Zgnilizna korzeni pszenicy

Treść

• Zwykła (fusarium-helminthosporious) zgnilizna korzeni pszenicy ozimej
• Objawy zwykłej zgnilizny korzeni pszenicy
• Ophiobious zgnilizna korzeni pszenicy ozimej
• Cercosporellosis zgnilizny pszenicy ozimej

Choroby zakaźne wywoływane przez jeden lub kompleks grzybów półpasożytniczych, które prowadzą do gnicia, niszczenia korzeni i części korzeniowych roślin lub uszkodzenia ich układu naczyniowego.

W wyniku tego obserwuje się hamowanie wzrostu i niedorozwoju roślin, prześladowanie białych, prześladowanie pustynne, schlozernost, kruchość, obumieranie łodyg owocowych, a nawet ich śmierć.

Od połowy lat 70. ubiegłego wieku zgniliznę korzeni upraw zbożowych nazywano „chorobą stulecia”. Wynika to z wysokiego poziomu nasycenia płodozmianu przez rośliny ze względu na koncentrację i specjalizację produkcji ziarna. Uprawa roślin na poprzednikach ścierniskowych prowadzi do kumulacji infekcji w glebie i intensywnego rozwoju choroby.

Problem zgnilizny korzeni pozostaje aktualny. Zgnilizna korzeni jest spowodowana przez cały kompleks grzybów chorobotwórczych w różnych proporcjach i ma podobne objawy. Jednak rozwój określonych patogenów jest ułatwiony przez nieco odmienne warunki środowiskowe, dlatego w zależności od warunków klimatycznych najczęściej występują trzy rodzaje zgnilizny korzeni: zwykły, opiobowy i cercosporellosis.

Zwykła (Fusarium-helminthosporious) zgnilizna korzeni pszenicy ozimej

Czynnikami sprawczymi choroby są grzyby od urodzenia Fusarium i Drechslera

Taksonomia. Klasa - Deuteromycetes, zamówienie - Hyphomycetales.

Wśród grzybów z rodzaju Fusarium jak patogeny zgnilizny korzeni są bardziej powszechne Fusarium culmorum, Fusarium oxysporum, Fusarium avenaceum, Fusarium graminearum, Fusarium gibbosum, Fusarium sambucinum, Fusarium solani i niektóre inne typy.

Objawy zwykłej zgnilizny korzeni pszenicy

Jeszcze przed pojawieniem się sadzonek umierają sadzonki w glebie, korzenie pierwotne i wtórne, podziemne międzywęźle i podstawa łodygi brązowieją, w wyniku czego uprawy są przerzedzone, łodygi produkcyjne obumierają, obserwuje się pustkę i schlozernost. W wilgotną pogodę na dotkniętych narządach pojawiają się różowe płatki lub jednolita różowa powłoka konidialnej sporulacji patogenów. Grzyby z rodzaju Fusarium tworzą makrokonidie z 4-5 septami. Ponadto większość gatunków w niesprzyjających warunkach środowiskowych (nadmiar lub brak składników pokarmowych, wysoka temperatura, niska wilgotność względna) tworzy jednokomórkowe chlamydospory. Patogeny są dystrybuowane przez konidia.

Wśród grzybów z rodzaju Drechslera) najczęstszym patogenem zgnilizny korzeni jest grzyb Drechslera sorokiniana (syn. Bipolaris sorokiniana- Helminthosporium sativum) Objawy i przebieg choroby są bardziej podobne, jak w przypadku porażki grzybów z rodzaju Fusarium, są jednak pewne różnice. W szczególności może występować na liściach w postaci elipsoidy od jasnobrązowych do czarnych plam z jasną ramką i wyraźną granicą między zdrową i dotkniętą tkanką. Patogeny są dystrybuowane przez konidia.

Czynniki sprawcze zwykłej zgnilizny korzeni rozwijają się w szerokim zakresie temperatur od 0 do 40 ° C (optymalnie 22-26 ° C).

