Bakteryjne plamienie sorgo, kukurydzy i trawy sudańskiej

Szczegółowy opis choroby i patogenu - Pseudomonas holci

(synonimy - Phytomonas holci, Ps. syringae) wyprodukowano w USA (Kendrick, 1926).

Biologia patogenu bakteryjnego plamienia sorgo

Bakterie chorobotwórcze to patyczki o zaokrąglonych końcach, pojedyncze, parami, 0,6-1 × 1,5-2,9 mikrona, z 1-2 polarnymi wici. Nie zanotowano kapsułek, zarodników i form mimowolnych - gram-ujemnych, tlenowców.

Na pożywkach tworzą się białe, opalizujące kolonie, błyszczące, płaskie, z lekko unoszącym się środkiem, gęstsze niż część obwodowa. W młodych koloniach krawędzie są równe, w starszych - faliste. Na bulionie mięsnym i peptonowym oraz mleku większość: szczepów tworzy pigment fluorescencyjny. Żelatyna: cienka. Mleko peptonowe, czasem koagulujące. Mleko z lakmusem nie jest zmieniane ani alkalizowane (Kovachevsky, 1931 - Elliott, 1951 - Pastushenko, 1964 - Chumaevskaya, 1971). Azotany są zmniejszone. Skrobia nie jest hydrolizowana ani słabo hydrolizowana (Pastushenko, 1964). Indol nie tworzy się. Kwas powstaje na arabinozie, dekstrozie, galaktozie, mannozie, sacharozie i ksylozie i nie tworzy się na glicerynie, laktozie, maltozie, mannitolu, rafinozie, ramiozie, salicynie, trehalozie. Niektórzy autorzy (Pastushenko, 1964-Chumaevskaya, 1971) zauważają zdolność poszczególnych szczepów do tworzenia kwasu na mannitolu i glicerolu.

Rosną w temperaturze 5-6 ° C, maksymalna temperatura wynosi 25-30 ° C, w 51 ° C umierają. Temperatura transferu 0 ° C. PH optymalne dla wzrostu 6,8-7,1.

Objawy i rozwój bakteryjnego plamienia sorgo

Choroba pojawia się najpierw na liściach w postaci ciemnozielonych wodnistych plam, które po wysuszeniu stają się czerwone. Następnie środkowa część plamki nabiera jasnego koloru, a tylko część peryferyjna w formie obramowania pozostaje czerwona. Odcienie czerwonego koloru różnią się w zależności od odmiany i rodzaju rośliny. Plamy są zwykle okrągłe, owalne, ich rozmiary wahają się od kilku milimetrów do kilku centymetrów, występują w całym blaszce liściowej, szczególnie w dużych ilościach skoncentrowanych na górze liścia, dość często zlokalizowanych na krawędziach blaszki liściowej.

Objawy choroby na sorgo, trawie Sudanu i Johnsona są bardzo podobne. Na kukurydzy plamy w innym kolorze - od jasnego do ciemnobrązowego z jeszcze ciemniejszą obwódką. Brązowa obwódka jest również charakterystyczna dla plam na odmianach sorgo. Shallu (Kendrick 1926). W tym samym czasie na kukurydzy znajduje się również granica z czerwonawym odcieniem, a wokół plam widać słabą aureolę chlorotyczną..

J. Kendrick (1926) wskazuje, że rośliny sorgo są podatne na choroby na wszystkich etapach rozwoju, poczynając od sadzonek. W regionie Kujbyszewa pojedyncze plamy sorgo znajdują się w fazie rozsady. N.F. Nikolaev (1974) na terytorium Stawropola zaobserwował manifestację choroby w późniejszym okresie w fazie 6-8 liści. Od momentu pojawienia się plamki zwiększały się z tą samą intensywnością, osiągając najwyższy rozwój w fazie dojrzałości wosku mlecznego. Jeśli chodzi o kukurydzę, jest ona najbardziej wrażliwa na tę chorobę w późniejszych fazach niż sorgo (Kendrick, 1926).

Wpływ środowiska zewnętrznego na rozwój bakteryjnego plamienia sorgo

Zaobserwowano, że deszczowa pogoda przyczynia się do szybkiego rozwoju i rozprzestrzeniania się choroby. Według E. Rikera (1929) najważniejszym czynnikiem wpływającym na rozwój choroby jest temperatura. Ciepła pogoda i niewielka ilość opadów (nawet w postaci nocnej rosy) sprzyjają rozwojowi bakteriozy L. T. Pastushenko i P. M. Bilevich (1971) wskazują, że przy temperaturze powietrza 23-29 ° C i prawie całkowitym braku opadów w drugiej połowie czerwca a cała lipidowa bakterioza na sudańskiej trawie znaleziono w 70-95 roślinach, a na sorgo - w 50-70.

Obserwacje M.A. Chumaevskaya i N.F. Nikolaeva (1975) na terytorium Stawropola wykazały, że ilość opadów opadających w sezonie wegetacyjnym determinuje tempo rozwoju bakteriozy sorgo. W bardziej wilgotnych latach rozwija się silniej..

Dotknięte rośliny i odmiany odporności

Na polu chorobę obserwuje się na sorgo, trawie sudańskiej, trawie Johnson, prosa, kukurydzy zęba i cukru oraz szczecinie (Kendrick, 1926).

