Opis odmiany jabłka pepinka altai

Opis odmiany jabłka Pepinka Altai 1

Charakterystyka odmian jabłek Pepinka Altai.

Autor: Instytut Badawczy Ogrodnictwa Syberii im M.A. Lisavenko. Otrzymano ze skrzyżowania Ranetki fioletowego z Szafran Pepin.

Jesienna odmiana jabłek, dojrzałość wymienna w drugiej dekadzie września, zachowująca do 30 dni. Różnorodne cele techniczne, szeroko stosowane w produkcji wina.

Drzewa jabłoni odmiany Pepinka Altai są słabo rosnące, o zaokrąglonej koronie, o średniej gęstości. Owocowanie koncentruje się głównie na szczypiorku i gałązkach owocowych, na 1-3-letnich wzrostach. Pędy są szaro-zielone, owłosione, z małymi lekkimi soczewicami. Liście średniej wielkości, zaokrąglone, z małą końcówką, ciemnozielone, błyszczące, bąbelkowe, nieco owłosione poniżej, z krawędziami wodorowęglanowymi, ogonki długie, owłosione, z małymi przylistkami.

Owoce odmiany jabłoni Pepinka Altai są bardzo małe (30-51 g), zaokrąglone, stożkowe, żebrowane. Główny kolor to żółty, powłoka jest jasnoczerwona, jednolita. Trzonek jest średniej długości, lejek jest wąski, głęboki, zardzewiały. Miseczka jest mała, na wpół otwarta, otoczona perłami. Spodek jest mały, żebrowany. Miąższ jest żółty, gęsty, soczysty, słodko-kwaśny o przeciętnym smaku. Skład chemiczny owocu: suma cukrów - 12,7 (7,2-15,9), miareczkowalne kwasy - 1,75 (0,84-2,38), garbniki - 217 mg / 100 g (73-373), askorbinowy kwasy - 29,9 mg / 100 g (6,6-61,5), związki P-aktywne - 514 mg / 100 g (104-754), substancje pektynowe - 5,84 w przeliczeniu na suchą masę.

Odporność na zimę odmiany jabłka Pepinka Altai jest wysoka, a podczas surowych zim lekko zamarza. Stracił odporność na parcha, stał się na niego wrażliwy.

Owoce w trzecim lub czwartym roku. Wydajność odmiany jabłka Pepinka Altai wysoka, regularna.

Wartość gatunkowa: wysoka zimotrwalość i wydajność. Wady: bardzo małe owoce o przeciętnym smaku, wrażliwe na strup.

Odmiana jabłoni Pepinka Altai jest szeroko rozpowszechniona na plantacjach przemysłowych oraz w sadach populacji na zachodniej i wschodniej Syberii. Strefowy od 1959 r. W regionie Zachodniej Syberii.

Udostępnij w sieciach społecznościowych:
Tak to wygląda