Peronosporoza lub mączniak prawdziwy rzepaku

Peronosporoza choroby rzepaku nazywana jest również - rzepakiem rzekomym.

Patogen: Peronospora parasitica (brassicae)

Opis choroby rzepaku

Źródłem infekcji są chlamydospory patogenu.

Czynnik sprawczy może znajdować się zarówno na nasionach, jak i zarażać rośliny resztkami roślinnymi. Chlamydospory kiełkują w temperaturach od + 8 ° C do + 12 ° C, dla rozwoju choroby optymalny reżim temperaturowy wynosi od + 20-22 ° C.

Grzyb na powierzchni roślin tworzy delikatną grzybnię z rozwidlonymi rozgałęzionymi konidioforami, które kończą się bezbarwnymi owalnymi konidiami, których wielkość wynosi 22 × 20 μm. Grzyb tworzy kilka pokoleń konidiów podczas sezonu wegetacyjnego. Pod koniec sezonu powstają żółte oospory o zaokrąglonym kształcie, których wielkość wynosi 25-30 mikronów i są źródłem pierwotnej infekcji roślin..

Objawy peronosporozy rzepaku

Brązowo-zielone, żółte, rozmyte plamy pojawiają się na liścieniach i pierwszych prawdziwych liściach, na spodzie których najpierw tworzy się biała powłoka, a następnie staje się szaro-fioletowa. Z czasem choroba rozprzestrzenia się na nowe liście dorosłych roślin. Następnie plamy łączą się, pojawiają się rozległe dotknięte obszary, liście przedwcześnie żółkną i wysychają. Na strąkach i łodygach o okrągłym lub wydłużonym kształcie tworzą się również jasnobrązowe, lekko przygnębione plamy. W rzepaku wiosennym choroba często objawia się na początku fazy pączkowania..

Przy poważnym uszkodzeniu roślin nasiona nie tworzą się, a jeśli tak, są bardzo słabe, słabo rozwinięte. Strata plonów wynosi 10-15.

Czynniki rozwoju choroby rzepaku

1. Powłoka lepiej się formuje w temperaturze + 10 ° С.
2. Obecność rosy w nocy lub rano.
3. Wysoka wilgotność.
4. Wysoka gęstość upraw.

Środki ochronne przed mączniakiem prawdziwym rzepaku

1. Płodozmian.
2. Pozostałości roślinne.
3. Zgodność z technologią uprawy.
4. Zastosowanie środka grzybobójczego.