Metody rozliczania agrofagów upraw rolnych

Metody identyfikacji i rejestrowania szkodników i chorób można podzielić na wizualne i zastosować.

Metody wizualne opierają się na bezpośredniej kontroli i liczeniu szkodników i roślin przez nie uszkodzonych. Zgodnie z techniką użytkowania mogą być one szczegółowe lub szczegółowe, a w zależności od tego, które narządy roślin uszkadzają szkodniki, są one podzielone na liczby w glebie, jej powierzchni, na roślinach lub wewnątrz poszczególnych organów (łodygi, liście, kwiaty, owoce).

Badania trasy są przeprowadzane w celu zidentyfikowania populacji pola przez jednego lub drugiego szkodnika lub w celu ustalenia ich położenia terytorialnego lub społecznego. Jednocześnie ilość agrofaga nie zawsze jest obliczana na polu lub w innym miejscu, ale odnotowuje się tylko ich obecność. Badania trasy przeprowadzane są na co najmniej 10 obszarach, na których ustalono liczbę szkodników.

Przy szczegółowym rozliczeniu określa się liczbę szkodników i intensywność ich rozwoju. Specjaliści punktów sygnalizacyjnych i prognozujących przeprowadzają szczegółowe badania na polach stacjonarnych systematycznie podczas sezonu wegetacyjnego roślin co najmniej co 15 dni. Monitorują fenologię szkodnika, sezonową dynamikę ich liczebności i dają sygnały do ​​przeprowadzenia badań i środków ochronnych w odniesieniu do upraw przemysłowych.

W zależności od lokalizacji agrofaga i jego uszkodzenia narządów roślin metody księgowania są różne.

Gleba określa liczbę szkodników, które zimują lub rozwijają się w niej i szkodzą roślinom, żywią się korzeniami, łodygami i innymi organami. W zależności od czasu rozróżnia się wykopy jesienne, wiosenne (kontrolne) i wegetatywne (okresowe). Dzielą je głębokość - płytka (do 10 cm), zwykła (do 45-50 cm) i głęboka (65 cm i głębsza).

Jesienne wykopaliska odbywają się w dniach 15-30 września we wszystkich dziedzinach gospodarki. Na każdym polu wzdłuż dwóch przekątnych lub w szachownicę wykopać otwory 50 × 50 cm i głębokość 50 cm podczas normalnych wykopów. Głębokość wykopu rejestracyjnego 50 × 100 cm lepiej kopać głębokimi półkami. W celu rozliczenia zabierz glebę z miejsca o wymiarach 50 × 50 cm na całą głębokość wykopu. Liczba otworów w każdym polu jest ustalana w zależności od jego wielkości: obszary do 10 ha wykopują 8 otworów - 11-50 ha - 12-51-100 ha - 16 otworów. Jeśli powierzchnia przekracza 100 hektarów, wówczas na każde 50 hektarów wykopuje się dodatkowo 4 dziury. Na podstawie danych z jesiennych wykopalisk opracowano prognozę występowania szkodników w następnym roku i określono niezbędne środki do ich zwalczania.

Doły są wykopywane stopniowo, wylewając ziemię na plandekę, ceratę, folię syntetyczną i ostrożnie 2-3 razy sortując materiał rękami, wyrabiając wszystkie grudki.

Kontrola wiosenna przeprowadzana jest po rozmrożeniu gleby, która się kruszy, w celu ustalenia zmian stanu (śmiertelności) szkodników zgodnie z metodą jesiennych badań co najmniej 10 badanych obszarów jesienią.

W sezonie wegetacyjnym upraw wykonuje się wykopy wegetatywne, aby określić liczbę szkodników glebowych i ich uszkodzenia dla roślin. Z reguły wykopaliska są płytkie, dołki rejestracyjne są umieszczone tak, że rząd roślin znajduje się pośrodku. W celu ustalenia pionowych ruchów w glebie lub dynamiki ich rozwoju wykopy można wykonywać po pewnym okresie (raz na pięć dni, co dziesięć dni) i na różnych głębokościach.

