Jakie orzechy można uprawiać na stronie i czy zawracać sobie głowę egzotykami

Jeśli jesteś zmęczony przerażeniem ceną orzechów i masz dużo wolnego miejsca na stronie, możesz sam spróbować rozwinąć tę kulturę. Najważniejsze jest, aby wybrać odpowiedni typ i różnorodność i wcześniej dowiedzieć się wszystkiego o pielęgnacji orzechów w ogrodzie.

Leszczyna, orzechy włoskie, orzechy laskowe, mandżurski, lancaster, migdały - wybór sadzonek upraw orzechowych w dużych centrach ogrodniczych może wpędzić w panikę początkującego hodowcę orzechów. Który jest odpowiedni do uprawy na osobistej działce na środkowym pasie, a który marnuje twój czas i wysiłek?

Orzech w kraju

Na południu kraju, a czasem na środkowym pasie, można spotkać ogromne drzewa orzechowe, które mogą przyćmić koronę kilkoma standardowymi domkami letniskowymi. Ponieważ odmiany karłowate nie są hodowane, tylko właściciele dużych obszarów powinni sadzić takie orzechy.

Możesz wyhodować orzecha włoskiego zarówno z orzecha, jak iz sadzonki. Kiełkowanie orzechów jest niskie, więc lepiej siać z marginesem. Młode drzewa często zamarzają, ale drzewa w wieku 8-10 lat nie są już tak nieuzbrojone przed trudną pogodą.

Pod względem gleb orzech jest bezpretensjonalny, chociaż lepiej rozwija się na piaszczystych i piaszczystych, bogatych w wapienne gleby. We wczesnych latach wszelkie uprawy można uprawiać w kręgu prawie łodyg, a następnie cień korony stanie się zbyt gęsty. Orzechy nie wymagają szczególnej opieki - młode sadzonki są pokryte mrozem, a dorosłe drzewa są po prostu obficie podlewane w okresie suszy.

Odmiany orzechów są najbardziej odporne na mróz Serotina, Ideal, Astakhov - później kwitną.

Musisz posadzić orzecha w słonecznym, osłoniętym przed wiatrem miejscu. Przy dobrej pogodzie i braku późnych przymrozków drzewo o wysokości około 10 m może wyprodukować do 40 kg orzechów na sezon.

Leszczyna (orzech laskowy) w kraju 

Leszczyna, lub po prostu orzech laskowy, występuje w prawie całym naszym kraju. W bezpretensjonalności jednocześnie leży główny plus tego krzewu i jego główne oszustwo. W końcu możesz sadzić leszczynę nawet z pędami korzeniowymi, nawet z sadzonkami, nawet z orzechami, ale bardzo trudno będzie je wydobyć - jest wytrwały i daje liczne pędy. To nie przypadek, że krzew ten jest uważany za chwast w leśnictwie i szybko zatrzymuje wylesianie.. 

Pomimo szerokiej dystrybucji leszczyna jest dość wymagająca na glebach. Woli wapienne, żyzne, luźne gleby. Spokojnie toleruje brak słońca, ale przy braku wody zmniejsza wydajność. Nawiasem mówiąc, leszczyna wydaje nierównomiernie owoce - są lata, w których plony są wysokie, i zdarza się, że na dorosłym krzaku nie ma ani jednego jajnika.

Możesz wyhodować leszczynę z sadzonki kupionej w szkółce lub młodego krzewu sprowadzonego z lasu. W każdym razie najlepiej jest sadzić wiosną, zanim pąki się otworzą. Sadzonka musi zostać wykopana i ogrodzona łupkiem lub deskami na głębokość 40-50 cm Opieka nad młodą leszczyną polega na regularnym podlewaniu i rozluźnianiu, wytwarzaniu kompostu (2 wiadra na 1 m2) i przycinaniu. Dla maksymalnego owocowania na krzaku powinno być nie więcej niż 10-12 pędów.

Migdały w kraju 

Uprawa migdałów na środkowym pasie to prawie nierealne zadanie. Nawet jeśli drzewo zapuści korzenie, nie będzie w stanie wydać owoców w warunkach naszego lata i nie należy się spodziewać kwitnienia. Kultywowanie tej kultury jest zalecane mieszkańcom południowych regionów.. 

Migdały są światłolubne, odporne na ciepło i suszę, ale nieuzbrojone w obliczu silnych wiatrów i mrozów. Z gleby kultura preferuje dobrze napowietrzone wapno o wysokiej zawartości, żyzne i lekkie. Jednak na glinie z dużą ilością składników odżywczych migdały również będą rosły, ale na kwaśnej lub słonej glebie nie zapuści korzeni. 

Migdały są rozmnażane zarówno przez sadzenie orzechów, jak i szczepienie na śliwce wiśniowej, brzoskwini lub śliwce w wieku dwóch lat. Jedna sadzonka na stronie nie wystarczy, ponieważ do zapylania potrzebnych jest kilka roślin. Począwszy od drugiego roku należy uformować drzewo migdałowe, a każdej jesieni nawozy organiczne i sezonowe nawozy do ogrodu na bazie potasu i fosforu. 

Na środkowym pasie można uprawiać migdały stepowe i migdały trójlistkowe. Najbardziej dostosowane są odmiany dekoracyjne Annie, Dream, Pink Fog, Pink Flamingo.

