Lorch

Ogólna charakterystyka: średnio późna odmiana o uniwersalnym zastosowaniu o średniej wydajności i doskonałym smaku. Często stosowany w żywności i do przetwarzania na skrobię. Nie toleruje suszy. Najstarsza odmiana rosyjskiej selekcji, wyhodowana w 1922 roku.

Okres dojrzewania: 110-120 dni.

Zawartość skrobi: 15-20.

Masa bulw towarowych (w gramach): 90-120 gramów.

Wydajność (t / ha): 250–350.

Cechy konsumenckie: dobry smak, kruchy miąższ, nie ciemnieją podczas gotowania, dobrze nadają się do przetwarzania skrobi.

Okres ważności (przechowywanie): dobry.

Kolor skórki: żółty.

Kolor pulpy: biały.

Preferowane regiony uprawy (RF): północny zachód, środkowa część, Wołga-Vyatka, środkowa czarna ziemia, Północny Kaukaz, środkowa Wołga, dolna Wołga, Ural i zachodnia Syberia.

Odporność na choroby: podatna na raka ziemniaka, nicienia i parcha, umiarkowanie odporna na zarazę.

Cechy uprawy: nie toleruje wysokich temperatur i braku wilgoci, podatnych na przerastanie (nowa bulwa pojawia się z ukończonej bulwy).

Inne: posiadacz patentu odmiany „Lorch” - im. Wszechrosyjskiego Instytutu Badawczego Gospodarki Ziemniaczanej GNU A.G. Lorha, GNU Penza NIIISH. Odmianę wyniósł Alexander Georgievich Lorch w 1922 roku.