Choroba kolby kukurydzy

Na Ukrainie choroby kolb są powszechne we wszystkich obszarach uprawy kukurydzy, szczególnie w obszarach nadmiernej wilgoci. Istnieje kilka patogenów, które wpływają na uszy od okresu dojrzałości mleka i podczas przechowywania. Choroby wywoływane przez te patogeny są kolby fusarium, czerwona zgnilizna kolb, nigrosporoza, szara zgnilizna, cladosporiosis, różowa pleśń i inne. Uszkodzone kłosy mają niskie właściwości handlowe, podkop jest słabo rozwinięty, lekki, w wyniku czego zmniejsza się wydajność ziarna rośliny i masa 1000 nasion. Podczas zbioru kolby są szybko niszczone przez pleśnie, nasiona o znacznym stopniu uszkodzenia tracą kiełkowanie lub dają słabe pędy, które giną przed dotarciem do powierzchni gleby. Uważa się, że niektóre patogeny zawierają substancje toksyczne (tworzą mitotoksyny w ziarnie), które mogą powodować choroby bydła podczas karmienia dotkniętego ziarna.

Cechy pasożytnictwa większości patogenów kolby kukurydzy są podobne, dlatego stosuje się identyczne metody w celu określenia odporności materiału rozmnożeniowego na te patogeny. Charakterystyczną anatomiczną i morfologiczną cechą kukurydzy, która decyduje o jej odporności na uszkodzenia spowodowane przez choroby uszu, jest stopień zakrycia uszu owijkami. Duże znaczenie ma także stan fizjologiczny i cecha wieku ziarna. Kolby są najbardziej podatne na fusarium, dyplomację, zgniliznę w fazie dojrzałości mleka. W przypadku uszkodzenia we wcześniejszym wieku rozwój choroby jest tłumiony, ponieważ w jądrze kukurydzy zachodzą intensywne procesy metaboliczne. Odporność kolb na chorobę pod koniec dojrzewania wynika z ich cech strukturalnych i niezdolności patogenu do penetracji ryjkowca. Przede wszystkim rozwój choroby na ziarnach obserwuje się podczas uszkodzeń mechanicznych, mrozów, a także podczas pękania skorupy pod wpływem wysokich temperatur podczas napełniania i dojrzewania ziaren.

Fusarium jest najbardziej szkodliwą z powyższych chorób..