Nawozy do sadzenia i uprawy ziemniaków - kompletny przewodnik

Jedyną opcją, w której nie można nawozić ziemniaków, jest świeżo zaorana dziewicza gleba. W pierwszym roku na tej ziemi ziemniaki zwykle zachwycają ogrodników obfitymi zbiorami, nawet bez górnego opatrunku. Ale już w drugim roku nie można zrezygnować z nawozów: bulwy usuwają z gleby zbyt wiele składników odżywczych i są wyczerpane.

Dobry plon ziemniaków wynosi 250–400 kg na sto. Aby tak było, na metr kwadratowy powierzchni pola ziemniaka w glebie powinien zawierać co najmniej:

• 35–45 g tlenku potasu;
• 16–20 g azotu;
• 5-6 g magnezu;
• kilka gramów manganu, cynku, boru, selenu.

Możesz uzyskać stabilnie wysokie plony, tylko jeśli corocznie uzupełnisz niezbędny poziom pierwiastków śladowych w glebie.

Rodzaje nawozów do ziemniaków

Istnieją dwie grupy nawozów ziemniaczanych:

• organiczne (obornik, kompost, odchody kurczaka, zielony nawóz, popiół, torf);
• minerał (azot, fosfor, potaż, magnez).

Praktyka pokazuje, że najlepsze wyniki można osiągnąć, łącząc różne nawozy i obliczając ich dawkę w zależności od rodzaju gleby.

Nawozy organiczne do ziemniaków są najbardziej przyjazne dla środowiska, zawierają większość pierwiastków śladowych niezbędnych dla roślin. Jedynym ograniczeniem jest to, że na obszarach zainfekowanych nicieniem ziemniaczanym lepiej nie używać kompostu i obornika.

Dziesięciolitrowe wiadro zawiera:

• świeży obornik - 9 kg;
• świeży obornik koński - 8 kg;
• obornik na ściółce z trocin - 5 kg;
• zawiesina - 12 kg;
• suche odchody ptaków - 5 kg;
• świeże odchody ptaków - 15 kg;
• kompost - 10 kg;
• suchy torf - 5 kg;
• popiół - 5 kg (w półlitrowym słoju - 250 g popiołu).

Obornik

Obornik zwierzęcy jest niezwykle bogaty w pierwiastki śladowe przydatne w ziemniakach: azot, potas, magnez, fosfor. Jeśli gleba na terenie jest ciężka, gliniasta lub gliniasta, zaleca się stosowanie obornika końskiego lub owczego: te rodzaje substancji organicznych są porowate i mogą poprawić napowietrzanie łóżek. Ponadto po rozkładzie wydzielają więcej ciepła niż inne rodzaje obornika, dlatego zaleca się ich stosowanie do nawożenia gleby podczas sadzenia wczesnych ziemniaków.

Obornik krowy (dziewanna) rozkłada się wolniej niż obornik koński, ale nadaje się do wszystkich rodzajów gleby. Obornik królika jest również bardzo wszechstronny. Skład obornika wieprzowego jest gorszy niż u innych gatunków, rozkłada się powoli i jest zwykle używany do nawożenia piaszczystych i piaszczystych piaszczystych gleb.

Aby nie spalić systemu korzeniowego roślin, nigdy nie należy używać świeżego obornika. Jest układany w ciasne stosy, gdzie się przegrzewa, a zawarty w nim mocznik zamienia się w związki azotu łatwo przyswajalne przez ziemniaki.

Czas wymagany do nadmiernego dojrzewania różnych rodzajów obornika:

• koń i dziewanna - 7–8 miesięcy;
• świnia - półtora roku;
• królik - 2-3 miesiące.

Świeży obornik jest zwykle zgrabiany na kupie siana lub słomy. Z góry taki stos można przykryć odpadami roślinnymi (wierzchołki ziemniaków lub marchwi, liście łopianu lub kapusty, łodygi pokrzywy). Aby kupa nie wyschła, jest okresowo podlewana, aw ciepłym sezonie jest zamieszkana przez dżdżownice. Jedynym rodzajem obornika, który można suszyć przed użyciem, jest królik.