I. Kovachevsky (1931) nie znalazł tej choroby na kukurydzy na polu, chociaż udało się jej sztucznie odtworzyć.

Niektórzy autorzy (Panich, Arsenyevich, 1967) wymieniają kukurydzę wśród dotkniętych nią roślin Ps. holci, inni (Savulescu, Tomescu, 1940) zaprzeczają nawet możliwości sztucznego zakażenia tym patogenem. M. Panich i M. Arsenievich (1967) zauważają, że kukurydza jest najbardziej wrażliwa na plamienia bakteryjne w fazie 1-2 liści. Według nich popcorn jest odporny na choroby, a krzemionka jest najbardziej podatna - cukier, podobny do zębów i błoniasty mają umiarkowaną odporność.

L.T. Pastushenko (1964) obejmuje także proso, chumizę, lisicę, szczecinę, pszenicę, żyto, jęczmień i owies. Istnieją doniesienia o chorobie proso kurczaka na polu (Chumaevskaya, 1971).

Powyższa lista roślin wskazuje na szeroką specjalizację. Ps. holci, które mogą wpływać na różne uprawiane i dzikie rośliny zbożowe.

Jak wykazały badania, wymienione rośliny, ich odmiany i mieszańce różnią się nierówną odpornością na patogen (Kendrick, 1926 - Leukel, Martin, Lefebvr, 1951). Spośród odmian sorgo uprawianych w naszym kraju najbardziej stabilnymi na Ukrainie (Pastushenko, Bilevich, 1971) są Nisko rosnące 8, Zheltozernoe, Hybrid 698, Red Kuban, najbardziej podatne są wcześnie Venichnoe, Orange 100, Nisko rosnące 92 i 93, Gaolyan 272 i Milo 197 - w sudańskich odmianach traw Odesskaya 25, Chernomorka i Dnepropetrovskaya 871 zostały poważnie dotknięte. W warunkach terytorium Stawropola (Nikołajew, 1974) grupa sorgo chińskiego miała najwyższą podatność, a próbki grupy murzyńskiej były bardzo odporne, obejmują one Wyższego karła 182, Murzyna 3618, Murzyna 3712, które przez trzy lata obserwacji nie były dotknięte chorobą lub były słabo dotknięte. Wśród grupy sorgo chlebowego odporne odmiany obejmują Durra white 1417, Milo 2510, Milo 2512 i Durra 772.

Dystrybucja i nasilenie bakteryjnego plamienia sorgo

Wykrywanie bakterii jest znane w USA (Kendrick, 1926), Bułgarii (Kowaczewski, 1931), Rumunii (Savulescu, Rausch, 1933), Australii (Elliott, 1951), Argentynie (Muntanyola, 1852) Chinach (Chiferry, 1955), Jugosławii (Panich, Arsenievich 1965) i Węgry (Hefesi, 1968).

W ZSRR bakteriozę znaleziono w regionach Dniepropietrowska i Kujbyszewa (Szishelova, Prisyagina 1960, Woronkiewicz, Fakhrutdinova, 1961-Chumaevskaya, 1971), Ukraina (Pastushenko, 1961), Sumy region, North Osetian Autonomous Soviet Socialist Republic 19) Krai (Nikolaeva, 1974).

Najwyraźniej choroba ma szerszy zakres, ale nie zawsze powoduje poważne szkody. Choroba jest szczególnie ciężka na trawie sudańskiej i Johnson. Na przykład na sudańskiej trawie plamy mogą pokryć około 40-50 powierzchni liści. Procent dotkniętej powierzchni liści sorgo jest znacznie niższy, dlatego choroba nie ma znaczenia ekonomicznego dla tej uprawy (Kovachevsky, 1931).

Plamienie bakteryjne w Australii (Queensland) nie jest tak poważne jak bakterie pasiaste i smugowate (Knight, 1963), ale w niektórych latach może powodować znaczne szkody szczególnie korzystne dla rozwoju choroby (Tapp, 1962). Stwierdzono, że gdy dotknięta zostanie powierzchnia 60 liści, zielona masa rośliny zmniejsza się o 13,6 (Nikolaev 1974). Plamienie sorgo i trawy sudańskiej powoduje znaczne szkody (Panich, Arsenyevich, 1966).

Źródła bakteryjnej plamistości sorgo

Na płatkach pozostających na nasionach. J. Kendrick (1926) znalazł plamy charakterystyczne dla plamienia bakteryjnego. Jego przypuszczenie o możliwości przeniesienia choroby z nasionami zostało następnie potwierdzone eksperymentalnie. Rośliny uprawiane w szklarni na tych nasionach miały typowe plamki na liściach, co potwierdził również J. Kendrick Ps. holci może zimować na polu w szczątkach roślinnych i bezpośrednio w glebie.

L.T. Pastushenko (1964) na podstawie danych eksperymentalnych twierdzi również, że istnieje możliwość przeniesienia zakażenia przez nasiona. Udało jej się izolować bakterie z nasion, a także izolować je od niesterylnej gleby. Według N.F. Nikolaeva (1975) w warunkach terytorium Stawropolu głównym źródłem infekcji są szczątki roślin.

Środki przeciw bakteryjnemu plamieniu sorgo

Zastosowanie do siewu nasion zebranych z niezainfekowanych obszarów - zaprawianie nasion - obserwowanie przestrzennej izolacji upraw sorgo i kukurydzy od upraw wrażliwych na plamienie bakteryjne - wprowadzanie odmian odpornych - niszczenie chwastów.