Warunkowo jadalne rodzaje oleju

Wszystkie grzyby, w rozumieniu ich przydatności do spożycia, dzielą się na trzy typy - jadalne, warunkowo jadalne i trujące.

Trujący Grzyb Tytuł trujący już mówi sam za siebie. Ale nie należy przypisywać grzybów warunkowo jadalnych grzybom trującym ani bać się ich spożywać. Wśród takich grzybów jest wiele nie tylko pysznych, ale także z medycznego punktu widzenia bardzo przydatnych grzybów. Jaka jest różnica między grzybami jadalnymi a warunkowo jadalnymi? Najbardziej podstawową różnicą jest sposób ich wykonania. Grzybów jadalnych nie należy spożywać bez pewnych działań i odpowiedniej obróbki cieplnej.

Grzyb Kozlyak

Oiler Kozlyak - Bydło Suillus

Grzyb Kozlyak, zwany także kratką grzybową.

Możesz znaleźć wiele lokalnych nazw dla tego grzyba. To jest koło zamachowe, owca, stodoła, koło zamachowe, suchy sutek i kilka innych. Wcześniej ten grzyb był używany do karmienia zwierząt gospodarskich, stąd nazwa.

Rośnie z reguły w dużych grupach w lasach sosnowych. Preferuje wilgotną, podmokłą glebę. Rzadziej na suchych, piaszczystych glebach.

Kapelusz kozła, podobnie jak większość rodzajów masła, zmienia swój kształt podczas dojrzewania. Od kopułowych we wczesnym wieku, po prostaty i prawie płaski z dojrzałym guzkiem. Jest gładki, lekko lepki. Skórka kapelusza ma czerwonawy lub brązowy kolor. W przeciwieństwie do innych rodzajów olejków, skóra jest słabo usuwana, na małe kawałki lub razem z kawałkami miazgi kapelusza. Jego średnica może osiągnąć 7-12 cm. Warstwa cylindryczna ma żółto-brązowy kolor, dobrze przylega do nasadki. Pory są kanciaste, duże. Miąższ grzyba jest kozą, gęstą i elastyczną, nieco przypominającą gumę. Na wycięte światło. Z czasem może zmienić kolor na różowy lub lekko czerwony..

Noga grzyba ma cylindryczny, zakrzywiony kształt. Z rzadkimi wyjątkami, bezpośrednio. Zwęża się do podstawy, gładki w dotyku. Osiąga wysokość 6-10 cm, ma grubość do 2 cm, w środku jest gęsta, można by powiedzieć, że jest twarda. Kolor nóg jest taki sam jak kolor czapki, czasem nieco jaśniejszy. Kapelusz jest ciemniejszy poniżej. Grzyb nie ma wyraźnego zapachu grzyba.

Koza grzybowa ze względu na swoją kaloryczność należy do czwartej grupy, dlatego nie cieszy się dużą popularnością wśród amatorów. Niemniej jednak można go jeść zarówno jako świeży (smażyć, gotować), jak i marynowany. Jak mówią doświadczone gospodynie domowe, ten grzyb nie nadaje się tylko do solenia.

Zwracamy uwagę na to, że można go używać świeżo po długiej (15-20 minut) obróbce cieplnej.

Z wywaru robi się ciemno, a czasem nabiera fioletowego odcienia. Nie powinno się bać.

Kozie grzyby zbiera się od lipca do września..

Smarowniczka szary

Olej może modrzewiowy lub niebieski - Suillus aeruginascens

Ma swoją nazwę ze względu na miejsca wzrostu. Zwykle grzyb ten rośnie w miejscach, w których głównym przedstawicielem drzew jest modrzew. Ale znalezione w mieszanych lasach iglastych i liściastych..

Czapka szarej oliwki o średnicy osiąga 4-10 cm, w kształcie płaskiego lub płasko-wypukłego guzka. Powierzchnia jest śluzowa w dotyku. Kolorystyka czapki jest bardzo zróżnicowana. Od jasnoszarego, żółtawo-szarego do zielonkawego szarego z fioletowym odcieniem. Skórka z czapki jest dość łatwo usuwana. Warstwa rurowa jest szeroką rurką o jasnobrązowym lub szarobrązowym kolorze, opadającą do nogi.

Noga oleisto-szarej modrzewiarki ma zwarty, cylindryczny kształt. Dorasta do 6-10 cm wysokości. W większości przypadków ma ten sam kolor co czapka grzybowa. Młode grzyby mają wyraźny biały filcowy pierścień na nodze. Gdy rośnie, pierścień znika. Miąższ tego grzyba jest wodnisty. Sekcje są jasnoszare, ale szybko zmieniają kolor na niebieski. Od tej funkcji i synonimem w imieniu grzyba. Bez zapachu.

Zacznij zbierać szare smarowniczki w połowie lipca, a zakończ we wrześniu. Rośnie głównie w dużych grupach.

Maślany jest szarym jadalnym grzybem, ale należy do grupy grzybów warunkowo jadalnych. Pod względem wartości kalorycznej należy do trzeciej kategorii grzybów..

Jest stosowany w żywności zarówno świeżej, jak i marynowanej..

