Profil gleby

Każda gleba charakteryzuje się naprzemiennością warstw poziomych, które różnią się budową i właściwościami. Naukowcy zajmujący się glebami nazywają takie warstwy horyzonty glebowe.

Sekwencja horyzontów gleby nazywa się profil glebowy. Struktura profilu glebowego jest specyficzna dla każdego rodzaju gleby i służy jako jej najważniejsza cecha.

Struktura profilu glebowego

V.V. Dokuchaev określił trzy główne horyzonty w glebie: A - humus, W - przejściowy do rock macierzysty, G. - rasa matki, lub podłoże. Późniejszy rozwój gleboznawstwa doprowadził do identyfikacji jeszcze większej różnorodności horyzontów. Zatem obecność horyzontu torfowego jest charakterystyczna dla gleb bagiennych (jest oznaczona literą T.), pod którym horyzont kleju (G.). A - nazywa się horyzont powierzchniowy gleb leśnych miot i oznaczony literą A0.

Horyzonty gleby, wraz z innymi cechami, charakteryzują się pewnym kolorem, który zależy przede wszystkim od ich składu chemicznego i mineralogicznego, cech procesu formowania gleby.

Czarny (ciemnoszary, ciemnobrązowy) kolorowanki gleba jest zwykle związana z zawartością w niej próchnicy (humus). Z reguły im więcej próchnicy w glebie, tym ciemniejszy jest jej kolor. Wraz z humusem niektóre związki żelaza i manganu, minerały, a także węgiel i węgiel nadają glebie czarny kolor.

Biała kolorystyka a jasne odcienie innych kolorów są spowodowane obecnością w glebie gipsu, wapna, kwarcu, kaolinitu, soli rozpuszczalnych. Niektóre minerały (skalenie) są również w jasnych kolorach..

Kolor czerwony z powodu akumulacji tlenków żelaza w glebie, kolor fioletowy tlenki manganu są podawane do gleby, oraz żółty wodorotlenki żelaza, głównie limonit.

Niebieskawy, niebieskawy lub zielonkawy odcienie kolorów są związane z obecnością związków żelaza i żelaza i są wynikiem warunków beztlenowych (wynik nadmiernej wilgoci). Kolor gleby zależy w dużej mierze od jej wilgotności - wilgotna gleba jest zawsze ciemniejsza niż sucha.