Jesienią lub wiosną zgniły nawóz rozsypuje się po całym terenie, kapiąc płytko, aby się rozpadł. Azot zawarty w oborniku jest skutecznym lekarstwem na stonki ziemniaczanej.

Normy dotyczące wytwarzania różnych rodzajów obornika na setne:

• Dziewanna - do 50 kg;
• koń, koza, owca - do 40 kg;
• wieprzowina - do 4 kg.

Gleby ciężkie z gliny można nawozić obornikiem raz na trzy do czterech lat, średnie - raz na trzy, lekka piaszczysta - raz na dwa lata. W przypadku rocznych dawek nawozu można zmniejszyć. W celu zapobiegania zarazy normy są podwojone.

Obornik królika jest dość skoncentrowany. Zaleca się stosowanie go do sporządzania mieszanki kompostowej składającej się z wiadra z obornikiem królika i 4 wiaderkami torfu lub trocin (można zastąpić 8 wiader odpadami roślinnymi). Mieszanka preet w ciągu roku. Następnie można go nakładać jesienią lub wiosną na glebę w ilości 20-30 kg na sto.

Obornik królika nadaje się również do karmienia: wiadro obornika jest hodowane z 10 wiadrami wody, dodaje się 2 wiadra odpadków trawiastych i pozostawia do zaparzenia na 7-10 dni. W celu podlewania uzyskaną ciecz rozcieńcza się wodą w stosunku 1: 5.

Suchy obornik królika dodaje się do studzienek przed sadzeniem ziemniaków. Pół szklanki suszonego proszku granulowanego miesza się z 3 kg kompostu. Wlej szklankę mieszanki do każdej studzienki..

Miot

Odchody ptaków (kurczak, gęś, gołąb) są doskonałym substytutem obornika, jeśli działka jest zarażona nicieniem ziemniaczanym. Ściółka jest dość skoncentrowana, więc nie jest używana w czystej postaci. Zwykle wlewa się go w stosunku 1: 3 i pozostawia do zaparzenia na jeden dzień. W przypadku nawozu mówca rozcieńcza się wodą w stosunku 1: 5, do karmienia - 1:15. 10 kg ściółki wystarcza do nawożenia stu części.

Jeśli ściółka jest mała, można ją położyć w otworach bezpośrednio po wylądowaniu. Do każdej dziury wrzucana jest mieszanina pół łyżki suchych odchodów ptaków ze szklanką próchnicy.

Kompost

Nie wszyscy mieszkańcy lata mają możliwość zakupu wystarczającej ilości obornika. Ale dobry nawóz organiczny do ziemniaków można przygotować niezależnie.

Prawie wszystko służy do kompostu: odpady żywnościowe, szczyty, chwasty. Konieczne jest jedynie uniknięcie dostania się na stos kompostowy kości, szklanek i innych stałych nierozkładalnych przedmiotów, wierzchołków i chwastów z miejsca zakażonego zarazą, mątwikiem ziemniaczanym lub strupem czarnym. Papier (biały, toaletowy lub tektura falista) przyspiesza proces gnicia. Jednak gazety i stare wydruki na kompost są nieodpowiednie: tusz i toner zawierają ołów.

Sterty kompostu muszą znajdować się w cieniu, w przeciwnym razie jego zawartość wyschnie i nie będzie gnić. Jeśli to możliwe, wybierają miejsce na wzgórzu, aby wody gruntowe nie zbliżały się zbyt blisko powierzchni. Najpierw układa się warstwę torfu (o grubości około 50 cm), słomy lub suchych gałęzi, a następnie warstwę trawy, zwietrzałej ziemi lub odpadów spożywczych (o grubości 30 cm). Warstwy można przeplatać papierem (tektura falista). Wieloletnie chwasty z silnym systemem korzeniowym są suszone i miażdżone przed położeniem w kupie, w przeciwnym razie mogą kiełkować. Każdą warstwę należy zalać gnojowicą (lub tylko wodą) i posypać ziemią. Najwyższa warstwa pokryta jest ziemią i popiołem. Aby zawartość pryzmy szybciej się rozkładała, co 10-14 dni wyrzuca się ją widłami, a następnie ponownie posypuje mieszanką ziemi i popiołu. W tydzień po złożeniu w kupie kompostu dżdżownice są zaczepione. Okresowo należy go podlewać.

