Ziemniak uladar: opis i charakterystyka odmiany

Stosunkowo niedawno, a mianowicie w 2011 r., Odmiana ziemniaków Uladar, którą światowi hodowcy zaprezentowali światu, została wprowadzona do rosyjskiego państwowego rejestru osiągnięć agrarnych. Ma doskonałe właściwości smakowe i różni się od większości innych dat wczesnego dojrzewania. W języku białoruskim „Uladar” oznacza mrocznego władcę. W rzeczywistości odmiana w pełni uzasadnia swoją nazwę.

Jest zalecany do uprawy w regionach północno-zachodnich i środkowych, jednak w krótkim czasie objął także inne terytoria Federacji Rosyjskiej. Dlaczego tak bardzo kochamy tego ziemniaka w naszym kraju? Poznajmy go lepiej.

Ziemniak Uladar: opis

Jest to wczesna dojrzała odmiana stołu. Jest mało wymagający dla gleb, toleruje zmiany warunków pogodowych i temperaturowych. Mieszkańcy południowych regionów mogą zbierać dwie uprawy w jednym sezonie, ponieważ okres dojrzewania Uladaru wynosi 50-65 dni. Jednocześnie wydajność jest dość wysoka - od 130 do 350 kg / ha, w zależności od warunków uprawy. Korzystne połączenie okoliczności pozwala wykopać kilkanaście bulw o średniej masie 120-140 g, co w sumie będzie stanowić prawie półtora kilograma wybranych ziemniaków!

Charakterystykę porównawczą wskaźnika plonu dla innych odmian można znaleźć w poniższej tabeli.

Jak widać, białoruski Uladar pod względem produktywności jest na równi z najpopularniejszymi odmianami. Jego utrzymanie jakości jest również całkiem zadowalające - 93-95.

Krzewy tego ziemniaka są wyprostowane, dorastają do wysokości 50-65 cm. Liście są średniej wielkości, mają bogaty zielony odcień, lekko falisty na krawędzi płytki liściowej. Kwiaty są jasnofioletowe. Czasami są hybrydy, które podczas kwitnienia zaskakują nasyconymi czerwono-fioletowymi kolorami. System korzeniowy jest dobrze rozwinięty, pochłania wiele składników odżywczych z gleby i tworzy do 10 dużych guzków.

Uladar (ziemniak): charakterystyczny dla bulw

Bulwy tej odmiany można wyróżnić następującymi cechami:

• owalny okrągły lub lekko wydłużony kształt;
• skórka żółtego odcienia (może być jasna lub jasna);
• powierzchnia jest gładka, występuje niewielka szorstkość, ale prawie się nie wyczuwa;
• oczy są płytkie, najczęściej małe i niepozorne;
• miąższ ma przyjemny kremowo żółty odcień; podczas obróbki cieplnej staje się nasycony;
• procent skrobi w miazdze wynosi 12-18.

Dla porównania poniższa tabela pokazuje zawartość skrobi w innych odmianach, które są obecnie popularne wśród rolników i ogrodników.

Co mogę powiedzieć, tworzenie białoruskich hodowców przez skrobię przewyższa wielu ich słynnych krewnych.

Plusy i minusy

Ziemniak Uladar jest uważany za najbardziej obiecujący wśród innych odmian hodowanych przez białoruskich hodowców. Dlaczego Wymieniliśmy jego główne zalety.?

