Świerkowe żywopłoty: odpowiednie odmiany i niuanse uprawy

Żywopłot wygląda o wiele bardziej estetycznie niż ogrodzenie z desek, tektury falistej, siatki. Do jego powstania można użyć różnych roślin, jedną z odpowiednich opcji jest świerk.

Zalety i wady żywopłotu żywopłotu

Świerkowy żywopłot - opcja, która nie jest pozbawiona oczywistych zalet:

• dekoracyjność przez cały rok (świerk - wiecznie zielone drzewo);
• trwałość (żywotność większości odmian sięga 300 lat);
• szeroka gama odmian (możesz utworzyć granicę i wysoki żywopłot, długość i kolor igieł, kształt korony są różne);
• gęstość korony (świerk niezawodnie chroni teren przed penetracją zwierząt domowych sąsiadów, osób postronnych, „gasi” podmuchy wiatru, zatrzymuje kurz uliczny, spalin samochodowych, zapobiega rozprzestrzenianiu się śniegu, zagłusza dźwięki);
• tempo wzrostu (po 10-15 latach aktywnego wzrostu jego tempo gwałtownie zwalnia, potrzeba przycinania praktycznie nie jest już potrzebna);
• mrozoodporność co najmniej do -30 ° C, często do -45 ° C (świerki z powodzeniem przetrwały prawie w całej Rosji, nie trzeba ich pokrywać na zimę);
• bezpretensjonalność w wyjeździe;
• korzyści zdrowotne (drzewa iglaste wydzielają lotne związki odpornościowe) i wspaniały aromat.

Świerkowe żywopłoty mogą być zarówno niskim krawężnikiem, jak i pustym płotem

Występują także wady takiego „zielonego ogrodzenia”:

• zagrożenie pożarowe (drewno świerkowe nasączone żywicami i olejkami eterycznymi może wybuchać od najmniejszej iskry);
• niemożność szybkiego wypełnienia dziury w żywopłocie wynikającej ze śmierci drzewa;
• niechęć drzewa do ciepła (w południowym klimacie żywopłotu potrzebne jest obfite podlewanie, często igły wypalają się na słońcu);
• rozgałęziony system korzeniowy (obok żywopłotu nic nie będzie sadzić, zjadł jakiekolwiek rośliny „dusić”);
• możliwe zacienienie działki (dotyczy drzew świerkowych, gęstość korony jest zaletą, jest wadą).

W gorącym, suchym klimacie jedzenie nie jest zbyt wygodne.

Wideo: jak wygląda żywopłot świerkowy

Odpowiednie gatunki i odmiany do tworzenia żywopłotu (lista i zdjęcie)

Przy wyborze rodzaju świerka do żywopłotu bierze się pod uwagę przede wszystkim jego zdolność do tolerowania regularnego przycinania. Dzięki różnorodności odmianowej takie „ogrodzenie” pasuje do prawie każdego projektu krajobrazu.

Kolczasta świerk (w tym gatunki niebieskie)

Główną cechą są piękne igły. Odcienie wahają się od „zakurzonego” khaki do srebrnego lub szaro-niebieskiego:

• Hermann Naue. Odmiana karłowa - świerk jest jak poduszka o wysokości do 0,5 m i szerokości 0,7 m. Nie ma centralnego przewodnika. Igły są niebiesko-niebieskie, jasne. Liczne brązowawe guzki nadają dekoracyjności.

  

  Świerk Hermann Naue wygląda bardzo elegancko i świątecznie

• Blues Wysokość do 2,5 m, średnica korony do 1 m. Wierzch jest lekko niklowy, a także końce gałęzi. Igły są długie, niebiesko-srebrne, jak w szronie. Młode igły jasnoniebieskie.

  

  Świerk bluesowy jest bardzo spektakularnym kontrastem między młodymi i starymi igłami

Szary Świerk (Kanadyjczyk)

Bardzo bezpretensjonalne drzewo, które przetrwa w prawie każdych warunkach i nie wymaga specjalnej opieki. Krótkie igły - 1-2 cm:

• Alberta Globe. Zaokrąglona korona z czasem zmienia się w piramidę. Maksymalne wymiary wynoszą 1 m wysokości i 0,7 m. Igły są jasnozielone, bardzo gęste, z odległości wyglądają jak ciągła powierzchnia.