Na zimę kupa kompostu jest przykryta folią, ale niezbyt mocno. Wczesną wiosną film zostaje usunięty. Przekształcenie zawartości stosu w skuteczny nawóz zajmuje rok. Wydajność kompostu - do 120 kg na sto metrów kwadratowych.

Ash

Popiół jest naturalnym nawozem potasowym, który zawiera także fosfor, wapń, żelazo, siarkę, bor, molibden, cynk, krzem (łącznie około 30 mikroelementów). Zastosowanie popiołu zamiast mineralnych nawozów potasowych zwiększa plony ziemniaków o 10-15, a skrobię bulw - o 1,5-2.

Możesz użyć zarówno drewna lub torfu, jak i popiołu roślinnego, w tym popiołów z wierzchołków krzewów ziemniaka zainfekowanych chorobami grzybowymi.

Skład chemiczny nawozu zależy od materiału źródłowego:

• najwięcej potasu (35) - w popiele ze spalonych łodyg słonecznika;
• drewno sosnowe i brzozowe, palenie, dać popiół zawierający 12 potasu i 40 wapnia. Ze względu na wysoką zawartość wapnia nawóz ten nie tylko karmi ziemniaki, ale także neutralizuje kwaśne gleby;
• w popiele węglowym oprócz wapnia nie ma użytecznych substancji. Jednak poprawia strukturę ciężkich gleb gliniastych i chroni plony przed wireworm;
• jeśli popiół torfowy ma kolor rdzy, wówczas zawiera dużo żelaza, dlatego nie można go stosować do nawozów.

Normy produkcji popiołu na sto metrów kwadratowych pola ziemniaka:

• drewno - 7 kg;
• warzywo - 3 kg;
• torf - 5 kg.

Jesion można aplikować na ziemię jesienią: w tym przypadku należy go wykopać płytko. Oprócz wzbogacania gleby w mikroelementy popiół niekorzystnie wpływa na zimowanie chrząszczy ziemniaczanych w glebie. Chroni także ziemniaki przed chorobami grzybiczymi. Możesz posypać bulwami przed sadzeniem lub wlać pół szklanki popiołu do każdej dziury. Aby zapobiec chorobom grzybiczym i chronić przed larwami stonki ziemniaczanej, krzaki ziemniaka są opylane popiołem raz lub dwa razy w sezonie. Ta procedura może być przeprowadzona nawet podczas kwitnienia..

W żadnym wypadku popiół nie powinien być nakładany na glebę jednocześnie z mineralnymi nawozami azotowymi na bazie amonu: azotanem amonu i siarczanem amonu. Wapno zawarte w popiele reaguje z amonem, w wyniku czego powstaje gazowy amoniak, a nawozy azotowe tracą swoją wytrzymałość.

Torf

Torf to szczątki roślinne i zwierzęce rozkładane bez tlenu. Istnieją trzy rodzaje torfu:

• koń;
• przejściowy;
• nizina.

Do nawozów używaj tylko torfu nizinnego i przejściowego. Koń, w którym praktycznie nie ma użytecznych pierwiastków śladowych, nadaje się głównie tylko do ściółkowania. Najbardziej przydatnym gatunkiem jest torf nizinny. Jednak nawet zawiera tylko 3 azot i 1 siarkę. Ponadto struktura nawozu jest taka, że ​​rośliny mogą wydobywać z niego tylko 0,15 azotu w sezonie.

Dlatego torf jest rzadko stosowany jako niezależny nawóz do ziemniaków, częściej jest mieszany z innymi nawozami mineralnymi lub organicznymi. Torf poprawia strukturę gleby i ma niezwykłą właściwość - zdolność do zatrzymywania składników odżywczych. Nawozy, w tym torf, są ważne przez 2-3 lata.