Na powierzchni gleby szkodniki są liczone na polach wolnych od roślin lub o małej masie wegetatywnej (w fazie rozsady), a szkodniki, które zimują w szczątkach roślin, są również identyfikowane.

Jesienią ta metoda określa liczbę gąsienic ćmy na polach po zbiorach. W tym celu na każdym badanym polu wybiera się 50 × 50 cm powierzchni rejestracyjnych, a podczas badania powierzchni gleby i resztek roślinnych szkodniki są identyfikowane i liczone. Podczas rozliczania motyli chleba i ćmy łodygowej słoma, konopie lub resztki ciętych roślin są zbierane w sekcjach i cięte wzdłuż każdej łodygi. Kokony zidentyfikowane w tym procesie są liczone, a ich średnia liczba jest ustalana na 1 m. Liczba wykresów rejestracyjnych wynosi około 10.

W przypadku zwykłych upraw rzędowych, siew jest brany pod uwagę w równo odległych obszarach o wielkości 0,25 m (50 × 50 cm), umieszczonych wzdłuż linii Z, ukośnych pól lub według wzoru szachownicy lub w rzędach rzędu 0,5 m. Na polu o powierzchni do 100 ha wyróżnia się 16 działek lub rzędów rzędów, na których zlicza się całkowitą liczbę i uszkodzone rośliny lub łodygi, a także populację ich szkodników.

Szkodniki na roślinach są liczone zarówno bezpośrednio na nich, jak i po wstrząśnięciu w glebie, ściółce, w sieci entomologicznej.

Aby ocenić rozprzestrzenianie się i liczbę szkodników w analizie danych z badań, często stosuje się współczynniki populacji, które określa wzór:

C3 = a × b / 100

Gdzie Ks - wskaźnik populacji, ale - procent zasiedlenia szkodników na danym obszarze lub w innym regionie - b - średnia liczba agrofagów na obszarach zaludnionych, osobników na 1 m2, roślin itp...

Instrumentalne metody identyfikacji i rejestrowania szkodników roślin rolniczych opierają się na zastosowaniu różnych urządzeń, od najprostszego rodzaju siatki entomologicznej i pułapek glebowych po kompilację urządzeń elektronicznych z podłączeniem mikrokomputerów.

Owady znajdujące się w glebie i poruszające się po powierzchni (chrząszcze, chernyshes itp.) Są liczone za pomocą pułapek (banków, szklanek, cylindrów). Są one zakopane, tak aby górna krawędź znajdowała się na poziomie gleby lub nieco niżej. Powyżej nich, aby chronić przed deszczem i przegrzaniem przez słońce, instaluje pokrywkę na kołku, tak aby między nią a słojem była szczelina 3-4 cm Aby naprawić owady, które wpadły w pułapkę, jest w 1/3 wypełniona 2-4-formaliną lub etylenem glikol Liczba pułapek glebowych na twoim polu wynosi średnio 10. Uwięzione owady są liczone codziennie.

Aby zidentyfikować i uwzględnić owady na roślinach, stosuje się sieci entomologiczne, które mogą być odłączalne, złożone, z wymiennym zbiorem owadów i inne. Stwierdzono, że siatka motylkowa zawiera znaczną liczbę małych lub ruchliwych owadów na roślinach. Badacz, poruszając się po polu, szczotkuje przed sobą siatkę motylkową pod kątem 90 °, uderzając w rośliny. Po 10 pociągnięciach analizuje występujące szkodniki lub wlewa je do plamy i zlicza w laboratorium.

Biocenometr składa się z kwadratowej lub okrągłej podstawy i torby z siatki. Jest zainstalowany w odpowiednich miejscach na ziemi, siatkowa torba z przykrytymi roślinami jest przechylana na bok i strząsane z nich owady. Następnie worek jest ostrożnie usuwany z roślin, a owady są z niego wybierane i liczone bezpośrednio na polu lub w laboratorium.