  

  Świerkowa kula Alberta wyróżnia się gęstością igieł na gałęziach

• Conica Dorosły świerk to prawie regularna kopuła o wysokości do 2 m i szerokości podstawy do 1,5 m. Nie trzeba go formować. Pędy boczne znajdują się gęsto, a igły są jasnozielone.

  

  Świerkowa Conica nie potrzebuje pomocy ogrodnika, aby utworzyć koronę

• Sander`s Blue. Wolno rosnący świerk, osiągający 10 lat szerokości 0,7–1 mi wysokości 1,3–1,5 m. Korona ma kształt stożka, w gęstym odcieniu staje się luźna. Młode igły są niebiesko-srebrne, stare - szaro-zielone.

  

  Sander`s Blue - jedna z najpopularniejszych dekoracyjnych odmian świerka na świecie

Świerk pospolity (choinki znane rosyjskiemu oku)

Najczęstsza opcja wśród rosyjskich ogrodników. Najbardziej odporny na mróz, toleruje przycinanie:

• Acrocona Drzewo z szeroką piramidalną koroną (wysokość dorosłego świerka wynosi około 4 m, średnica podstawy wynosi 2,5–3 m). Roślina jest ozdobiona licznymi malinowo-fioletowymi szyszkami, które tworzą się na końcach pędów. Młode igły mają kolor trawy, a następnie bardzo ciemnieją.

  

  Świerk Acrocona tworzy koronę w kształcie szerokiej piramidy

• Ohlendorffii. Wolno rosnący świerk, wysokość - 1,5–2 m. Zaokrąglona korona stopniowo zmienia się w piramidę. Igły są gęste, jasnozielone, czasem ze złotym odcieniem.

  

  Świerk Ohlendorffii zmienia kształt korony w miarę wzrostu

• Frohburg. Bardzo oryginalny „płaczący” świerk o wysokości 2,5–4 m. Gałęzie wydają się spadać na ziemię i rozprzestrzeniać wzdłuż niej, tworząc rodzaj bujnej pióropusze. Igły są krótkie i sztywne, w trawiastym zielonym kolorze. Zielonkawo-fioletowe stożki nadają dekoracyjności.

  

  Świerk Frohburg - niezwykle oryginalne osiągnięcie szwajcarskich hodowców

Wideo: najbardziej dekoracyjne odmiany i rodzaje świerka

Procedura sadzenia żywopłotu i przygotowania się do niego

Świerk z powodzeniem przetrwa w podłożu niemal każdej jakości, ale gleba gliniasta lub glinowo-kwaśna idealnie do niego pasuje. Niezbędną równowagę kwasowo-zasadową osiąga się naturalnie, z powodu rozpadu opadających igieł i cząstek kory. Najgorszą opcją dla drewna jest gęsta gleba o wysokiej zawartości składników odżywczych lub glina.

Rozmnażanie przez nasiona świerka dekoracyjnego nie jest odpowiednie - dlatego znaki odmianowe nie są przekazywane. Dlatego sadzonki muszą kupić. Lepiej jest kupować 3-4-latki - szybciej zapuszczają korzenie w nowym miejscu i zaczynają rosnąć.

Świerk, jak każda inna sadzonka, należy kupić od renomowanych dostawców o solidnej reputacji

Świerk sadzi się z początkiem okresu uśpienia. Na drzewie są dwa. Początek przypada na kwiecień-maj i wrzesień-październik.

Procedura DIY i procedura sadzenia żywopłotu

Sama procedura lądowania wygląda następująco:

1. Oznacz miejsce na miejscu przyszłego żywopłotu za pomocą sznurka, aby „ogrodzenie” było gładkie. Kop wzdłuż niego wykopem o głębokości 40-50 cm, poluzuj dolną studnię. Podlej glebę.
2. Jeśli w pobliżu znajduje się odpowiednia woda gruntowa (2 m lub mniej), należy wypełnić dno drenażem (warstwa o grubości 5–7 cm). Powyżej znajduje się warstwa podłoża o mniej więcej tej samej grubości. Lekko zwilżyć glebę.
3. Zanurz korzenie sadzonek z otwartym systemem korzeniowym w mieszaninie gliny w proszku i obornika, rozcieńczonych wodą do konsystencji gęstej śmietany. Możesz dodać do niego dowolny biostymulator..
4. Zasadź świerk, aby szyja korzenia pozostała równo z powierzchnią gleby (wtedy pozostawi 2-3 cm w ziemi). Przykryć rów mieszaniną humusu i torfu (1: 1).

