Które drzewa iglaste są odpowiednie dla zjeżdżalni alpejskich

Szczególne miejsce zajmują rośliny iglaste na alpejskich wzgórzach. Tworzą zaimprowizowany górski krajobraz, który zachowuje swoją atrakcyjność przez cały rok..

Różnorodność drzew iglastych pod względem wielkości, kształtu i koloru korony pozwala tworzyć unikalne kompozycje w obszarze urody. Na jakie rośliny warto zwrócić uwagę przy tworzeniu unikalnego projektu krajobrazu.

Asortyment drzew iglastych do zjeżdżalni alpejskich

Rośliny iglaste przeznaczone do ogrodów skalnych nie powinny przekraczać 150 cm wysokości. W przypadku miniaturowych zjeżdżalni o powierzchni do 10 metrów kwadratowych warto wybrać rośliny o wysokości do 80 cm. Drzewa iglaste powyżej 150 cm są uważane za duże i są używane bardzo rzadko i tylko w tych przypadki, gdy na wzgórzu przeznaczono ponad 50 mkw.

Najczęstsze dekoracyjne drzewa iglaste zalecane do sadzenia na alpejskich wzgórzach to karłowate formy jodły, jałowca, tuji, sosny i świerka.

Sosna

Najpopularniejsze odmiany to:

• Pumilio (Pumilio). Rośnie tak wolno, że po 30 latach rośnie tylko o 100 cm, a igły są krótkie, ciemnozielone.

• Winter Gold (Winter gold). Jak sosna Pumilio, rośnie powoli, wysokość dorosłego drzewa wynosi 50 cm Igły tej sosny są krótkie i błyszczące, latem jasnozielone, zimą zmieniają się w złote.

• Mops (Mors). Igły tej rośliny mają niebiesko-zielony kolor. Wysokość dorosłej sosny i średnica jej korony wynosi 50 cm.

Winter Gold Pine

Thuja Western

Odmiany takie jak Danica i Joseri, charakteryzuje się tym samym ciemnozielonym kolorem igieł i kształtem korony w kształcie kuli. Ale mają też różnice, na przykład pod względem wielkości. Warto również zwrócić uwagę na różnorodność. Ellwanger Golden.

• Danica. Zarówno średnica korony, jak i wysokość tuji dorosłego mają te same wymiary - 80 cm.

• Ozeasz. Wysokość dorosłej rośliny wynosi tylko 50 cm, średnica korony wynosi 60 cm.

• Ellwanger Golden (Elwangerlana Aurea). Dorosła tuja osiąga wysokość 100 cm, a jesienią złoty kolor igieł staje się brązowy, wiosną - cytrynowożółty, a młode pędy - różowawe. Taka zmiana kolorów korzystnie odróżnia tuję od innych drzew iglastych.

Thuya Danica

Świerk pospolity

Do lądowania na alpejskim wzgórzu doskonałe są następujące odmiany zwykłego świerka:

• Echiniformis (Echiniformis). Korona ma kształt poduszki, kolor igieł jest zielony. Przy wysokości świerka dorosłego 60 cm średnica korony wynosi 80 cm.

• Nidiformis (Nidiformis). Korona ma zagłębienie w kształcie gniazda w środku, kolor igieł jest ciemnozielony. Może osiągnąć wysokość 1 m, a średnica korony to 2 m.

• Wils Zwerg. Ma gęstą koronę w kształcie wąskiego stożka. Jasnozielony kolor igieł młodej rośliny ciemnieje z wiekiem i staje się ciemnozielony. Wysokość świerka osiąga 120 cm, a średnica korony wynosi 40 cm.

Świerk Nidiformis

Świerk kanadyjski

Najbardziej znane odmiany to:

• Alberta Globe. Różni się niebiesko-niebieskim kolorem igieł i kopulastym kształtem korony. Wysokość dorosłego świerka wynosi 80 cm, średnica korony wynosi 100 cm.

• Konica. Ma kształt korony w postaci przezroczystego stożka, kolor igieł jest zielony. Wysokość dorosłego świerka wynosi 120 cm, średnica korony wynosi 70 cm.

Świerkowa kula Alberta

Jałowiec

Najczęstsze są pełzające odmiany jałowca:

• Zielony dywan. Osiąga wysokość tylko 30 cm, o szerokości około 1,5 m. Igły są grube, miękkie, pędy mają jasnozielony kolor, który z czasem ciemnieje.

• Niebieski dywan. Roślina pięknie wyróżnia się na tle zieleni ogrodowej ze względu na srebrno-niebieski kolor igieł. Dorosłe rośliny mają wysokość 80 cm i średnicę korony 1,5 m.

Niebieski dywan jałowca

Jodła

Dzięki długim igłom jodła zawsze wyróżnia się spośród innych drzew iglastych. Dla alpejskich wzgórz odpowiednie odmiany niewymiarowe.

• Diament (genialny). Roślina należy do karłowatych odmian jodły koreańskiej. Igły mają ciemnozielony kolor. Na wysokości jodła osiąga zaledwie 50 cm, a średnica korony wynosi 80 cm.

• Oberon. Jodła ma kopułową koronę. Rośnie bardzo wolno i może osiągnąć wysokość 70 cm, igły mają jasnozielony kolor, a szyszki są fioletowe.

Fir Oberon

Sadzenie i pielęgnacja drzew iglastych

Iglaki w ogrodach skalnych mogą komponować, bawić się kontrastem kształtów i kolorów igieł. Wysokie rodzaje drzew iglastych karłowatych służą do tworzenia dominantów w kompozycji, a niższe (do 50 cm wysokości) i pełzania są umieszczane na pierwszym planie. Jako rośliny przejściowe stosuje się rośliny o wysokości do 80 cm..

Podczas sadzenia drzew iglastych na otwartym terenie i opieki nad nimi ważne jest, aby wziąć pod uwagę cechy biologiczne różnych gatunków.

• Świerk posadzone w kwietniu lub wczesną jesienią. Głębokość wykopu wynosi 50 cm, do sadzenia użyj mieszanki torfu, piasku rzecznego i arkusza ziemi w stosunku 2: 1: 3. Świerk jest podlewany raz w tygodniu i ściółkowany torfem.

• Sosny posadzone w marcu do głębokości 80 cm, przy użyciu mieszanki piasku rzecznego z glebą darniową w stosunku 1: 2 z dodatkiem 200 g wapna. Sosna jest podlewana kilka razy w sezonie. Aby korona była bardziej puszysta, uszczypnij nerki (gdy wzrost jest spowolniony).

• Jałowiec posadzone wczesną wiosną na głębokości 70 cm Gleba do sadzenia jest przygotowywana z torfu, piasku rzecznego i darni w stosunku 1: 1: 2. Podlewanie odbywa się 3 razy w sezonie, a każdej wiosny stosuje się nitroamofos w ilości 50 g na roślinę.

• Jodła posadzone na alpejskim wzgórzu wczesną wiosną lub wczesną jesienią do głębokości 50 cm Do zasypywania przygotowuje się mieszaninę piasku rzecznego, torfu i gleby liściastej w stosunku 1: 1: 3. Jodła jest regularnie podlewana i ściółkowana torfem.

Tworzenie ogrodu skalnego na stronie jest kłopotliwe, ale bardzo ekscytujące! Warto raz poświęcić trochę wysiłku, aby cieszyć się hipnotyzującymi widokami własnej zjeżdżalni alpejskiej.