Bakterioza żółtej pszenicy

Żółta (śluzowa) bakterioza pszenicy (garbnik, tandu) została po raz pierwszy opisana w 1917 roku w Indiach przez C. Gutchinsona.

Jego czynnikiem sprawczym jest Corynebacterium tritici.

Są to patyczki gram-dodatnie o zaokrąglonych końcach, rozmiar 0,8 × 2,4-3,2 μm, bez zarodników. Żelatyna nie jest upłynniona, azotany są zredukowane, skrobia nie jest hydrolizowana, tworzą kwas, gaz na glukozie i laktozie i siarkowodór nie tworzą się, uwalniany jest amoniak. Kolonie na agarze są okrągłe, wypukłe, żółte, błyszczące, z gładką krawędzią, opalizujące, na ziemniakach - lekko żółte. W temperaturze 50 ° C umiera.

Objawy choroby bakteriozy żółtej pszenicy

Choroba objawia się fałdowaniem, skręcaniem i śluzem liści, skręcaniem i zginaniem łodyg, a także rodzajem uszkodzenia ucha. Uszy z arkuszem owijającym są zagęszczane w bezkształtną masę, później pokryte żółtawą gumowatą cieczą, która wysycha w postaci twardej kruchej skorupy, w której gromadzą się bakterie. Ta sama skorupa powstaje na dotkniętych liściach - chore rośliny są znacznie opóźnione w rozwoju.

Środki kontroli bakteriozy żółtej pszenicy

W obszarach rozprzestrzeniania się choroby walka odbywa się poprzez poprawę (zaprawianie) nasion.