Historia monitorowania fitosanitarnego i rozwój prognoz

Potrzeba monitorowania i monitorowania rozwoju szkodników roślin pojawiła się od czasu, gdy szkodniki, choroby i chwasty zaczęły powodować znaczne straty w uprawach, a nawet śmierć roślin. Ale przez wiele stuleci, z powodu słabej znajomości biologii i ekologii szkodników, braku rozsądnych metod rozliczania, niemożliwe było skuteczne przeprowadzenie tej pracy. Pierwsze znaczące kroki w tym kierunku na terytorium Ukrainy i Rosji podjęto ponad 120 lat temu, gdy pod nadzorem entomologicznym podjęto zwyczajnego zwijacza buraka, chrząszcza, szarańczę i niektóre szkodniki upraw owocowych.

Na początku XX wieku rozwija się sieć odpowiednich instytucji naukowych, tworzone są specjalne stacje, w których opracowuje się naukowe uzasadnienie środków ochrony roślin, metody uwzględniające liczbę, fenologię i szkodliwość szkodników roślin. Na pierwszym kongresie ekspertów w dziedzinie entomologii stosowanej, który odbył się w 1916 r. W Kijowie, N.V. Kurdyumov określił priorytet przewidywania szkodników roślinnych jako podstawy środków zapobiegawczych. Utworzenie i działanie pierwszych punktów obserwacyjnych na początku XX wieku. związane z gospodarstwami uprawiano buraki cukrowe ze względu na duże straty plonów spowodowane przez szkodniki. W latach dwudziestych na terytorium Ukrainy miała miejsce masowa reprodukcja szkodników upraw zbożowych, warzyw, owoców i buraków cukrowych. Okoliczności te doprowadziły do ​​zorganizowania w 1925 r. Departamentu ochrony roślin w Komisariacie Ludowym Ukrainy i Centralnej Stacji Ochrony Roślin, który w latach 1925–1929. kierowany przez A. Migulina. Pod jego kierownictwem w 1925 r. Utworzono ogólnoukraińską sieć punktów obserwacyjnych, opracowano wsparcie metodologiczne i informacyjne dla prognoz rozwoju szkodników roślin.

Celowa praca w Związku Radzieckim w tym kierunku rozpoczęła się w 1929 r., Kiedy powstał Ogólnounijny Instytut Badawczy Ochrony Roślin. Składał się z 16 gałęzi i 150 silnych punktów obserwacyjnych. W tych działach opracowano metody rejestrowania szkodników roślin oraz przeprowadzono gromadzenie i przetwarzanie informacji fitosanitarnych, co umożliwiło w 1932 r. Opisanie rozmieszczenia gryzoni i szarańczy podobnych do myszy, a także chorób smutków upraw zbożowych. W 1933 r. Do tej listy dodano ćmę łąkową i gałkę bawełnianą. W tych samych latach utworzono państwową służbę ochrony roślin, której jednym z zadań było zebranie informacji o szkodnikach roślin i opracowanie prognoz ich rozwoju. Aby uzyskać wskazówki metodyczne dotyczące tych prac, w każdej Republice Unii i każdym regionie utworzono sektory rachunkowości i prognozowania. Na poziomie między okręgami zaczęły działać posterunki obserwacyjne, które niezależnie gromadziły informacje fitosanitarne i otrzymywały odpowiednie dane w sieci korespondencyjnej (MTS, stacje eksperymentalne i inne instytucje naukowe). W 1940 r. W ZSRR utworzono scentralizowaną usługę rachunkowości i prognoz. W latach przedwojennych i powojennych intensywnie rozwijała się chemiczna metoda ochrony roślin, a dla uzasadnienia jej zastosowania niezbędne stały się informacje o rozmieszczeniu i fenologii organizmów szkodliwych. W tym okresie aktywnie opracowuje się i wdraża metody opracowywania prognoz długoterminowych, prognoz fenologicznych i prognoz szkodliwości. Znaczący wkład w naukowe uzasadnienie tych osiągnięć wnieśli naukowcy zoologiczni B. S. Vinogradov, I. Ya. Polyakov, entomolodzy A. Migulin, V. P. Vasiliev, A. I. Petruha, A. V. Zagovora, B. V. Dobrovolsky, V.I. Tansky - fitopatologowie N. A. Naumova, T. D. Strakhov, M. S. Dunin, K. M. Stepanov, 3 A. Pozhar, V. A. Chulkina. Specjalna zasługa należy do naukowców VIZR kierowanych przez I. Ya. Polyakova. Podstawę do przewidywania rozwoju chwastów opracowali V.V. Isaev i V.S. Zuza. Duży wkład w rozwój teorii prognoz wieloletnich opartych na cykliczności aktywności Słońca wniósł E.N.Biłetsky.