   

   Przed posadzeniem żywopłotu należy obrysować jego kontury i określić odstępy między roślinami

5. Dobrze zagęścić glebę wokół pnia. Obficie wlać rośliny (15–20 l na sadzonkę). Gdy woda zostanie wchłonięta, ściółnij ziemię trocinami, kawałkiem liści, kawałkami kory.

Natychmiast po posadzeniu sadzonki świerkowe są podlewane i ściółkowane w glebie - ich system korzeniowy nie toleruje wysychania

Schemat sadzenia żywopłotu zależy od wymiarów wybranej odmiany świerka. Najczęściej drzewa sadzi się w dwóch rzędach w szachownicę:

• Obramowanie (wysokość - 40-50 cm). Pomiędzy sadzonkami pozostaw 30–40 cm, między rzędami - 40–50 cm.
• Ogrodzenie (wysokość 1,5–3 m). Około 0,8–1 m między jodłami w odstępach rzędu 2-3 m.
• Ściana (3 mi więcej). Odstępy między drzewami i przejściami o szerokości 3-4 m.

Odległość między sąsiednimi świerkami w żywopłocie i odstępy między rzędami zależą od wielkości drzew

Niuanse opieki nad „zielonym płotem”: jak podlewać, ciąć i karmić

Świerk jest wyjątkowo niekaprycznym drzewem. Ale nawet ona potrzebuje opieki, szczególnie jeśli klimat dla rośliny nie jest zbyt odpowiedni:

• Podlewanie Przy chłodnej pogodzie dość naturalnych opadów. W upale jodły należy podlewać raz w tygodniu, wydając od 10–15 do 50–70 litrów na drzewo, w zależności od jego wielkości. Raz na 2-3 tygodnie po podlaniu lub deszczu zaleca się poluzowanie do głębokości 10 cm.

  

  Odstępy między podlewaniem świerka są prawidłowe, koncentrując się na pogodzie na ulicy

• Pielenie Z reguły jeśli go nie potrzebujesz, jego system korzeniowy usuwa wodę i składniki odżywcze z innych roślin, a gęsty cień z korony pogarsza sytuację..
• Aplikacja nawozu. Młode świerki (w wieku do 10–15 lat) są karmione 3-4 razy w roku od kwietnia do sierpnia w mniej więcej równych odstępach czasu nawozami azotowymi (30–40 g rozcieńczone w 10 l wody na drzewo na raz). W połowie jesieni stosuje się nawozy fosforowe (50–70 g na objętość). Dorosłe drzewa w maju i październiku są karmione specjalnymi nawozami dla drzew iglastych.

  

  Nawóz do drzew iglastych - kompleksowe narzędzie, które uwzględnia szczególne potrzeby takich drzew w makro- i mikroelementach

• Przycinanie Zaczynają ciąć świerk, gdy osiągnie pożądaną wysokość. W zależności od tempa wzrostu procedura jest przeprowadzana 1-2 razy w roku (pod koniec zimy i od czerwca do lipca). Wcześniej szczypta góry co roku, aby świerk aktywniej rozwijał szerokość, wszystkie pędy boczne są skracane o 30-50. Następnie są one cięte co roku o około jedną trzecią rocznego wzrostu, aż korona osiągnie wymaganą szerokość i gęstość. Następnie musisz tylko zachować wynikową konfigurację, ograniczając się do selektywnego cięcia bocznych narośli, wyrywania z nich centralnych nerek i nie dotykania głównych gałęzi. Nie zapomnij o przycinaniu sanitarnym (usuwanie połamanych, wysuszonych, zakrzywionych gałęzi). Pamiętaj, że korona świerka (z wyjątkiem odmian karłów) powinna być piramidalna. W przeciwnym razie nie będzie wystarczającej ilości światła dla niższych gałęzi, a płot „łysy” poniżej.

  

  Regularne przycinanie żywopłotów pozwala stworzyć „ogrodzenie” o pożądanej wysokości i gęstości

Wideo: kształtowanie i przycinanie żywopłotu

Świerkowe żywopłoty - szeroka gama opcji. Jej odmiany różnią się wysokością, gęstością, kształtem korony drzewa, cieniem igieł. W pielęgnacji roślin roślina nie jest szczególnie kapryśna, ale istnieje kilka niuansów, których należy się nauczyć z wyprzedzeniem.