1. Nadzwyczajna dojrzałość. Pełny okres wegetacji trwa 70 dni, ale młode bulwy mogą rozpocząć ucztowanie 45 dnia od momentu sadzenia w ziemi.
2. Podwójne zbiory. W południowej części kraju próba posadzenia Uladaru dwa razy w jednym sezonie zakończy się sukcesem, gwarantowana jest wysoka wydajność zarówno po pierwszym, jak i po drugim sadzeniu.
3. Wysoka wydajność. Jest to chyba najważniejsza cecha wyróżniająca tę odmianę. W sprzyjających warunkach można zebrać do 60 ton wysokiej jakości ziemniaków na hektar, a to nie jest limit. Zapis został dokonany, gdy Uladar dał z jednego hektara aż 71 ton wybranych ziemniaków!
4. Bezpretensjonalność. Odmiana spokojnie toleruje okresy letniego upału, jest całkowicie mało wymagająca dla gleby. Niemniej jednak należy preferować gleby o lekkiej lub średniej teksturze, w przypadku ciężkich plonów plon wyraźnie spadnie.
5. Zastosowanie Uladar jest uważany za ekskluzywną odmianę stołu. Doskonale przenosi transport na duże odległości, dlatego często jest uprawiany na eksport do innych krajów. I ten ziemniak jest doskonale przechowywany, można go używać aż do nowej uprawy.
6. Świetny smak Ziemniaki mają przyjemny smak i aromat, nie gotują się podczas gotowania. Jeśli usmażysz plastry na oliwie z oliwek lub gęsim tłuszczu, staną się chrupiące, a mięso pozostanie delikatne, prawie rozpływając się w ustach.
7. Odporność na poszczególne choroby. Uladar rzadko ma raka ziemniaka, nie boi się nicienia, nie boi się pomarszczonych i paskowanych mozaik.

Jedyną znaczącą wadą tej odmiany jest to, że czasami wpływa na nią zaraza późna (zarówno wierzchołki, jak i bulwy), ponadto w suchych warunkach może pojawić się wirus zwijania się liści. Pod wszystkimi innymi względami ten ziemniak nie jest zadowalający.

Niektóre cechy uprawy

Otrzymałem recenzje ziemniaków Uladar od wielu ogrodników i hodowców warzyw ze względu na prostotę technologii rolniczej. Ta przedwczesna odmiana najlepiej sprawdza się na żyznych, luźnych glebach. Jeśli miejsce jest zbyt twarde, wapnowanie, dodawanie obornika i kompostu, dodanie torfu pomoże zmienić jego strukturę na lepsze. Ogólnie rzecz biorąc, przed sadzeniem ziemniaków Uladar będziesz musiał ciężko pracować w takim miejscu. Oczywiście nie możesz nic zrobić, ale nie powinieneś liczyć na wysoką wydajność.

Przed sadzeniem sadzeniaków w ziemi zaleca się kiełkowanie, aby pierwsze bulwy uformowały się i wyrosły tak wcześnie, jak to możliwe. Materiał do sadzenia należy usunąć z magazynu w odpowiednim czasie, posortować i ułożyć na podłodze w ciepłym, jasnym pomieszczeniu o stałej temperaturze 12-15 stopni. Tam sadzeniaki powinny leżeć przez 2 tygodnie. Okresowo musisz go odwrócić, aby kiełki pojawiały się jednocześnie ze wszystkich oczu, a nie tylko z boku ziemniaka, który był w świetle.

Gdy tylko kiełki osiągną 3-5 cm długości, bulwy sadzenia należy wynieść na ulicę w celu stwardnienia. Pod wpływem światła słonecznego skórka, miąższ i kiełki ziemniaków staną się nasycone na zielono. Przed położeniem w glebie materiał do sadzenia spryskuje się słabym roztworem nadmanganianu potasu, którego zadaniem jest trawienie patogenów i grzybów.

Uladar należy do tych odmian, których sadzone ziemniaki można pokroić na kawałki. Wskazane jest, aby zrobić dzień przed planowanym sadzeniem w glebie. Bulwę należy wyciąć, aby na każdym kawałku pozostały co najmniej 3 kiełki.

Materiał do sadzenia sadzi się w ziemi, gdy ogrzeje się do temperatury +10 stopni. Przed sadzeniem gleba jest poluzowana, wprowadza się do niej nawóz lub kompost..

