Valui

Ten ładny grzyb został solony w Rosji i nadal jest solony, chociaż większość grzybiarzy mija go, nie uważając go za jadalny. To jest Valui lub zwykli ludzie, Goby: nasi dziadkowie chętnie jedli solone babeczki, ponieważ wiedzieli, że po soleniu gorzka miąższ stanie się zaskakująco smaczny.

Valui

Valui - łac.Russula foetens

W inny sposób grzyb nazywa się Goby, Kubar, Svinur, Cowshed, Kulbik, Cam, Soplivik, Plakun, Uryupka, Underfloor.

Cechy zewnętrzne

Kapelusz Grzybowy

Valui buduje duże czapki, których średnica waha się od 8 do 15 cm, różniąc się kulistym kształtem u młodych grzybów. Kapelusz dorosłego grzyba jest prawie płaski, z zauważalnymi bruzdami i pośrodku dołu.

Błyszcząca, gładka, łatwo usuwalna skórka jest pomalowana na kolor brązowo - żółty lub żółty.

Czapki są wypełnione gorzkim, kruchym białym miąższem, który ciemnieje i staje się brązowy po uszkodzeniu..

Dół kapelusza tworzą różne długości częstych talerzy o białawym lub ciemnym kremowym odcieniu. Przez blaszkowate dno przezroczysta substancja o żółtawym zabarwieniu wysycha i zamienia się w brązowawe plamy.

Grzybowa noga

Valui ma cylindryczną lub cylindryczną nogę, która osiąga grubość 30 mm i wysokość od 6 do 12 cm.

Brązowawe plamy często pokrywają białą powierzchnię: im bliżej podstawy, tym więcej. Środek nóg staje się pusty z wiekiem, łatwo się rozluźniają i łamią.

Miejsca wzrostu

Babki preferują gęste lasy z brzozami, charakteryzujące się wysoką wilgotnością. Owocowanie występuje pojedynczo lub w małych grupach w lipcu - październiku.

Podobne gatunki

Valui przypominają następujące jadalne grzyby:

• Migdał Russula. Pachnie gorzkimi migdałami.
• Russula Morse. Wyróżnia gorzki zapach z nutami migdałów i żółtymi płytkami z krawędziami pomalowanymi na ciemne kolory, aż do brązowawo-fioletowego.

Jadalność

Pomimo ostrego - gorzkiego smaku miąższu i zapachu zjełczałego oleju, Valui nadaje się do jedzenia: w Rosji grzyby te są uważane za warunkowo jadalne. Można je jeść po wysokiej jakości soleniu ze wstępnym usunięciem skóry i przedłużonym moczeniu przy regularnych podmianach wody.

Do solenia lepiej jest wziąć młode grzyby, w których kapelusz jeszcze się nie otworzył i nie osiągnął 6 cm średnicy. Dorosłe osobniki zawierają więcej goryczy i nie są tak smaczne po soleniu.