Torf nigdy nie może być stosowany jako świeży: zawiera substancje niebezpieczne dla roślin. Aby przetrwały, torf musi leżeć na zewnątrz przez kilka dni. Należy upewnić się, że jego wilgotność wynosi co najmniej 50. Szybkość stosowania czystego torfu wynosi około 40 kg na sto metrów kwadratowych. Jesienią jest równomiernie rozrzucony po terenie, a następnie wykopany na głębokość 25-30 cm. W czystej postaci zaleca się nakładanie go na zubożone gliny i piaszczyste gleby, na żyzne gleby.

Torf zakwasza glebę. Aby określić jego kwasowość, należy zebrać kilka liści wiśni lub czarnej porzeczki i zalać je wrzącą wodą. Kiedy napar ostygnie, rzuca się w niego plasterkiem torfu..

Kwasowość ocenia się na podstawie zmiany koloru płynu:

• zielony - neutralna kwasowość;
• niebieski - słaba kwasowość;
• czerwony - zwiększona kwasowość.

Aby zneutralizować kwasowość torfu, miesza się go z mąką dolomitową. Jeśli nie zostanie to zrobione, kwasowość gleby może wzrosnąć, a żyzność może się zmniejszyć..

Torf jest często dodawany do zwykłego kompostu lub mieszanina nawozu z torfem jest wytwarzana w stosunku 1: 1. Na 100 kg tej mieszaniny dodaj 6 kg nawozu fosforanu potasu. Szybkość nanoszenia powstałej kompozycji na glebę wynosi 20-30 kg na sto.

Siderata

Od jesieni na stronie można sadzić rośliny siderat przeznaczone do nawożenia gleby przed wiosennym sadzeniem ziemniaków. Idealnymi sideratami dla tej rośliny okopowej są żyto ozime i owies. Nie tylko wzbogacają glebę w przydatne substancje, ale także dezynfekują ją. Izolacja ich korzeni hamuje patogenne mikroorganizmy, które powodują zarazy i parcha.

Rzodkiew oleista i gorczyca biała dobrze nawożą glebę. Jednak nie zaleca się ich sadzenia, jeśli strona jest zainfekowana nicieniem ziemniaczanym lub w lecie zdarzały się przypadki zarazy późnej. Jeśli zbiory są zbierane późną jesienią, a do mrozu pozostało tylko kilka tygodni, można wysiać rukiew wodną na miejscu: rośnie bardzo szybko i rośnie.

Siderata, zasiana jesienią, odcina się przed mrozem, pozostawiając zieloną masę gnijącą w śniegu do wiosny lub wiosną, wykorzystując swoje łodygi jako ściółkę. Wiosną na polu ziemniaczanym można siać fatseliya. Obejmuje ziemię gęstym dywanem, zapobiegając wzrostowi chwastów, a jej kwiaty to piękne rośliny miodu.

Fasola jest często sadzona między łóżkami ziemniaczanymi: groszkiem, bobem i fasolą. System korzeniowy tych roślin znajduje się nad bulwami, a rośliny nie przeszkadzają sobie nawzajem. Dzięki temu rozwiązaniu można zaoszczędzić powierzchnię użytkową, a azot zawarty w guzkach na korzeniach roślin strączkowych, wzbogaca glebę i odpycha wiele szkodników, w tym chrząszczy Colorado.

Jeśli właściciel witryny ma pasiekę lub małe gospodarstwo, zaleca się zwrócić uwagę na koniczynę: jest to roślina miodna z rodziny roślin strączkowych - dobry sąsiad dla ziemniaków. Jego korzenie nawożą glebę, a ścięte łodygi można pozostawić na stronie jako ściółkę lub karmić zwierzęta.

Nawozy mineralne

Zwolennicy rolnictwa ekologicznego starają się zminimalizować zużycie nawozów mineralnych. Jednak praktyka pokazuje, że jeśli poprawnie obliczysz wymaganą ilość takich nawozów, możesz wyhodować wspaniałą uprawę.
Nawozy mineralne są łatwo dostępne. Możesz je kupić w każdym sklepie sprzedającym produkty ogrodowe. Leki te są bardzo skoncentrowane, co jest szczególnie wygodne dla właścicieli witryn, które nie mają zdolności fizycznej ani czasu na przenoszenie ogromnych ilości substancji organicznych z miejsca na miejsce.

