Alternarioza słodkiej papryki
Patogen: Alternaria
Treść
Złośliwe oprogramowanie. W szklarni alternatywa słodkiej papryki jest rzadka. Wraz z manifestacją choroby staje się najbardziej zauważalna dopiero w okresie jesiennym. Chore rośliny z reguły nie umierają, jednak w wyniku rozwoju choroby pieprzu zmniejsza się powierzchnia fotosyntetyczna liści, a tym samym wydajność samej rośliny. Owoce mogą czasem ulec uszkodzeniu, po czym owoce nie nadają się do sprzedaży.
Objawy pieprzu alternatywnego
Kątowe plamy pojawiają się na starych liściach pieprzu, które są ograniczone żyłami. Plamy są ciemnobrązowe lub czarne..
Zwykle choroba pieprzu, alternarioza przechodzi na owoc, a bardzo rzadko na łodygi. Nie znaleziono jakiegoś wzoru w rozmieszczeniu plam. Z reguły plamy rosną w średnicy do 20 mm, stają się zaokrąglone. Na owocach pieprzu plamy są początkowo wodniste, z czasem ciemnieją, ich środek nabiera jaśniejszego koloru i pokrywa się czarną pleśnią.
Biologia pieprzu alternatywnego
Brązowe konidia, o wymiarach 32–82 × 7-24 mikronów, mają 1-3 przegrody wzdłużne i 3-7 poprzeczne. Postać konidiów może być wrzecionowata, wydłużona lub w kształcie maczugi, umieszczona w łańcuchach.
Ta choroba pieprzu pozostaje na szczątkach roślin, gdzie rozwija się saprotroficznie. Aby zainfekować rośliny pieprzu alternatywą, konieczne jest upuszczenie wilgoci, dlatego w obecności kropli wilgoci patogen przenika do roślin i zaczyna się rozwijać, zarówno na tkankach powierzchniowych, jak i głębiej.
Środki ochronne przeciwko alternatywnym pieprzom
Aby zmniejszyć liczbę infekcji, konieczne jest ostrożne usunięcie resztek roślinnych, w których przechowywany jest patogen, a także przeprowadzenie dezynfekcji chemicznej lub parowanie gleby.
Możliwe jest ograniczenie rozwoju alternatywnych odmian pieprzu na okres 2-3 tygodni poprzez profilaktyczne spryskiwanie preparatami z grupy strobillurin. Lek należy stosować w mieszankach zbiornikowych lub naprzemiennie z rozpylaniem preparatów kontaktowych, na przykład Cumulus, Thiovit, Jet. Preparaty z grupy strobilluryn stosuje się nie więcej niż 2 razy w sezonie.