Płatek żółtawo-zielonkawy

Rodzaj foliot jest niezwykle szeroki. Wśród tych grzybów większość gatunków jest niejadalna i może nawet zawierać niskie stężenia trucizny. Żółto-zielonkawy płatek wyróżnia się na tej liście, ponieważ można go nie tylko jeść, ale także stosować w farmakologii, ponieważ ekstrakt z tego grzyba ma silne działanie przeciwbakteryjne.

Płatek żółtawo-zielonkawy

Płatek żółtawo-zielonkawy - łac. Pholiota gummosa

Ten grzyb z ogromnego rodzaju foliota lub płatków i rodziny Strofariev ma inne nazwy: żółto-zielony płatek i gumowaty płatek.

Kapelusz Grzybowy

Żółto-zielonkawy płat otrzymał swoją nazwę od charakterystycznego koloru kapelusza, który może zmieniać się od jasnożółtego do żółtego z zielonkawym odcieniem. Już jako niemowlęta gumowate folioty patrzyły na świat z „główkami” w kształcie dzwonu.

Jednak dorastając, grzyby zmieniły kształt czapki. Teraz stała się pokłonem z małym i przyciemnionym wypukłym guzkiem pośrodku. Średnica maski może wynosić od 3 do 6 centymetrów.

Krawędzie czapki są lekko wygięte do wewnątrz i wyraźnie widoczne są na nich lekkie fragmenty z raz hymenoforu, a górna część nogi prywatnej narzuty. Sama powierzchnia czapki ma małe łuski, które z czasem dojrzewania całkowicie znikają, a skóra staje się gładka i lepka.

Hymenofor płytkowy jest charakterystyczny dla większości płatków, w tym gumowatej folioty. Uprawiane płytki kremu lub ochry z domniemanym zielonkawym odcieniem są gęsto posadzone.

Grzybowa noga

Główna część nogi jest jasnożółta z lekkim zielonym odcieniem. Tylko u podstawy jego kolor jest znacznie ciemniejszy i zbliżony do rdzawobrązowego koloru. Chociaż z prywatnej narzuty jest słabo zaznaczony pierścień, jest prawie niezauważalny.

Cylindryczna i bardzo gęsta noga ma maksymalną długość 8 cm i minimalną długość 3 cm W tym przypadku średnica kolumny nie przekracza 1 cm.

Powierzchnia nóg pokryta jest lekkimi filcowymi łuskami. Górna część jest włóknista, ale gładka.

Miejsce wzrostu

Czas aktywnego owocowania gumowatej łuski przypada na pierwszą połowę sierpnia do końca października. Mieszane i liściaste lasy strefy umiarkowanej Rosji, gdzie rosną na drewnie, wybrały te grzyby jako swoje siedlisko. Przeważnie „chwytają” pniaki z drzew liściastych, przechodząc na ziemię, na której gniją lub gniją drewno.

Można je znaleźć na drogach, w gęstej trawie. Chociaż rozmnażają się w grupach, nie można powiedzieć, że żółto-zielony płatek jest pospolitym grzybem.

Jadalność grzybów

Cienka, jasna miąższ żółto-zielonego płatka nie jest szczególnie aromatyczna. Ponadto sam grzyb zaliczany jest do kategorii jadalnych.

Przed użyciem grzyby należy myć i gotować przez co najmniej 15 minut.

Podobne poglądy i różnice między nimi

Pomimo podobieństwa wszystkich przedstawicieli rodzaju folio, żółto-zielonkawy płatek nie podwaja się.