Główne źródło infekcji - dotknięte pozostałości i nasiona, w których grzyby są przechowywane przez grzybnię i konidia oraz grzyby z rodzaju Fusarium - nadal mogą pozostać chlamydospory i sklerocja.

Ophiobious zgnilizna korzeni pszenicy ozimej

Czynnikiem sprawczym tej choroby jest grzyb Ophiobolus graminis (syn. Gaumannomyces graminis)

Taksonomia. Klasa - Ascomycetes, podklasa - Loculoascomycetidae, zamówienie - Pleosporales.

Najczęściej dotyczy pszenicy ozimej. Choroba występuje najczęściej w warunkach wysokiej wilgotności i nawadniania. Ten rodzaj zgnilizny korzeni objawia się ogniskami. Najbardziej typowymi objawami choroby są aksamitna czarna płytka grzybni na korzeniach i podstawie łodygi, którą można łatwo usunąć. Dotknięte narządy najpierw brązowieją, później czernieją i gniją.

Korzenie stają się kruche i łamliwe, system korzeniowy często spada w miejscu uprawy. Pod osłonami liści podczas deszczowej pogody tworzą się małe owocniki - pseudoperitia. Poważna klęska ophioboleza prowadzi do zauważalnego opóźnienia wzrostu, utraty ciemnozielonego koloru i przedwczesnej śmierci roślin. Ucho jest uformowane puste lub z drobnymi ziarnami, łodygi i uszy stają się białe. Pseudoperitia ma gładką skórzasto-węglową konsystencję. Torby są w większości cylindryczne, czasem zakrzywione, z 8 workami w kształcie prętów. Chlamydospory i twardzina mogą również tworzyć się na grzybni. Sumpospory dojrzewają pod koniec sezonu wegetacyjnego i są w stanie zarażać rośliny ozime od jesieni, jednak infekcja występuje głównie wiosną. W sezonie wegetacyjnym patogen rozprzestrzenia się przez grzybnię przy użyciu deszczu i wody do nawadniania, owadów.

Główne źródło infekcji - dotknięte pozostałości roślin, na których patogen pozostaje pseudoperithemy i grzybni. Dodatkowym źródłem infekcji są chlamydospory i sklerocje, które kiełkują wiosną i są zdolne do infekowania roślin..

Cercosporellosis zgnilizny pszenicy ozimej

Czynnikiem sprawczym tej choroby jest grzyb Pseudocercosporella herpotrichoides (syn. Cercosporella herpotrichoides).

Taksonomia. Klasa - Deuteromycetes, zamówienie - Hyphomycetales.

Rozprzestrzenianie się choroby ułatwia zimna, wilgotna jesień, łagodna zima z odwilży i chłodna, deszczowa wiosna. Choroba objawia się na zewnętrznej powierzchni osłonek liści na poziomie gleby lub nieco wyżej (na pierwszym i drugim międzywęźle) w postaci elipsoidalnego światła podłużnego, z zadymionym nalotem konidialnej sporulacji plam z ciemną obwódką kasztana. Przy silnym rozwoju choroby plamy łączą się i otaczają łodygę. W miejscu zmiany wewnętrzna wnęka trzonu jest wypełniona szarą, podobną do bawełny grzybnią. Później w centrum plamki tworzy się czarna mikrosklerotia. Tkanka łodyg jest niszczona, podczas napełniania ziarna łodygi są łamane, co prowadzi do losowego wylegania upraw. Choroba może również wystąpić na koleoptylach, podziemnych międzywęźlach, a nawet na korzeniach, co prowadzi do ich śmierci.

Grzyb tworzy zarodnik konidialny. In vivo patogen jest dystrybuowany przez konidia. Optymalna temperatura dla jego rozwoju wynosi 5–9 ° C, dlatego szczególnie intensywne uszkodzenia roślin obserwuje się wczesną wiosną. Głównym źródłem infekcji są porażone resztki roślinne w glebie, gdzie patogen w postaci grzybni, mikrosklerocji i konidiów utrzymuje się przez 18 miesięcy.

OCHRONA PSZENICY ZIMOWEJ OD CHORÓB