Nawozy mineralne należy stosować na obszarach zakażonych nicieniem, w których najlepiej unikać kompostu lub obornika..

Nawozy mineralne do ziemniaków stosuje się w małych ilościach. Dlatego są mierzone w okularach lub pudełkach zapałek. W szklance o pojemności 250 ml umieszcza się:

• azotan amonu - 180 g;
• superfosfat - 185 g;
• siarczan potasu - 260 g.

W pudełku zapałek znajduje się:

• wodorotlenek wapnia (puch wapienny) - 12 g;
• mocznik - 15 g;
• azotan amonu - 17 g;
• siarczan amonu - 17 g;
• granulowany superfosforan -22 g;
• superfosforan w proszku - 24 g;
• sól potasowa - 20 g;
• azotan potasu - 25 g;
• siarczan potasu - 25 g;
• mąka fosforowa - 34 g.

Jeśli proszek jest lekki, około 0,25-0,5 g umieszcza się na czubku noża, jeśli jest ciężki - 1-2 g. W łódce herbaty - 5 g wody, w jadalni - 15. Jeden gram wody to 20 kropli.

Nawozy azotowe

Azot przyspiesza wzrost ziemniaków. Pod krzakiem, przyjmując wystarczającą ilość tego pierwiastka śladowego, powstają duże piękne bulwy. Ale bardzo ważne jest, aby nie przekraczać maksymalnej dopuszczalnej dawki nawozów azotowych: z ich nadmiarem wierzchołki ziemniaków rosną wysoko i grubo, dosłownie do pasa, a bulwy pod takimi krzakami okazują się zbyt małe. Jeśli stężenie nawozów azotowych jest zbyt wysokie, korzenie roślin często ulegają oparzeniom, a azotany i azotany szkodliwe dla organizmu ludzkiego gromadzą się w bulwach.

Rodzaje, zastosowanie i dawkowanie nawozów azotowych:

• azotan amonu - białe granulki o długości 1–4 mm. Lekko zakwasza glebę, dlatego idealnie nadaje się na gleby wapienne. Jeśli zwiększy się kwasowość gleby, przed użyciem saletry zaleca się dodanie do gleby mąki wapiennej. Maksymalna dawka azotanu dla nawozu wiosennego wynosi 300 g na sto części, przy kolejnym karmieniu - 100 g na sto części;
• siarczan amonu - kryształy lub granulki zawierające siarkę i azot. Maksymalna dawka do gleby przed sadzeniem ziemniaków wynosi 500 g na sto metrów kwadratowych;
• karbamid (mocznik) - białe granulki zawierające 46 azotu. Dobrze rozpuszczają się w wodzie i nie zawierają azotanów. Maksymalna dawka do zastosowania przed sadzeniem wynosi 100 g na sto metrów kwadratowych, w przypadku dolistnego opatrunku górnego - 50 g na 10 litrów wody. Jeśli gleba w okolicy jest mokra i ciężka, lepiej jest ją nawozić mocznikiem niż azotanem.

Z tych nawozów azotowych tylko mocznik (mocznik) można stosować na glebę jesienią i wiosną. Azotan amonu i siarczan amonu stosuje się tylko wiosną, przed sadzeniem ziemniaków.

Nawozy azotowe nie powinny być głęboko osadzone w ziemi. Posypują nimi powierzchnię gleby lub wykonują ją pod płytką orką. W żadnym wypadku nie należy mieszać siarczanu amonu i azotanu amonu z mąką dolomitową i mocznikiem z superfosfatem.