Od 1957 r. Ukraina corocznie opracowuje długoterminową prognozę głównych szkodników i na jej podstawie odpowiednie zalecenia dotyczące ochrony roślin, o których informuje wszystkie instytucje rolnicze i użytkowników gruntów. W 1973 r. Sektory rachunkowości i prognoz zostały przekształcone w laboratorium diagnostyczne i prognostyczne, a stanowiska obserwacyjne przekształcono w punkty sygnalizacyjne i prognostyczne. W 1980 r. Na Ukrainie pracowało 80 punktów i 26 laboratoriów diagnostycznych i prognostycznych. W latach 90. XX wieku zauważalny był wzrost punktów sygnalizacyjnych i prognozujących (3-4 razy). Według naukowców na każde 300 hektarów w strefie intensywnego rolnictwa powinien przypadać obserwator, 1000 hektarów w strefie uprawy buraków i 10 000 hektarów w strefie uprawy ziarna. W 2007 r. Laboratoria diagnostyczne i prognozy zostały zreorganizowane w departamenty prognozowania i diagnostyki fitosanitarnej w regionalnych państwowych inspektoratach ochrony roślin. Specjaliści ds. Kontroli fitosanitarnej i diagnostyki pracują w powiatowych inspektoratach ochrony roślin. Obecna państwowa służba ochrony roślin nie jest w stanie fizycznie zapewnić aktywnego monitorowania i opracowywania prognoz dotyczących wszystkich gruntów rolnych, dla których wszyscy agronomowie muszą dysponować odpowiednimi metodami i wykonywać te prace na swoich gruntach zgodnie z ukraińskim prawem o ochronie roślin.

Od 1976 r. Rozpoczęto prace nad automatyzacją procesu gromadzenia informacji fitosanitarnych. Obecnie w wielu krajach informacje są gromadzone przy użyciu odpowiednich instrumentów i sprzętu przy użyciu komputerów i odpowiedniego oprogramowania. W przypadku wielu niebezpiecznych chorób i niektórych szkodników opracowano modele prognostyczne, których realizację zapewniają głównie automatyczne stacje pogodowe, specjalne urządzenia sygnalizacyjne. Taki sprzęt zapewnia monitorowanie warunków pogodowych, analizuje je i wydaje zalecenia dotyczące wdrożenia odpowiednich środków ochronnych.

Przewidywanie szkodników roślin w przyszłości wymaga budowania modeli i algorytmów rozwoju szkodników w oparciu o niewielką liczbę czynników, które należy łatwo i niezawodnie uwzględnić lub zmierzyć. Kiedyś opracowano zautomatyzowany system kontroli produkcji rolnej „ACS - rolniczy”, którego częścią był zautomatyzowany system kontroli, ale do tej pory nie został wprowadzony w życie z powodu słabej bazy materiałowej przedsiębiorstw rolnych i braku oprogramowania.

Monitorowanie fitosanitarne na dużą skalę, opracowywanie na ich podstawie prognoz różnych terminów realizacji może znacznie zmniejszyć ilość środków przeciwko szkodnikom roślin i zwiększyć ich skuteczność, zoptymalizować systemy ochrony dla warunków fitosanitarnych panujących na polach oraz uzasadnić ekonomiczną i środowiskową wykonalność środków ochronnych.