Opis odmiany gruszki syberyjskiej

Charakterystyka odmiany gruszki Sibiryachka.

Autor: Instytut Badawczy Ogrodnictwa Syberii im M.A. Lisavenko. Otrzymano ze skrzyżowania Bere Kozłowskiej z gruszką Ussuri.

Odmiana letniej gruszki, owoce dojrzewają w pierwszej dekadzie września, przechowywane do 20 dni. Klasa techniczna.

Grusza Sibiryachka są energiczne, z rozprzestrzeniającą się koroną średniej gęstości. Rośliny powstają na włóczniach, prostych rękawiczkach i gałązkach owocowych na pędach 2-10-letnich. Pędy są brązowe, z lekko szarawą powłoką. Liście są szeroko zaokrąglone i zaokrąglone, z długą końcówką, ciemnozielone, skórzaste, błyszczące, z falistymi ząbkowanymi krawędziami, z długimi rzęskami. Długie ogonki.

Owoce odmiany gruszek Sibiryachka są małe, o wadze 35-62 g, zaokrąglone, z pięcioma spłaszczonymi żebrami. Główny kolor jest zielonkawo żółty, powłoka jest nieobecna. Skóra jest matowa, gładka. Szypułka jest długa, gruba, lejek jest mały. Kielich średniej wielkości, otwarty. Miąższ jest kremowy, soczysty, słodko-kwaśny, ściągający, o przeciętnym smaku, ciemnieje w łóżku. Skład chemiczny owocu: suma cukrów - 8,9 (5.6-11.1), miareczkowane kwasy - 1,09 (0,80-1,24), garbniki - 170 mg / 100 g (153-187), kwas askorbinowy - 8,55 mg / 100 g (7,5-10,5), substancje P-aktywne - 174 mg / 100 g (74-187).

Zimotrwalosc jest wysoka.

Drzewa owocują w czwartym do piątego roku. Wydajność jest wysoka, roczna. Jest obiecujący do wyboru pod kątem odporności na zimę i jako odporny na zimę szkielet.

Wartość gatunkowa: wysoka odporność na zimę, wysoka wydajność. Wady: małe owoce o przeciętnym smaku.

Grusza Sibiryachka jest podzielona na strefy w regionach Zachodniej Syberii i Wschodniej Syberii. W novosadki brakuje.