Ochrona roztoczy pająka

Wśród ogromnej liczby kleszczy roślinożernych szczególne miejsce zajmuje przędziorek

. Jest to szeroki polifag, czyli niszczy różne uprawy polowe, warzywne, owocowe, jagodowe i kwiatowe (ponad 200 gatunków roślin z różnych rodzin botanicznych). Kleszcz powoduje szczególnie zauważalne szkody w chronionym gruncie, co wynika ze specjalnego reżimu ciepła i wilgoci. W takich warunkach przędziorek jest w stanie szybko się rozwinąć i szybko zwiększyć swoją populację. W chronionej ziemi fitofag występuje wszędzie, w większym stopniu szkodzi ogórkom, w mniejszym stopniu - pomidorom i papryce. Najbardziej szkodliwy przędziorek w otwartym terenie powoduje soję, fasolę, bawełnę, melony, ziemniaki, truskawki, maliny, czarne porzeczki, jabłonie i inne uprawy.

Pomimo szerokiej specjalizacji pokarmowej nie wszystkie rośliny uszkodzone przez przędziorków równie korzystnie wpływają na ich rozwój i rozmnażanie. Tykwy, ziemniaki, seler i rzodkiewki przyczyniają się do wzrostu płodności szkodników, spadek pomidorów obserwuje się, a szczaw, kapusta i cebula są całkowicie nieodpowiednie dla jego odżywiania.

Przędziorek z reguły osiada na spodzie liścia. Za pomocą chelicera przebija naskórek i wysysa sok z roślin. W uszkodzonych liściach następuje gwałtowny wzrost transpiracji, naruszenie bilansu wodnego, zmniejszenie ilości chlorofilu, ksantofilu i karotenu oraz zawieszenie fotosyntezy. Larwy, nimfy i dorośli żywią się, z wyjątkiem samic oksydacyjnych.

Zewnętrznie uszkodzenie przędziorków przejawia się w stopniowym przebarwieniu i suszeniu liści pokrytych stosunkowo gęstą siecią. Pod lupą można znaleźć jaja, larwy i inne etapy kleszcza. Na niektórych odmianach fasoli, bawełny i winogron o umiarkowanym osiadaniu na liściach tworzą się czerwono-brązowe plamy. Uszkodzenie przez kleszcze powoduje osłabienie roślin, co prowadzi do zmniejszenia wielkości owoców i pogorszenia ich prezentacji.

Uszkodzenie przędziorków wiosną jest szczególnie niebezpieczne, gdy rośliny zaczynają aktywnie rosnąć i rozwijać się, co negatywnie wpływa na formowanie się uprawy. Straty z przędziorków bez odpowiednich środków ochronnych na otwartym terenie mogą osiągnąć 20–60, aw osłoniętych - ponad 60 plonów brutto.

W walce z przędziorkami stosuje się biologiczne, rolnicze i chemiczne środki ochronne.

Ochrona biologiczna przed przędziorkami

Ochrona biologiczna roślin przed przędziorkami jest stosowana głównie w glebie osłoniętej. Drapieżny kleszcz jest uwalniany do centrów masowego gromadzenia się szkodnika - Phytoseiulus persimilis Ath.-Henr., Który jest rozmnażany w osobnej szklarni lub specjalnie do tego przystosowanym pokoju. Liście z drapieżnikiem układa się na roślinach zasiedlonych przez fitofagi z obliczeniem 10-60 osobników phytoseyulyusa na roślinę ze słabą i średnią populacją oraz 150-200 osobników na roślinę - z silną. Wraz z pojawieniem się dużej liczby małych ognisk szkodnika szybkość uwalniania wynosi 20-30 osobników drapieżnika na metr kwadratowy. Problemy są powtarzane co dwa tygodnie w razie potrzeby..

Na ogórkach w szklarniach przeciwko przędziorkom stosuje się preparat mikrobiologiczny Aktofit - na pomidory, ogórki, róże i inne uprawy - Akarin - na jabłka, porzeczki, ogórki, paprykę, pomidory, otwarte i chronione mielone kultury kwiatowe - Fitoverm.

Środki agrotechniczne przeciwko przędziorkom

Praktyki rolnicze, które zmniejszają liczbę zimujących kleszczy na otwartym terenie, obejmują orkę jesienną, usuwanie poboczy z resztek roślin, niszczenie chwastów, a na terenie chronionym wczesne usuwanie resztek roślin ze szklarni, zastępowanie 3-5 cm gleby, niszczenie zaludnionych liści rośliny.

W ogrodach odbywają się specjalne wydarzenia: czyszczenie bolusów i gałęzi szkieletowych z kory wstecznej jesienią lub pod koniec zimy z jej późniejszym zniszczeniem - spryskiwanie koron, pni drzew, powierzchni pni i odstępów między rzędami 3 roztworem mocznika jesienią - dokarmianie dolistne płynnymi złożonymi nawozami wraz z chemikaliami leki w postaci mieszanin zbiornikowych (po kwitnieniu i po zrzuceniu jajnika), co z kolei zwiększa skuteczność akarycydów.

Chemiczna metoda ochrony przed przędziorkami

W nowoczesnych warunkach, w celu zwalczania przędziorków, metoda chemiczna jest szczególnie szeroko stosowana. W tym celu stosuje się akarycydy o specyficznym działaniu i insektycydy. Te ostatnie obejmują związki fosforoorganiczne, pochodne syntetycznych pyretroidów, grupę amidyn, pochodne tiomocznika.

Wybierając leki przeciwko przędziorkom, należy wziąć pod uwagę jego cechy biologiczne: szybki rozwój, wysoką płodność, równoczesną obecność wszystkich etapów.

Aby uzyskać wysoki efekt w walce z tym szkodnikiem, zastosowane preparaty muszą spełniać następujące wymagania: wykazywać toksyczność na wszystkich etapach kleszcza; dobrze chronić rośliny w okresie między zabiegami; wykazywać niską toksyczność dla ludzi i pszczół podczas stosowania; nie gromadzić się w owocach mają działanie kontaktowe - ogólnoustrojowe - nie przyczyniają się do pojawienia się odporności szkodnika na substancję czynną - mogą być stosowane w mieszankach zbiornikowych.

Kontrolę chemiczną kleszczy należy przeprowadzać wczesną wiosną, wiosną i latem.