Aby uwzględnić małe skaczące owady (cykady, pchły) na karłowatych roślinach, stosuje się pudełko Petlyuk. W kształcie przypomina wyciętą piramidę bez dna i góry wykonaną ze sklejki, na wewnętrznej powierzchni ścian, której zamocowana jest warstwa waty. Biorąc to pod uwagę, badacz porusza się pod słońce i we właściwych miejscach szybko ustawia pudełko o mniejszej średnicy w rzędzie roślin, z którego leci pchła. Opadają na ściany pudełka i zaplątują się wacikiem, gdzie można je łatwo wybrać za pomocą pęsety lub wyciągu i policzyć.

Exhauster może usuwać i liczyć małe owady (mszyce, wciornastki) bezpośrednio z rośliny lub z próbek pobranych innymi metodami.

Wykonano znaczną liczbę instrumentów i urządzeń do wykrywania i rejestrowania szkodników, biorąc pod uwagę reakcję tych ostatnich na różne podrażnienia (kolor lub światło, temperatura, zapach itp.). W tym celu na stojakach na stojakach umieszcza się talerze Merike, szalki Petriego, spodki lub inne płaskie naczynia pomalowane na żółto i wypełnione wodą. Codziennie bierz pod uwagę owady uwięzione, wybierając je za pomocą pędzla lub filtruj przez chusteczki, papier itp. Zgodnie z wynikami obliczeń pokazują one populacje i dynamikę liczby szkodników w uprawach.

Biorąc pod uwagę, że działanie światła jest odpowiednie dla nocnych owadów, światło pułapkowe służy do ich uwzględnienia. Owady przybywające do światła lampy losowo poruszają się i zderzają z płaszczyznami cięcia, wpadają do lejka i wchodzą przez niego do pojemnika kolektora owadów, w jednej trzeciej wypełnionego gazem, metanem itp. lub substancje odurzające - chlorofos, eter itp...

Zdolność owadów do reagowania na zapach substancji naturalnych i chemicznych jest wykorzystywana do ich chwytania w różnych pułapkach i rachunkowości. Istnieją przynęty na żywność (atraktanty) - kiedy przybywają owady w celu dodatkowego odżywienia i seksu lub feromonu, gdy osoby odmiennej płci szukają swojej pary przez zapach. Przynęty spożywcze są najczęściej używane do identyfikacji i monitorowania dynamiki i intensywności lata motyli, szufelki, ćmy łąkowej, ćmy grochowej i innych koryta myśliwskiego 40 × 50 × 7 lub 30 × 50 × 6 cm. Przy średniej dziennej temperaturze powietrza wynoszącej 10 ° C są umieszczane na polu odstaw na wysokość około 1 m i wlej 3-4 litry świeżego płynu fermentacyjnego. Szkodniki w korytach są liczone przed rozpoczęciem zbioru..

Pułapki feromonowe zaczęły być stosowane w wielu krajach od czasu ustalenia struktury chemicznej atraktantów samic wielu szkodników. Klej nakłada się na środkową (dolną) płaszczyznę pułapki lub na całą powierzchnię od wewnątrz. Kapsułka feromonowa jest zawieszona bezpośrednio na powierzchni klejącej. Przygotowane płyty, w zależności od rodzaju szkodnika rejestrującego, są zawieszane na polu, na wysokości 0,5-1 m na drzewostanach w ogrodach lub w pasach leśnych, w obwodowej części korony drzewa na wysokości 1,5-2 m. Pułapki są sprawdzane i liczone owady codziennie lub raz na 3 do 5 dni, zmieniając lancet owadów z klejonej powierzchni. Termin stosowania jednej kapsułki z feromonem zależy od warunków pogodowych i rodzaju szkodnika od 20 do 30 dni.