4 Sekrety ogrodu klasztornego - jak uprawiać drzewa o długiej wątróbce

Ogrody klasztorne słyną z długowieczności. W 1985 r. Naukowcy odkryli jabłonie mające 100-130 lat w ogrodzie słynnego klasztoru Valaam. I co najbardziej zaskakujące, wszystkie one przyniosły owoce!

Ogrody klasztorne powstały nie tylko po to, by udekorować krajobraz i stworzyć odpowiednią atmosferę, ale także by zapewnić religijne jagody i owoce. Dlatego głównym celem ogrodników było uzyskanie bogatych zbiorów, które jednocześnie można przechowywać do następnego sezonu. Na czym polega sekret długowieczności i obfitego owocowania ogrodów klasztornych?

W 1896 r. W trzech ogrodach klasztoru Valaam wyrosło ponad 400 jabłoni, które przyniosły 10-12 wiaderek jabłek na drzewo w latach zbiorów. Owoce niektórych odmian można przechowywać do następnego sezonu: Renet z Valaam - do maja, Tablet i Anyż - do czerwca i Arabski arab i cebula - a nawet do lipca.

1. Miejsce lądowania

Doświadczenie ogrodników Valaam pokazało, że najlepsze miejsca na jabłonie to górne części południowych, południowo-zachodnich i południowo-wschodnich stoków, które są dobrze chronione przed wiatrem. Idealnie byłoby, gdyby w pobliżu nie było basenu bez lodu.

Im ostrzejszy klimat, tym bardziej solidna powinna być ochrona przed wiatrami północnymi. Aby chronić młode drzewa przed mrozem, sadzi się je bardzo grubo, a następnie przerzedza i pozostawia najbardziej odporne okazy.

• 

  Pasieki były potrzebne nie tylko do zaopatrzenia mieszkańców klasztoru w miód, ale także do zapylania drzew owocowych i krzewów. Ogrodnicy woleli nie polegać wyłącznie na dzikich pszczołach i trzmielach, dlatego urządzili pasiekę na terenie klasztoru lub opuścili nieleczony obszar, na którym owady te mogły się gniazdować.



Gleba między rzędami nie pozostała pusta. Jeśli z jakiegoś powodu nie można było tam sadzić roślin uprawnych, wówczas „wyzwolono” szczeliny między drzewami, pozwalając trawie wypełnić całą wolną przestrzeń. Kilka razy w sezonie był koszony, po czym ściółkował nim glebę..



Główną tajemnicą zdrowia i długowieczności ogrodów klasztornych jest sposób zakładki. W nowoczesnych szkółkach technologia uprawy sadzonek ma na celu uzyskanie drzewa z włóknistym systemem korzeniowym. Przez stosunkowo krótki okres życia sadzonki przechodzą 2-3 przeszczepy, podczas których tracą 80-90 korzeni. Takie podejście do rosnących sadzonek zwiększa szanse na przeżycie, jednak uniemożliwia naturalny rozwój systemu korzeniowego. Jednocześnie korzeń zapewnia dobrze pożywkę i chroni drzewo przed kaprysami pogody..



W regionach północnych założono ogrody klasztorne według określonego wzoru. Najpierw wybierz miejsce „zezwolenia na pobyt stały” dla przyszłego drzewa, a jesienią zasiej kilka dużych nasion w dobrze przygotowanej glebie (do siewu wiosennego zostaną wstępnie rozwarstwione). Powstałe sadzonki są otoczone kołkami. W trosce o sadzonki (rozluźnienie odchwaszczania itp.) Uważnie monitoruj ich stan i odrzucaj słabe okazy. Do jesieni powinny pozostać tylko 2 sadzonki, a do końca następnego sezonu po posadzeniu - tylko jedna.

Jako podkładki lepiej wybrać odporne na zimę lokalne formy, które dobrze łączą się z odmianami. Zwykle są to sadzonki wyhodowane z nasion jabłoni leśnych lub Antonovka.



3 najlepsze sposoby stratyfikacji nasion

Jeśli chcesz zostać ekspertem w uprawie kwiatów i drzew iglastych z nasion - opanuj procedurę stratyfikacji.

Po 3-4 latach posadź wybraną sadzonkę nie w szyjce korzenia, ale w przewodzie lub koronie na wysokości 1,2-1,5 m od ziemi.

W ostatnich latach coraz więcej zwolenników rolnictwa ekologicznego korzysta z już zapomnianych technik uprawy. Być może potrzebujesz klasztornego ogrodu.