Modrzew oleisty

Olejarka do modrzewia - Suillus grevillei

Priorytetowym miejscem wzrostu tego grzyba jest las liściasty. Uwielbia kwaśne gleby. Ale nierzadko można go znaleźć w mieszanych nasadzeniach iglasto-liściastych, sosnowo-liściastych. Różnica w stosunku do podobnych rodzajów olejków rosnących w lasach liściastych to przede wszystkim kolor kapelusza. Muszę powiedzieć, że ten rodzaj olejarki jest bardziej powszechny niż krewniści z liściastych liści.

Czapka olejarki modrzewiowej zmienia swój kształt w miarę wzrostu. W młodym wieku ma kopułę i ma kształt poduszki. Z czasem kapelusz prostuje się, staje się płasko-wypukły i, w końcowej modyfikacji, nabiera prawie płaskiego kształtu, nierzadko z wygiętymi krawędziami. Jego średnica sięga 7-12 cm, a czasem występują również duże czapki. Kolory skóry kapelusza są również różne, od jasnożółtego do brązowo-czerwonego. Skórka jest trochę lepka, przy suchej pogodzie świeci na słońcu. Z łatwością, jak w przypadku wszystkich rodzajów, olej jest oddzielany od korka.

Miąższ olejarki liściastej jest gęsty, mocno włóknisty, ale miękki, raczej soczysty. Kolor na załamaniu jest jasny lub jasnożółty. Z czasem może przybrać różowy odcień. Warstwa rurkowa w młodym wieku grzyba pokryta jest folią. Rurki są małe, wąskie. Gdy film rośnie, pęka, tworząc mały pierścień na nodze, w kolorze żółtawym, w przeciwieństwie do tego maślanego, w którym ten pierścień jest biały. Z czasem pierścień znika.

Noga jest cylindryczna, równa lub lekko zakrzywiona. Wewnątrz jest gęsta. Wysokość osiąga 6-10 cm, średnica do 2 cm, w górnej części nogawka jest siatkowa, drobnoziarnista. Ma jasnożółty, cytrynowy kolor. Pod pierścieniem kolor zmienia się na czerwonawy, a nawet czerwono-brązowy. Na nacięciu ma ciemniejszy kolor niż czapka, a jego gęstość jest grubsza. Ma przyjemny zapach grzybów..

Czas zbiórki olejarki liściastej trwa od lipca do końca września. W zależności od warunków pogodowych można go również znaleźć w październiku. Rośnie zarówno pojedynczo, jak i grupowo. Bardzo przydatny grzyb i do celów leczniczych, szczególnie dla osób cierpiących na bóle głowy.

Sutek modrzewiowy należy do kategorii grzybów warunkowo jadalnych. Druga kategoria Możesz użyć gotowanego, smażonego. Nie traci smaku w soleniu i marynowaniu. Można także suszyć.

Maślany żółtawy

Maślany jest żółtawy -Suillus salmonicolor

Żółtawy maślany rośnie głównie w lasach sosnowych, na plantacjach leśnych, na glebach piaszczystych. Uwielbia ciepło, więc można je znaleźć na dobrze ogrzanych brzegach i obszarach lasu, do których dostatecznie przenika światło słoneczne.

To stosunkowo mały grzyb. Kapelusz u dorosłego grzyba osiąga średnicę 4-6 cm. Powierzchnia jest gładka i śluzowa. Skóra jest cienka, łatwo zdejmowana z czapki. Kolor skóry może różnić się od jasnożółtego, jasnobrązowego do bardziej nasyconego brązu, czasem z fioletowym odcieniem. Z czasem kształt nasadki zmienia się wraz ze wzrostem grzyba. Kulisty, kopulasty w młodym wieku, zaczyna się prostować i do dojrzałego wieku grzyba staje się prostaty.

Warstwa rurowa przylega ściśle do nasadki. W młodym wieku grzyb pod spodem jest pokryty folią. W miarę wzrostu kapelusza film pęka, tworząc gruby, oleisty pierścień na nodze.

Olejek do nóg żółtawy, gęsty, masywny. Średnica może osiągnąć 3 cm, w górnej części (nad pierścieniem) jest biała. Do podstawy kolor zmienia się na żółtawy. Miąższ jest mięsisty. Po odcięciu czapka i przylegająca część nogi są jasne, żółto-pomarańczowe. Do podstawy kolor nóg zmienia się w podpalany.

Czas zbierania tego grzyba trwa od połowy lata do końca października. Z reguły osiedla się w dużych grupach, rzadziej można spotkać pojedyncze osoby.

Maślany żółtawy należy do kategorii grzybów warunkowo jadalnych. Ale to w żaden sposób nie zmniejsza jego smaku. Możesz używać go jak wszystkich konwencjonalnie jadalnych grzybów, po przeprowadzeniu odpowiedniej obróbki cieplnej. I oczywiście po oczyszczeniu skórki z czapki.

Nazwę smarowniczki często słyszy się w odniesieniu do zupełnie innego rodzaju grzybów. Butterdish yellowish (marsh) - Suillus flavidus. Ale nie myl tych dwóch gatunków. Są to zupełnie inne grzyby, nawet w miejscach ich wzrostu, ponieważ ten ostatni zamieszkuje mokradła i bagna.