Indyjskie smutne z pszenicy

Czynnikiem sprawczym tej choroby jest Neovossia indica

Klasa: Basidiomycetes - Basidiomycetes- zamówienie: Ustilaginales - Ustilaginales

Chorobę odkryto po raz pierwszy w Indiach w 1931 r. Oprócz pszenicy wpływa także na pszenżyto..

Objawy smutku indyjskiego są wyraźnie widoczne w fazie pełnej dojrzałości ziarna. Dotyczy to oddzielnych jajników (1-5 w uchu), w których zamiast ziarna powstaje czarna masa teliosporów o specyficznym zapachu zepsutych ryb. Przy poważnej porażce płatki uszne rozchodzą się, odpadają, dotknięte nimi ziarna są odsłonięte, a po pewnym czasie również odpadają. Czasami weevil jest częściowo dotknięty, więc dotknięte nim nasiona mogą kiełkować i kiełkować..

Teliospory są eliptyczne lub kuliste, z ciemno czerwonawo-brązową, nieprzezroczystą skorupą z siatki. Często błona teliosporowa ma bezbarwny śluzowy wyrostek. Wśród dojrzałych teliosporów znajduje się duża liczba żółtawych lub prawie bezbarwnych zaokrąglonych komórek, które są mniejsze od teliosporów.

Teliospory kiełkują po okresie uśpienia w warunkach wystarczającej wilgotności w zakresie temperatur 10–32 ° C (optymalnie - 15–25 ° C) z podstawkami, na których szczytach tworzą się 32–128 wydłużonych, lekko wygiętych bazidiosporów. Czasami podstawki zamieniają się w nitkowatą grzybnię o długości 10-200 mikronów, na której jednej lub dwóch komórkach sporidia powstają w dużych ilościach. Bazidiospory i sporidia są przenoszone przez wiatr, spadają na jajnik i uderzają w nie. Następnie grzybnia spada pod osłonami komórek ziarna, a gdy jest w pełni dojrzała, rozkłada się na oddzielne komórki - teliospory.

Głównymi czynnikami infekcji i rozwoju choroby podczas kwitnienia pszenicy są gwałtowne wahania temperatury (od 8 do 23 ° C) i wysoka wilgotność (ponad 70), naprzemienne krótkotrwałe deszcze i pochmurna pogoda. Wydłużenie okresu zwilżania przyczynia się do wzrostu zanieczyszczenia ziarna. Podczas nalewania i dojrzewania ziarna grzybnia rozwija się pod tkankami powłokowymi, aw dojrzałych ziarnach rozpada się na osobne teliospory.

W naturze, teliospory i sporidia Neovossia indica, oprócz prądów powietrznych, mogą być przenoszone przez owady, ptaki, zwierzęta, glebę podczas uprawy upraw pod irygacją, pojazdami, sprzętem rolniczym i przy ponownym użyciu pojemników.

Główne źródła infekcji może być zarażona gleba, nasiona, windy, magazyny, spichlerze. W glebie teliospory zachowują żywotność do pięciu, a w zmienionym ziarnie - do 16 lat. Ich żywotność jest zachowana nawet podczas przechodzenia przez przewód pokarmowy zwierząt.

ŚRODKI OCHRONY PSZENICY ZIMOWEJ OD CHORÓB