Większość letnich mieszkańców i ogrodników sadzi stare, sprawdzone metody - pod łopatą. Najpierw wykopuje się dziury do głębokości około 15 cm, dodaje się popiół drzewny i łuski cebuli, które odpychają owady. Następnie bulwy (najlepiej kiełki) układa się w stosy, które posypuje się luźną ziemią. Zalecany wzór sadzenia: odległość między otworami - 30 cm, odległość między rzędami - 60 cm.

Możesz wybrać metodę grzebienia, która jest odpowiednia do sadzenia ziemniaków na ciężkich glebach. W takim przypadku materiał siewny układany jest w glebie na głębokość 8-10 cm.

Dbaj o łóżka ziemniaczane

Aby plon odmiany Uladar był wysoki, należy podjąć pewne wysiłki, aby zadbać o nasadzenia uprawy. Gleba wymaga stałej uprawy i usuwania chwastów. Luźna ziemia lepiej przepuszcza powietrze i deszcz. Krzaki muszą być wyrzucane 2 lub 3 razy w sezonie. Gdy tylko rośliny podniosą się na wysokość 15 cm, formują hałdy wokół wierzchołków motyką lub motyką. Dzięki tej metodzie agrotechnicznej łodygi nie rozprzestrzenią się na powierzchni gleby, wyrosną. Powtarzane hillingowanie pozwoli systemowi korzeniowemu w pełni się rozwinąć i uformować większą liczbę bulw.

Odmiana toleruje suszę normalnie, ale w okresie otwierania się pąków glebie nie powinno się wysychać. W tym momencie guzki zaczynają aktywnie rosnąć, więc potrzebują więcej wilgoci i składników odżywczych. Zaleca się łączenie dodatkowego podlewania z zastosowaniem nawozów mineralnych.

Ile rośnie ziemniak Uladar? Pierwsze bulwy można wykopać już 40 dnia od momentu sadzenia. Cienkie skórki młode ziemniaki są smaczne i zdrowe. Po kolejnych 20 dniach ziemniaki powiększą się o około połowę. W tym czasie blaty zaczną żółknąć i blaknąć, co jest oznaką pełnej dojrzałości. Teraz możesz bezpiecznie odciąć część ziemi i tydzień po tej procedurze przejdź do zbioru ziemniaków.

Zbiór i przechowywanie

Kopanie ziemniaków najlepiej wykonywać za pomocą łopaty lub widły. Bulwy wydobyte z ziemi są rozrzucone na płaskiej działce w ogrodzie i suszone na otwartym słońcu. Z wysuszonej skórki można łatwo usunąć resztki ziemi, w których mogą pozostać patogeny i larwy szkodników..

Przygotowane do przechowywania rośliny umieszcza się w pudełkach i transportuje do pomieszczenia, do którego nie dociera światło słoneczne. Może to być garaż lub stodoła (dom tymczasowy). Tutaj ziemniak poświęci trochę czasu, jeszcze bardziej wyschnie, pozostawi go nadmiar wilgoci. Następnie można go wysłać do przechowywania w piwnicy lub w piwnicy..

Uladar ma dobrą jakość utrzymania, pozostanie do nowej uprawy praktycznie bez strat. Najważniejsze jest to, że magazyn ma niską temperaturę, optymalną wilgotność i stałą wentylację.

Sadzenie ziemniaków Uladar można kupić TUTAJ.

Podsumowując

Z każdym nowym sezonem coraz częściej ziemniaki Uladar można znaleźć u ogrodników letnich mieszkańców. Ma walory smakowe na wysokości, jest bezpretensjonalny w uprawie, odporny na wiele szkodników i chorób kultury, daje obfite wczesne zbiory. Wszystkie te cechy sprawiły, że odmiana ta była jedną z najbardziej poszukiwanych wśród doświadczonych producentów ziemniaków i wśród zwykłych konsumentów. Spróbuj, a wyhodujesz go w swoim wiejskim domu.