Biologiczne środki ochrony roślin

Treść

• Biologiczna ochrona roślin przed chorobami
• Kluczowe punkty

Stosowanie środków biologicznych opiera się na rozwoju instytucji naukowych i jest regulowane przez wykaz dozwolonych środków ochrony roślin. Jeśli dozwolone jest użycie jednego lub drugiego czynnika biologicznego i istnieje metodologia jego stosowania, najważniejsze jest jedynie jakość biomateriału dostarczonego przez producenta i zgodność z przepisami dotyczącymi jego stosowania.

W każdym gospodarstwie domowym ważne jest, aby wybrać odpowiedni zestaw czynników biologicznych potrzebnych w określonych warunkach. Konieczne jest zaplanowanie zastosowania czynników biologicznych w oparciu o możliwości ekonomicznego laboratorium biologicznego lub poprzez zakup od innych producentów.

Biologiczna ochrona roślin przed chorobami

Pod biologiczną ochroną roślin zwyczajowo rozumie się ukierunkowane wykorzystanie organizmów żywych i wytwarzanych przez nie substancji biologicznie czynnych w celu zmniejszenia szkód wyrządzonych roślinom uprawnym przez szkodniki i patogeny. Istnienie tego kierunku w ochronie roślin wynika z następujących czynników:

• Brak skutecznych środków chemicznych do zwalczania wielu chorób (na przykład bakteriozy pomidorów i kapusty).
• Znaczące ograniczenia w zamkniętym terenie dotyczące stosowania chemikaliów.
• Stosunkowo niski koszt i łatwość produkcji niektórych produktów biologicznych, możliwość produkcji na miejscu (na przykład w laboratorium biologicznym w szklarni) i we właściwym czasie.

Kluczowe punkty

Związek między organizmami różnych gatunków dzieli się zwykle na dwie grupy: współistnienie i antagonizm. Współistnienie implikuje brak negatywnego związku między liczbą organizmów oddziałujących, rzadziej nawet pozytywny związek między nimi. Ten rodzaj relacji obejmuje obojętne współistnienie, synergizm i symbiozę..

Druga grupa związków biologicznych obejmuje różne formy antagonizmu. Niektóre organizmy mogą zakłócać reprodukcję i aktywność innego gatunku. W związku z tym takie relacje są interesujące do zastosowania w biologicznej ochronie roślin. Antagonizm można wyrazić w różnych formach. Najprostszy z nich to konkurencja o zasilacze. W odniesieniu do mikrobiomu jest to walka o podłoże odżywcze (niektóre mikroorganizmy nie pozwalają innym na rozwój ze względu na większą szybkość wzrostu i zużycie składników odżywczych). Gatunki o wyższym tempie wzrostu (wyższa zdolność do kolonizacji) są bardziej konkurencyjne i są wykorzystywane w biologicznej ochronie roślin. Przykładem mogą być bakterie p. Pseudomonas, które szybko wiążą jony żelaza, zamieniając je w siderofory, niedostępne dla innych mikroorganizmów. Częściej stosowane w ochronie biologicznej różne formy antybioza, tj. antagonizm oparty na uwalnianiu do środowiska rozpuszczalnych i lotnych produktów odpadowych, które hamują lub całkowicie hamują rozwój innych gatunków. Antybiotyki i toksyny mogą działać jako takie substancje. Inną formą antagonizmu jest pasożytnictwo, który opiera się na wykorzystaniu przez jeden gatunek innego gatunku jako podłoża odżywczego. Komórki gospodarze często pozostają żywe, przynajmniej do końca biologicznego cyklu pasożyta. Szczególnym przypadkiem takiego antagonizmu jest hiperpasożytnictwo. Odżywianie jednego pasożyta przez inny organizm pasożytniczy można zaobserwować na przykładzie grzybów Darluca, które rozwijają się na grzybach rdzawych, podobnych do p. Ampelomyces pasożytują na grzybach mączniaka prawdziwego.

Drapieżnictwo, jako rodzaj antagonizmu, w którym drapieżnik najpierw zabija swoją ofiarę, a następnie zaczyna się karmić, jest mniej powszechny w mikroorganizmach niż antybioza i pasożytnictwo. Przykładem drobnoustrojów drapieżnych są grzyby p. Arthrobotrys.