Ergot (rogi) zboża

Czynnikiem sprawczym jest grzyb torbaczowy Claviceps purpurea.

Taksonomia. Klasa Ascomycetes - Ascomycetes, Hypocriales order - Hypocreales, rodzina - Clavicipitaceae

Zboża Ergot są wszechobecne w miejscach uprawy żyta, rzadziej pojawiają się na innych zbożach - pszenicy, jęczmieniu, owsie, prosa, trawach zbożowych. Silną manifestację choroby obserwuje się w latach o wysokiej wilgotności w okresie kwitnienia rośliny.

Źródło infekcji - sklerocja (rogi), która jest modyfikacją grzybni, jest przechowywana w nasionach, płytko w glebie lub na powierzchni, na dzikich zbożach. Wiosną na sklerocji powstają zarodniki torbaczy, zarodniki są przenoszone przez wiatr, spadają na kwiaty i infekują jajnik. W okresie wegetacyjnym choroba rozprzestrzenia się z powodu wtórnej infekcji - zarodników (konidiów), które są przenoszone przez wiatr, deszcz, owady z dotkniętych roślin na zdrowe..

Odporność na rogi określa się po oczyszczeniu roślin. W tym czasie pojawiają się objawy choroby. Po pierwsze, są to krople lepkiej „miedzianej rosy” (wydzieliny cukru) na uchu. Później, po 1-2 tygodniach, w takich kłoskach powstają „rogi” - formacje przypominające kształtem ziarna żyta, ale dłuższe, o łącznej długości do 5 cm, najpierw żółto-brązowe, potem szare lub czarno-fioletowe, z fioletowym odcieniem, wystają poza łuski kłosków, wyraźnie widoczne na kłosce.

Zdjęcie zbóż Ergot