Amanita szaro-różowy

Ci, którzy lubią polować na grzyby, znają szaro-różową muchomor i uwielbiają jej wczesny wzrost (pojawia się wczesnym latem) i dobry smak. Chociaż konieczne jest wyjaśnienie, że nie warto go używać na świeżo, nie nadaje się do jedzenia dopiero po wstępnym gotowaniu i smażeniu.

Zalecane jest gotowanie i odprowadzanie wody, ponieważ grzyb nadal uważany jest za warunkowo jadalny, co oznacza, że ​​zawiera on toksyczne termolabilne substancje.

Szaro-różowa amanita ma podobnych krewnych w rodzinie muchomorów, a mianowicie:

• Pantera Amanita. Podobieństwo do tego muchomora jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ grzyb jest zbyt śliski, a siedliska są takie same (bardzo często grzyby rosną w pobliżu).
• Muchomor.

Amanita szaro-różowy

Amanita szaro-różowy - Amanita rubescens (Synonimy: Amanita muscaria, Amanita rumieni się).

Gdzie i kiedy rośnie

Preferuje drzewa iglaste lasy liściaste, które są pełne sosen i brzóz. Grzyby owocują zwykle od lipca do mrozów.

Grzybowy kapelusz

Kształt kapelusza jest najpierw jajowaty, a następnie pokłoniony i płaski. Ma kolor czerwono-brązowy lub różowo-szary. Dno zdobią białawe talerze, które po dotknięciu stają się zaczerwienione.

Grzybowa noga

Noga, zdolna do wzrostu do 20 cm, jest wypełniona włóknami u podstawy, pustymi do góry. Pomalowany na biało lub bladoróżowo i ozdobiony wiszącym białym lub jasnoróżowym pierścieniem..

Pulpa amanita nie pachnie i nie ma wyraźnego smaku. Jeśli zostanie uszkodzony, nabierze odcienia czerwonego wina..

Grzyb można jeść po ugotowaniu i dalszym smażeniu.