Pyricularioza ryżu

Czynnikiem sprawczym tej choroby jest Piricularia oryzae.

Taksonomia. Klasa Deuteromycetes - Deuteromycetes- Zamówienie Gifomycetales - Hyphomycetales

Choroba jest powszechna wszędzie tam, gdzie hodowana jest kultura i objawia się przez cały sezon wegetacyjny roślin. Dotyczy to wszystkich narządów naziemnych. W zależności od charakteru szkody wyróżnia się trzy formy chorób: liść, guzkowaty i panikulujący.

Formularz arkusza. Na liściach i ich pochwach powstają jasnobrązowe plamki o długości do 3-4 cm z ciemnobrązową, prawie czarną obwódką, pokryte brudną szarą powłoką zarodników konidialnych. Stopniowo rosną, nabierają brązowego koloru i wysychają. Przy poważnej porażce rośliny mogą umrzeć, często nie tworzą wiechy, wyglądają jak spalone.

Forma węzłowa. Czarno-brązowe plamy pojawiają się na węzłach i łodygach, węzły stają się czarne, miękną, pokrywają się brudnym szarym nalotem konidialnej zarodnikowania, tworzą się zwężenia, łodygi pękają. W roślinach dotkniętych tą formą ziarno w wiechy z reguły nie tworzy się.

Kształt wiechy. Wpływa to na główną i boczną oś wiechy, które ciemnieją, miękną i gniją. Dolna część kolczastych łusek ciemnieje, ziarna albo wcale się nie formują, albo są puszyste, mają jasny kolor i słabą zdolność kiełkowania.

Grzyb tworzy międzykomórkową grzybnię, z której dochodzi do zarodnikowania konidialnego przez szparki liści.

Podczas sezonu wegetacyjnego patogen jest dystrybuowany przez konidia. Kiełkują przy wilgotności powyżej 98 ° C i temperaturze około 7-40 ° C. Masowe kiełkowanie konidiów i intensywne uszkodzenia roślin zachodzą w obecności wilgoci kapiącej na rośliny i w temperaturze 22-24 ° C. W takich warunkach choroba może stać się epifitotyczna..

Główne źródło infekcji - bezwonne i nie zalane pozostałości roślin i nasiona, na których przechowywany jest patogen w postaci grzybni.