Opieka nad migdałami przypomina opiekę nad każdym drzewem orzechowym, jednak komplikuje to fakt, że ta roślina często zamarza. Jednak migdały stepowe są w stanie zregenerować się z korzenia, więc nie rozpaczaj. Ci, którzy próbują oswoić dekoracyjne migdały, należy pamiętać, że do obfitego kwitnienia potrzebuje corocznego stosowania złożonych nawozów mineralnych, na przykład Kemira zgodnie z instrukcjami. Ponadto korzenie muszą być ściółkowane, bezwzględnie usuwane pędy korzeniowe, a gleba pod drzewem regularnie sprawdzana pod kątem kwasowości i, jeśli to konieczne, wapna.

Czerwone i zielone orzechy laskowe w kraju 

Orzechy laskowe to uprawiana odmiana leszczyny. W uprawie jest nieco bardziej kapryśna, ale żniwa są bardziej obszerne, bardziej stabilne, a same krzewy są znacznie bardziej dekoracyjne. Orzechy laskowe sadzi się w 4-5 egzemplarzach, a jeden z nich musi być z zielonymi liśćmi - tylko w ten sposób możliwe jest pełne zapylenie.

Najlepsze odmiany orzechów laskowych z czerwonymi liśćmi Akademik Jabłonow, Iwajewski, Katarzyna, Puszkin Czerwony, Iwantejewski Czerwony, Kudrayf, Wczesna Moskwa, Moskwa Rubinowy, Fioletowy, z zieleniami - Tambow wcześnie, Tambow późno, północny, pierworodny. 

Orzechy laskowe są higrofilne, dobrze rosną w cieniu na czarnozielonych i szarych glebach leśnych. Nie zakorzenia się na słonych bagnach i podmokłych i zasolonych glebach. Orzechy laskowe uwielbiają intensywne podlewanie, rośnie spokojnie na obszarach o wysokim poziomie wód gruntowych. Wskazane jest, aby nie sadzić go w miejscach nasłonecznionych, aby nie spowodować zbyt wczesnego kwitnienia. 

Począwszy od trzeciego roku, krzaki zaczynają się formować, starając się osiągnąć 8-12 pni równomiernie rozmieszczonych względem siebie. Gałęzie nie skracają się, ale przerzedzają, ponieważ owocowanie następuje przy rocznych przyrostach. Aby uzyskać roczne zbiory orzechów laskowych, musisz co roku dodawać materię organiczną (kompost lub gnijący obornik w ilości 2 wiader na 1 m2), a wiosną co 2-3 lata 60-80 g siarczanu potasu i 100 g superfosforanu na metr kwadratowy. m.

Orzech mandżurski w kraju 

Ogromne drzewo mandżurskie jest uprawiane wyłącznie w celu uzyskania egzotycznych lub dekoracyjnych celów, właścicieli naprawdę gigantycznych miejsc. Jego półmetrowe liście są w stanie „chronić” kawałek ziemi nie tylko przed światłem, ale także przed deszczem, więc raczej trudno jest wyhodować coś pod nakrętką. 

Same owoce, które dojrzewają w obfitości i nie boją się mrozu, mają bardzo jędrną skórkę. Tak mocno, że można tylko złamać nakrętkę imadłem lub po obróbce cieplnej. Miąższ orzecha mandżurskiego, choć smaczny, ma dość mały rozmiar, a zatem nie stanowi wartości.

Orzech Lancaster w kraju 

Zupełnie nowa kultura, o której jak dotąd niewiele wiadomo, stała się hybrydą szarych orzechów w kształcie serca. Główną zaletą drzewa jest to, że dolne gałęzie można usunąć podczas formowania i nie zasłoni otoczenia, orzechy odpadają po dojrzewaniu, są duże i mają bardzo smaczne mięso, a także nie mają przegród wewnątrz. 

Musisz zasiać kilka orzechów jednocześnie i zrobić to jesienią (we wrześniu - na początku października), chroniąc przed myszami i na czystej ziemi (orzechy nie wykiełkują w trawie). Sadzone są płytko (do głębokości 5-7 cm lub po prostu posypane opadłymi liśćmi) i natychmiast w trwałe miejsce, ponieważ przeszczep orzecha Lancaster bardzo słabo się przenosi. Nie zamarza na środkowym pasie, więc nie musisz się martwić o schronienia, dostosowuje się do większości gleb (z wyjątkiem silnie zakwaszonych, podmokłych i solnych), preferuje nawozy organiczne (2-3 wiadra dojrzałego kompostu na 1 m2 koła pnia). Nawożenie można wykonać zarówno wiosną, jak i jesienią, a następnie ostrożnie podlewaj drzewo. Nawiasem mówiąc, będziesz musiał monitorować podlewanie orzecha włoskiego tylko przez pierwsze 5-6 lat, a następnie będzie mógł zająć się sobą.

W katalogach można również znaleźć orzechy ajantoliczne, szare, czarne i w kształcie serca, ale są tak rzadko spotykane w sprzedaży, że mogą je hodować tylko doświadczeni hodowcy. Ponadto niektóre z tych gatunków z wielką koroną mają bardzo małe jądra i nie mają żadnej wartości dla ogrodnika.