Hymn juno

Niektóre gatunki grzybów miodowych łatwo pomylić z niejadalnymi, a nawet halucynogennymi grzybami. Takimi niechcianymi trofeami są hymn Juno, który jest tak samo zabawny, posypując kikuty jak miodowy muchomor, ale zupełnie nie nadaje się do jedzenia..

Hymn Juno

Hymn Juno - łac.Gymnopilus junonius

W innych źródłach grzyb ten nazywa się Hymnopylus prominent lub Hymnopylus Juno.

Opis

Kapelusz Grzybowy

Gymnopylus Juno rośnie w dużym kapeluszu: w młodym wieku dorasta do około 25 mm średnicy i osiąga 150 mm w dojrzałości. Początkowo kapelusz ma kształt półkuli, z czasem się rozszerza, zachowując lub nie zachowując łagodnego kopca na środku. Duże czapki często mają wgłębienia, a ich krawędzie falują do góry.

Skórka kapelusza, pokryta wieloma małymi sąsiadującymi łuskami, jest pomalowana na nasycony odcień żółty, żółto - buffy lub żółto - pomarańczowy. Łuski są zabarwione kapeluszem. W deszczowe dni kolor czapek wydaje się ciemniejszy, w suchym - jaśniejszy.

„Nakrycie głowy” jest wypełnione napiętą, mięsistą, jasnożółtą miazgą, która brązowieje w starych grzybach..

Dół kapelusza składa się z szerokich, częstych płytek o jasnożółtym odcieniu, w miarę dojrzewania stają się brązowo - żółte, czerwono - brązowe lub ciemnopomarańczowe.

Hymnopila Juno rozmnaża się przez żółto - czerwone, brodawkowate wydłużone zarodniki w czerwono - brązowym proszku zarodników.

Grzybowa noga

Noga grzyba osiąga 8–35 mm grubości i 30–200 mm wysokości i ma zgrubienie pośrodku lub na dole. Jest wypełniony ciasną włóknistą miazgą..

Powierzchnia stopy widocznego Gymnip wyróżnia się żółto-brązowym kolorem i często łączy się z kolorem kapelusza. Z narzuty pozostaje wąski błoniasty pierścień, który wysychając z czasem pozostawia brązowawy pas.

Miejsca wzrostu

Grzyby te wybierane są przez lasy dębowe i mieszane, a także pnie drzew. Potrafi pasożytować na pniach żywych drzew.

Grzyb rzadko rośnie sam i wydaje owoce w zwartych rodzinach na całym terytorium Rosji, z wyjątkiem stref o północnym klimacie. Owocowanie w lipcu - listopadzie.

Edycja hymnu Juno

Gorzkie miąższ Juno Anthem z charakterystycznym gorzkim aromatem migdałów sprawia, że ​​jest niejadalny, choć nie trujący. Należy do grzybów halucynogennych zawierających dużą ilość psilocybiny, gispidyny i sterylnych pironów - silnych składników psychodelicznych, odurzających ciało, wpływających na układ nerwowy i powodujących halucynacje wzrokowe.

Szczególnie wiele substancji psychodelicznych znajduje się w grzybach rosnących w lasach Dalekiego Wschodu..

Podobne poglądy i różnice między nimi

Niejadalne

• Płatek trawy. W przeciwieństwie do hymnopylusów, nie może rosnąć na drewnie - tylko na glebie, ma znacznie większe rozmiary. Jej kapelusz i noga są usypane granulowanym proszkiem.

Warunkowo jadalne

• Owłosiony płatek. Różni się od Hymnopila Juno w dużych „nakryciach głowy”.

Jadalne

• Jadalny płatek. W przeciwieństwie do Hymnoglass widocznego z zawsze wilgotnym kapeluszem, czapeczka jadalna Skalychatki pozostaje matowa i sucha, jest pomalowana na kolor ochry-żółty i pokryta od dołu mięsistymi płytkami. Do rozwoju i owocowania ten grzyb wybiera wierzbę.
• Złota skala. Różni się od Gimnopilusa Juno przy braku pierścienia na nogach, a także wyraźnych ciemnych łuskach.

Wraz z łuskami początkujący łowcy grzybów zbierają hymnopy zamiast grzybów jadalnych, ponieważ wyglądają bardzo podobnie i mogą również rosnąć na pniakach. Ale grzyby emitują silny aromat grzybowy, nie są gorzkie w smaku, wypełnione białą ciasną miazgą i pokryte wieloma drobnymi brązowymi łuskami.