Lindorus - drapieżnik polifagowy

Lindorus - Lindorus (rhyzobius) lophanthae

Systematyka: skrzydlaty oddział lub robale - Coleoptera- rodzina biedronki - Socinellidae

Drapieżnik polifagowy. Chrząszcze i larwy żywią się wieloma gatunkami owadów na skalę diaspidyn. Ojczyzna - Australia i Afryka Południowa.

W 1892 roku został sprowadzony z Australii do USA przeciwko kokcydom, które niszczą owoce cytrusowe. Później został wprowadzony do wielu krajów świata, w tym do Włoch. Na wybrzeżu Morza Śródziemnego we Francji rozmnaża się przez cały rok, bez zatrzymywania aktywności w zimie.

Lindorus przybył na terytorium byłego ZSRR przez przypadek w 1947 roku. W gałęziach morwy z jedwabnikiem zarażony Prospaltellaberlesei, wysłane z Włoch. W laboratorium chętnie je jajka chińskiego wosku i śliwkowych fałszywych tarcz.

Ciało chrząszczy Lindorus jest wydłużone - owalne, o długości około 2 mm, matowe, gęsto pokryte włoskami. Głowa, przedni i dolna część ciała są czerwonawo-brązowe, elytra są czarne.

Chrząszcze i larwy prowadzą drapieżny styl życia. Dorośli żywią się dorosłymi samicami, podczas gdy larwy żywią się larwami owadów brązowych, pomarańczowych i innych..

Zimy na wszystkich etapach. W temperaturach poniżej 5 ° C wpada w osłupienie. Gdy temperatura wzrośnie do 10 ° C, przywraca odżywianie i składanie jaj. W mroźne zimy prawie zamarza. Prawdopodobnie możemy założyć, że lipa w regionach podzwrotnikowych zaaklimatyzowała się, ale w okresie zimowym jej liczebność znacznie się zmniejszyła. Optymalne warunki do rozwoju Lindorus: temperatura powietrza - 25 ° C, wilgotność względna - 75.

Samice składają jaja pojedynczo pod kreską łusek diaspidyn. Płodność 300-500 jaj, maksymalnie 1000.

Źrenice w pęknięciach w korze, w liściach. Latem rozwijają się cztery do pięciu (czasem sześć) generacji drapieżników. Żuki żyją do pięciu miesięcy.

Lindorus przenosi się do miejsc zastosowania z miejsc rezerwacji lub z laboratoriów biologicznych, gdzie jest hodowany na kiełkach i bulwach ziemniaków zamieszkałych przez tarczę oleandrową.