Porfir amanita

W swojej surowej postaci porfir amanita jest nieco toksyczny i jest uważany za niejadalny, a nawet jego smak i zapach są nieprzyjemne. Ten rodzaj muchomora można nazwać jasnym przedstawicielem rodziny muchomor.

Z wyglądu grzyb jest bardzo podobny do dwóch innych krewnych w rodzinie:

• Amanita muscaria - inny kolor, podobny zapach.
• Amanita jest gęsta - wyróżnia się „tłustością”, jest bardziej mięsista i nie ma zapachu „ziemniaka”.

Porfir amanita

Porfir amanita - Amanita porphyria

Gdzie i kiedy rośnie

Preferuje drzewa iglaste, gdzie jest dużo sosny. Owocowanie rozpoczyna się w lipcu i kończy późną jesienią, rośnie na słabo kwaśnych glebach w hwokołomłody i zmieszane z lasami brzozowymi.

Występuje w górach w Europie Środkowej i Północnej, zwłaszcza w Skandynawii, w górach na wysokości do 1600 m.

Grzybowy kapelusz

Średnica jest najpierw wypukła, a po półotwartym kapeluszu może osiągnąć 8 cm, jest szarobrązowa i ma odcienie niebiesko-fioletowe. Części narzuty czasami pozostają nad kapeluszem.

Dół czapki jest wyposażony w wiele białawych płytek..

Grzybowa noga

Noga jest jasnoszara, dorasta do 10 cm wysokości. Ozdobiony białawym lub szarym pierścieniem.

Miąższ Amanita wydziela ostry, nieprzyjemny zapach, więc grzyba nie należy używać do jedzenia.