Palnik na wagę

Z pewnością wielu zauważyło małe grzyby w lesie w miejscu pożarów, a nawet małego pożaru. Od pierwszych minut są traktowane tylko jako muchomory. Czego można się spodziewać po małych cienkostrawnych grzybach o dziwnym brudnym żółtym kolorze?

Jednak nie jest konieczne wcześniejsze ocenianie ich niejadalnych właściwości, ponieważ skala spalania nie została jeszcze w pełni zbadana..

Palenie płatków (Pholiota highlandensis)

Palnik na wagę - łac. Pholiota highlandensis

Płatek Harechka ma również inne popularne nazwy.

• Żużel Foliota-
• Płatek-
• Firefly lub folio carboiling-
• Płatki lub folio alpejskie.

Kapelusz Grzybowy

Młode łuski wyróżniają się schludnymi półkulistymi czapkami. W miarę starzenia się kapelusze zaczynają się otwierać, aż w ogóle osiągną otwarty kształt. Również na środku czapki widać mały ścięty i szeroki guzek. Średnica czapki waha się między 2-6 cm.

Kolor płonącego folio jest niepewny, albo brązowo-żółty, albo pomarańczowo-brązowy. W dużej mierze zależy to od wilgotności powietrza. W czasie deszczu powierzchnia kapelusza staje się lepka, śluzowa, a brud charakterystyczny dla spalania łatwo się do niej przyczepia. Jednak przy suchej pogodzie młode grzyby, które nie miały jeszcze czasu na zabrudzenie, wyglądają jasno.

Małe łuski mają prywatny welon, który na dojrzałych grzybach pozostaje w postaci marginalnej „grzywki”. Dlatego krawędzie czapki są często faliste i lżejsze..

Skórka nasadki pokryta jest włóknistymi promieniowymi małymi łuskami, a powierzchnia pozostaje w większości lepka.

Dolna część nasadki składa się z wąsko wyhodowanych szarawych płytek w młodym wieku, a do czasu dojrzewania zarodników ich kolor zmienia się na oliwkowy.

Grzybowa noga

Pozostałości prywatnej narzuty w kształcie pierścienia na nodze są praktycznie nie do odróżnienia. Kolor tułowia powyżej strefy pierścieniowej różni się od dolnej części jasnym prawie białym kolorem i gładką, lekko włóknistą powierzchnią. Pod pierścieniem noga ma ciemny prawie brązowy kolor i jest pokryta łuskami o brązowo-czerwonawym odcieniu.

Noga ma kształt cylindryczny. W pobliżu podstawy występuje lekkie pogrubienie. Średnica nóg nie przekracza 8 mm, średnio - 4-5 mm. Jeśli chodzi o ich długość, standard uznaje się za długość 2-6 cm.

Miejsce wzrostu płatków popiołu

W przeciwieństwie do większości grzybów, w tym rodzaju foliotu, płatki żużlowe mają szeroki okres wzrostu od czerwca do początku zimy. Chociaż nawet w maju zdarzały się przypadki wzrostu bogatego w węgiel folio, a na niektórych obszarach można go oglądać przez cały rok. Najbardziej masywny okres owocowania płatków żużlowych obserwuje się w kilku etapach: czerwiec - początek lipca, koniec sierpnia - początek września.

Ulubionym siedliskiem łusek węglowych są płonące miejsca: ogniska, pożoga, zwęglone drewno. Grzyb ten wcale nie jest rzadki, bardzo często można go znaleźć w strefie północnej i umiarkowanej. Rosnące w grupach.

Jadalność Pholiota highlandensis

Miąższ tego grzyba jest gęsty i gęsty. Ma żółtawy lub brązowawy jasny kolor. Ani zapach, ani smak miąższu płatków popiołu nie różnią się. Takie grzyby są uważane za niejadalne i ogólnie przy gotowaniu ich wartość wynosi zero.

Ale tak naprawdę folio do gotowania należy do grzybów warunkowo jadalnych i można je jeść nawet po ugotowaniu.

Podobne poglądy i różnice między nimi

Ze względu na szczególne miejsce wzrostu podobnych i podobnych grzybów płatek nie ma brązowego płatka. I nawet jeśli na zewnątrz można znaleźć podobieństwo do śluzowatego płatka lub innego rodzaju phioliot, określone miejsce wzrostu nie pozwoli na pomylenie go z innym grzybem.