Nawóz potażowy

Nawozy potasowe wzmacniają odporność ziemniaka na różne choroby. Dzięki potasowi w bulwach zwiększa się zawartość witaminy C. W przypadku zagrożenia epidemicznego zaleca się zaraza późna w celu zwiększenia dawki takich nawozów o 20-50. Można je stosować zarówno jesienią, jak i wiosną. Konieczne jest wybranie spośród nawozów potasowych tych, które zawierają minimum chloru: przy nadmiarze tego pierwiastka śladowego w glebie proces akumulacji w bulwach skrobiowych spowalnia.

Rodzaje nawozów potasowych do ziemniaków:

• siarczan potasu jest nawozem, który można stosować na każdym rodzaju gleby, ale jest najbardziej przydatny na obszarach o wilgotnej glebie torfowej. Jeśli gleba jest kwaśna, zaleca się zneutralizować kwasowość mąką wapienną przed użyciem siarczanu potasu. Optymalna dawka siarczanu potasu do zastosowania w glebie przed sadzeniem wynosi 250 g na sto metrów kwadratowych, w przypadku opatrunku dolistnego - 30 g na 10 litrów wody;
• siarczan magnezowo-potasowy (kalimagnesia) jest nawozem, który najlepiej jest stosować na glebach piaszczystych ubogich w magnez. Dawka jest taka sama jak w przypadku siarczanu potasu;
• granulowany pył cementowy. Zawiera 15-30 tlenku potasu, a także wapń, mangan i bor. Może zwiększyć wydajność ziemniaka i zawartość skrobi w bulwach o 1,5–2. Optymalna dawka wynosi 600–900 g na setną.

Nawóz fosforowy

Fosfor zwiększa zawartość skrobi w bulwach i zwiększa odporność ziemniaków na choroby grzybowe. Nawozy fosforowe można stosować na glebę zarówno jesienią, jak i wiosną.

Do ziemniaków stosuje się zwykle:

• prosty superfosfat - proszek lub granulki, rozpuszczalny w wodzie. Ta forma superfosfatu stosowana jest głównie na glebach kwaśnych. Optymalna dawka nanoszenia na glebę przed sadzeniem lub na orkę jesienną wynosi 500 g na sto metrów kwadratowych. Do karmienia - 20 g na 10 litrów wody;
• podwójny superfosfat to nawóz przeznaczony do gleb obojętnych i zasadowych. Optymalna dawka wynosi 300 g na sto metrów kwadratowych. Do karmienia zaleca się stosowanie roztworu w proporcji 15 g na 10 l wody;
• mąka fosforowa jest nierozpuszczalnym nawozem. Optymalna dawka do orki jesiennej wynosi 400-700 g na sto metrów kwadratowych. Mąka fosforowa jest szczególnie skuteczna w glebach kwaśnych..

Nawóz magnezowy

Magnez przyspiesza proces fotosyntezy liści ziemniaka, przyczynia się do wzrostu skrobiowatości bulw. Nawozy magnezowe stosuje się jesienią i wiosną; stosuje się je na wszystkich rodzajach gleb. Takie nawozy są najbardziej skuteczne, jeśli są stosowane do gleby za pomocą próchnicy..

Rodzaje i dawkowanie nawozów magnezowych:

• siarczan magnezu to złożony nawóz zawierający 17 magnezu i 13 siarki. Dobrze nadaje się do lekkich piaszczystych gleb. Optymalna dawka nanoszenia na glebę wynosi 100 g (dla gleb piaszczystych - do 130 g) na sto metrów kwadratowych. Do dokarmiania dolistnego użyj roztworu w proporcji 15 g siarczanu magnezu na 10 l wody;
• mąka dolomitowa (wapienna) - nawóz magnezowy, gleba alkalizująca. Optymalna norma dla lekko kwaśnych gleb wynosi 3,5 kg, dla średnio kwaśnych - 4,5 kg, dla kwaśnych - 5 kg na sto metrów kwadratowych. Wybierając mąkę dolomitową w sklepie, należy preferować nawozy z mikrododatkami boru i miedzi: te mikroelementy zwiększają strawność magnezu przez ziemniaki.

Nawozy mineralne można łączyć ze sobą we wskazanych proporcjach. Należy jednak przestrzegać zasady: nawozy luzem są mieszane tylko z masą, ciecz - z cieczą.