Ziarna pieprzu

Wczesną jesienią w lasach pojawiają się lekkie elastyczne grzyby z ostrym miąższem i ostrym sokiem. To Pepper Lactum - jadalny grzyb, który od dawna wykorzystywany jest do solenia, a także leczenia różnych dolegliwości..

Ziarna pieprzu

Ziarna pieprzu - łac.Lactarius piperatus

Ponadto ten grzyb nazywa się pieprzowym szampinionem, likierem pikantnym lub pikantnym szampinionem.

Opis

Kapelusz Grzybowy

Pikantny bochenek tworzy dość dużą czapkę o średnicy 60-180 mm. Młode grzyby mają wypukłe czapki z zawiniętą krawędzią, wyhodowane okazy mają postać lejków o prostych falistych krawędziach.

Powierzchnia czapek pokryta jest matową białą lub biało-kremową skórą, często nakrapianą czerwonawymi plamkami i pękającymi pośrodku. Skóra jest gładka lub przypomina zamsz..

Kapelusz Pikantnego Szampinionu jest wypełniony delikatną i ciasną białą miazgą o ostrym posmaku. Podczas krojenia wyróżnia się z niego lepki, gęsty, biały, ostry sok, który nieco później staje się oliwkowo-zielony. Jeśli upuścisz trochę siarczanu żelaza na miąższ grzybowy, zmieni on kolor na kremowo różowy.

Dół kapelusza wykonany jest z białych płytek, które z czasem nabierają jasnobrązowego odcienia. Jeśli je złamiesz, pojawią się na nich żółto-brązowe plamy..

Grzyb rozprzestrzenia się przez okrągłe zarodniki zawarte w białym proszku zarodników.

Grzybowa noga

Mięta pieprzowa ma zwężającą się ku dołowi nogę o grubości 12–30 mm i długości 40–80 mm, charakteryzującą się gładką białą powierzchnią z nieznacznie wyraźnymi zmarszczkami. U starszych grzybów nogi są czerwonawe lub zielonkawe. Po obcięciu miąższ nogi nabiera żółto - zielonego koloru.

Miejsca wzrostu i owocowania

Grzyby pieprzowe dobrze rosną na oddychających glebach gliniastych i unikają mokradeł. Grzyb często występuje w lasach mieszanych i liściastych środkowej Rosji o klimacie umiarkowanym lub chłodnym..

Bryła rośnie w rzędach lub tworzy koła, przynosząc owoce od lipca do początku listopada. W cieplejszym klimacie pojawienie się grzybów występuje w sierpniu.

Jadalność

Wielu zbieraczy grzybów uważa, że ​​Champignon jest niejadalny, ponieważ jego miąższ ma bardzo ostry smak. Niemniej jednak grzyb należy do warunkowo jadalnych grzybów czwartej kategorii jadalności i można go jeść w postaci soli. Najważniejsze, jak go namoczyć, aby usunąć gorycz, a następnie posolić i poczekać 30 dni, a następnie przejść do degustacji.

Mieszkańcy Kaukazu suszą takie grzyby i wykorzystują je jako ostrą paprykę.

Podobne poglądy i różnice między nimi

Ziarna pieprzu są podobne do następujących warunkowo jadalnych braci:

• Skrzypaczka. Ma owłosioną nogawkę i kapelusz, rzadki układ talerzy.
• Piersi osika. Ma różowawo-pomarańczowy spód płytki i nogę pomalowaną na różowawy lub szarawy odcień.
• Niebieskawa pierś. Różni się tym, że jego sok staje się następnie zielonkawo-szary.
• Pergaminowy bochenek. Ma pomarszczony kapelusz i dłuższą nogę.

Właściwości lecznicze pieprzu

Składniki pieprzu szampinionowego nadają mu następujące właściwości lecznicze:

• Eliminacja skurczów łydek i innych mięśni poprzez efekt relaksujący.
• Tłumienie komórek rakowych, zwłaszcza gruczolaka płucnego Lewisa, mięsaka 180 i raka Ehrlicha.
• Zniszczenie niektórych chorobotwórczych bakterii i grzybów. Najbardziej aktywne są pod tym względem młode grzyby: okazy z dojrzałymi zarodnikami tracą te właściwości.
• Redukcja wolnych rodników.

W Rosji smażona mięta pieprzowa była używana do usuwania kamieni z nerek i pęcherzyka żółciowego, a jej sok był stosowany w leczeniu ropnego zapalenia spojówek i eliminacji brodawek..