Znaki, przyczyny i zapobieganie ryzoktonii ziemniaka (strup czarny)

Czasami nawet na starannie umytych ziemniakach pozostają małe czarne guzki, podobne do ziaren przylegającej ziemi. Szorowanie ich nie jest takie proste: potrzebujesz do tego pędzla. Nieusuwalny „brud” na skórce jest znakiem, że bulwa jest dotknięta ryzoktonią lub czarnym strupem. Jedzenie takich ziemniaków jest bezpieczne, ale w żadnym wypadku nie można ich używać do nasion. Jeśli chore bulwy są kupowane na rynku - nie ma to znaczenia, ale jeśli są uprawiane na osobistej działce, konieczne jest zapobieganie. Jeśli nie zostaną podjęte żadne działania, ryzoktonia ziemniaka może zabić do 40 upraw.

Czynnikiem sprawczym ryzoktonii jest mikroskopijny grzyb Rhizoctonia solani Kuehn. Jest niezwykle wytrwały: pasożytuje nie tylko na ziemniakach, ale także na innych roślinach z rodziny psiankowatych (pomidory, bakłażan, papryka), a także na dyni, krzyżyku (kapusta, rzodkiewka, rzodkiewka), burakach cukrowych, szczawiu i chwastach z ostropestu, skrzyp. W sumie istnieje ponad 160 uprawianych i dzikich roślin, które zaraża ta choroba..

Zarodniki grzyba utrzymują się w glebie przez trzy do czterech lat, przeżywając nawet w najsurowsze zimy. Są przenoszone wraz z ziemią i wodą deszczową. Patogen rozwija się najintensywniej przy chłodnej pogodzie (w temperaturze od +15 do + 17 ° C) w wilgotnych glebach ilastych.

Im cięższa gleba i gorzej jest nawożona obornikiem, tym wyższe prawdopodobieństwo czynnika wywołującego ryzoktonię. Ten pasożyt występuje powszechnie w prawie całej Rosji, na Białorusi i Ukrainie..

Objawy Rhizoctonia

Rizoktonioza atakuje krzewy i bulwy ziemniaka na wszystkich etapach wzrostu. Istnieją trzy etapy rozwoju patogenu:

Faza snu (sklerocialna). Grzyb występuje w postaci sklerocji - tych bardzo małych „błotnistych” guzków, które są wyraźnie widoczne podczas upadku na zainfekowanych bulwach. Z powodu tych ziaren chorobę nazwano „czarnym strupem”: gdy jest ich dużo, łączy się je w szorstkie „pagórki”, które wyglądają jak strup. Sklerocja doskonale przystosowana do zimowania na otwartym terenie.

Nawet jeśli bulwa sprawia wrażenie zdrowej, a jej skórka nie jest uszkodzona, ale pokryta sklerocją, ziemniaków nigdy nie należy stosować jako nasion.

Faza wzrostu i pasożytnictwa (grzybnia). W temperaturach powyżej + 5 ° C i wysokiej wilgotności sklerocja rośnie w grzybni. Zbieracz grzybów otacza bulwę. Pasożytuje na młodych procesach, korzeniach, stolonach (procesach z bulwami). Często dotknięta bulwa wcale nie kiełkuje - pędy gniją pod ziemią.

Jeśli pędy wykiełkują, chory krzak będzie znacznie niższy, a jego międzywęźla będą krótsze niż u zdrowych roślin. Na stolonach i bulwach widoczne są ciemnobrązowe plamy zepsutych tkanek - czarna zgnilizna. Wrzody pokrywają również szyjkę korzenia, dlatego produkty do fotosyntezy nie mogą penetrować bulw. Trzon na dole pogrubia, w kątach liści tworzą się małe, przewiewne guzki. Górne liście nabierają nienaturalnego fioletowego koloru i zwijają się w rurkę. Chore krzewy ziemniaczane nie tolerują ciepłej, suchej pogody: więdną wieczorem, ale są przywracane w nocy. W przypadku suszy poszkodowane ziemniaki najpierw giną.

Kiedy grzybnia rośnie w młodych bulwach, pokrywa się wrzodami wypełnionymi zepsutą tkanką, która stopniowo zamienia się w pył. Martwe komórki są oddzielane od zdrowej części bulwy. Podczas suchej, upalnej pogody wrzody na powierzchni młodych bulw łączą się ze sobą pęknięciami, tworząc martwiczą sieć. Jeśli zarodniki przenikną przez całą bulwę, zamienia się w worek wypełniony kurzem.

Faza hodowlana. W chłodną i wilgotną pogodę podstawa łodygi chorej rośliny jest pokryta białym filmem podobnym do filcu. Nazywają to tak - „białą nogą”. Ten film zawiera zarodniki grzybów. Pojawienie się „białej nogi” jest znakiem, że na podziemną część krzaka wpływa rizoktonia.

Zapobieganie i kontrola ryzoktonii

Jeśli rośliny dotknięte czarną zgnilizną pojawią się na tym terenie, w przyszłym roku, aby poradzić sobie z patogenem, konieczne będzie podjęcie całego szeregu środków zapobiegawczych:

• całkowicie zaktualizuj materiał siewny i uważnie monitoruj, czy wśród zakupionych bulw nie ma pacjentów;
• lepiej wybrać odmiany odporne na rizoktoniozę: czerwona róża, Nevsky, Skoroplodny, Luck, Bryansk nowość, Królewna Śnieżka, Wiosna, Volzhanin, Biuletyn, Nikulinsky, Nakra, Reserve, Aspiya, Lasunak, Zarevo;
• obserwuj płodozmian: staraj się nie sadzić ziemniaków w tym samym miejscu częściej niż raz na trzy do czterech lat;
• jako prekursory ziemniaków wybierz rośliny, na których patogen ryzoktonii nie pasożytuje, na przykład kukurydza i rośliny strączkowe. Z zielonego obornika w tym przypadku idealne są żyto ozime i owies;
• zauważono, że rośliny są szczególnie odporne na strup czarny na obszarach dobrze nawożonych obornikiem (120-300 kg na sto metrów kwadratowych);
• Dobrym lekarstwem na grzyby są nawozy potasowe, w szczególności popiół. Jest wprowadzany do studni po wylądowaniu;
• bulwy zaczynają kiełkować w świetle 15-30 dni przed sadzeniem;
• przed sadzeniem bulwy są traktowane preparatami grzybobójczymi. Spośród chemikaliów agronomowie zalecają Maxim. Od biologicznych - „Agat-25”, „Planriz”, „Bactofit”, „Integral”;
• bulwy można sadzić tylko w temperaturach gleby przekraczających 8 ° C;
• Nie kopać ziemniaków za głęboko. Maksymalna głębokość sadzenia: dla gleb gliniastych - 6-8 cm, dla gleb gliniastych - 8-11 cm, dla gleb bogatych w torf - 12-14 cm;
• na ciężkich glebach gliniastych pole ziemniaków jest bronowane 5-6 dni po posadzeniu;
• grzyb rozwija się gwałtownie jesienią, gdy wilgotność powietrza przekracza 80, a gleba ochładza się do + 10 ° C. Dlatego zaleca się zbiór ziemniaków do połowy września;
• jeśli w obszarze występują rizoktonie, wierzchołki i chwasty powinny zostać spalone, a nie wykorzystywane do ściółki lub kompostu.

Nie można całkowicie zniszczyć patogennego grzyba na stronie. Ale możliwe jest zminimalizowanie strat.