Koniczyna - trudny siderat

Niektórzy ogrodnicy twierdzą, że bezproblemowa i skuteczna uprawa koniczyny przeznaczona jest wyłącznie dla profesjonalistów. Ta kultura ma wiele doskonałych cech, ale są też wady. W niezdarnych rękach koniczyna może być bezużyteczna, a nawet stać się złośliwym chwastem.

Plusy i minusy koniczyny jako siderata

Koniczyna to roślina z rodziny roślin strączkowych. Z boku doceniana jest jego zdolność do wiązania azotu w górnej warstwie uprawnej. Uprawa, koszenie i wprowadzanie koniczyny do gleby jest alternatywą dla wprowadzania materii organicznej: próchnicy, kompostu, obornika. Koniczyna często wchodzi w skład płodozmianu, naprzemiennie ze swoimi uprawami do sadzenia roślin uprawnych, które kochają żyzną glebę: ziemniaki, kapusta i dynia.

Rośliny strączkowe pomagają bakteriom guzkowym gromadzić azot

Ponadto koniczyna pochłania związki fosforu niedostępne dla innych roślin z gleby i zawiera dużo potasu. W wyniku orki lub zastosowania ściółki użyteczne makroelementy wpadają do ziemi w łatwo przyswajalnej formie i służą jako pokarm dla nasadzeń kulturowych..

Kolejnym pozytywnym efektem jest zdolność do strukturyzowania gleby. Włókniste korzenie koniczyny rosną na szerokość, penetrując górną warstwę gleby, jak naczynia włosowate. Przez uformowane kanały powietrze i wilgoć łatwo wnikają w ziemię. To z kolei poprawia warunki życia dżdżownic i pożytecznych bakterii konkurujących z patogenami. Uprawiane rośliny rzadziej chorują, zwiększa się ich wydajność.

Ponadto koniczyna dobrze utrzymuje składniki odżywcze blisko powierzchni i zapobiega ich przemywaniu w głębokie warstwy gleby.. Jest to jeden z niewielu bocznic, który dobrze rośnie w cieniu, na przykład w nawach ogrodowych..

Wady koniczyny:

• Nieefektywny w kulturze rocznej. Koniczyna czerwona może być koszona w ciągu 2-3 tygodni po wschodzie. Jednak zauważalny wpływ na strukturę i poprawę gleby występuje po co najmniej 4 miesiącach uprawy, maksymalnie - w drugim roku.
• Wymaga regularnego nawadniania. W suchych regionach bez nawadniania pobiera wilgoć z pobliskich drzew, krzewów, kwiatów, warzyw.
• Potrzebuje żyzności gleby, wymagane nawożenie.
• Może zarastać chwastami w ciągu pierwszych 2 lat, aw następnych, rosnących, sam zamienia się w chwast.
• W zaroślach koniczyny jest zawsze wilgotny, co przyciąga ślimaki i ślimaki.

Przeczytaj także o tym, co latem można sadzić jako nawóz zielony, w naszym artykule - Siew zielonego nawozu w lecie

Cechy koniczyny łąkowej (czerwonej lub różowej)

Koniczyna łąkowa, łubin i więcej niż jakikolwiek inny siderat fasoli (wiki, groszek, fasola) gromadzą azot w ziemi. Jednak preferuje się łubin, ponieważ nie tworzy kamienistych, ale miękkie i soczyste łodygi o wysokości 40–50 cm, szybciej gniją w próchnicę. Jeśli planujesz używać koniczyny jako rocznego zielonego nawozu, wybierz łąkę. Buduje masę już pierwszego lata. Koś go dwa razy w sezonie, a przy dobrym podlewaniu - 4 razy.

Koniczyna łąkowa tworzy raczej wysokie i soczyste łodygi

W odwiecznej kulturze po raz pierwszy pokrój koniczynę w fazie pączkowania, pozostawiając kikuty o wysokości 12-15 cm. Ostatnie koszenie wykonaj w sierpniu i wrześniu. Przed nadejściem zimnej pogody rośliny muszą przywrócić część powietrzną.

Koniczyna czerwona w jednym miejscu może dorastać do 6 lat, preferuje gleby bogate w próchnicę, wilgotne, ale nie wilgotne, o niskiej kwasowości. Siderat dobrze rośnie na glebach lekko kwaśnych i słabo na glebach piaszczystych, kwaśnych i solnych..

Czytaj także - Jak nawozić ziemię jesienią, jeśli nie ma nawozu

Cechy pełzającej (białej) koniczyny

Ten gatunek rozprzestrzenia się na ziemi, nie musisz niczego ciąć ani kosić. W związku z tym koniczyna organiczna daje 4 razy mniej niż czerwień i jest rzadko używana do bocznikowania. Jest to jednak jedna z najlepszych roślin okrywowych do ochrony przed dmuchaniem i wymywaniem górnej żyznej warstwy gleby, dobrze chroni ją przed erozją.

Łodygi białej (pełzającej) koniczyny rozpościerają się po ziemi, więc kwiaty i liście znajdują się na samej jej powierzchni

Biała koniczyna służy do naprawiania stoków, zamykania ogrodu, jak trawa trawnikowa. W zimowej odporności przewyższa kolor czerwony, toleruje długotrwałe zalanie stopioną wodą. Roślina rośnie szybko z powodu ukorzenienia łodyg w gałęzi.

W jednym miejscu koniczyna biała dorasta do 19 lat. Gatunek ten jest mniej wymagający pod względem żyzności gleby, dobrze rośnie na wilgotnej, gliniastej, ale osuszonej glebie. W pierwszym roku potrzebuje odchwaszczania, ponieważ chwasty łatwo go zabijają. Można go wysiewać pod osłoną zbóż, które są cięte wysoko, gdy koniczyna zaczyna aktywnie się rozwijać.

Technika siewu koniczyny jesienią i pielęgnacja

Istnieją ogólne zasady siewu koniczyny i opieki nad nią:

• Siej, gdy temperatura w ciągu dnia nie wzrośnie powyżej +15 ° C.
• Przygotuj stronę. Rozłóż na 1 m²: 4–5 kg próchnicy, 30 g superfosfatu i 20 g soli potasowej. Wymieszaj nawóz z glebą i ubijaj powierzchnię, aby małe nasiona koniczyny nie opadały głębiej.
• Wymieszaj nasiona 1: 3 z piaskiem i siej w rzędach w odstępach między rzędami 10-15 cm lub losowo. Głębokość osadzenia - 1 cm.
• Regularnie iryguj - w czasie upałów i suszy bez podlewania koniczyna może umrzeć.
• Kanał:
• azot - wiosną i po każdym cięciu;
• fosfor-potas - raz w sezonie (wiosną lub jesienią), począwszy od drugiego roku uprawy.

Wideo: koniczyna siewna zmieszana z lucerną

Recenzje i porady ogrodników

Koniczyna nie jest boczną okazją na każdą okazję. Warto rosnąć w kulturze długoterminowej, a to będzie wymagało odrębnego kawałka ziemi. Koniczyna czerwona daje dużo zielonej masy do ściółkowania i kompostu, biała - dobrze nasiąka ziemię w ogrodzie. Jeśli potrzebujesz uprawiać zielony nawóz 2-3 tygodnie przed główną uprawą lub nadejściem niskich temperatur, lepiej wybrać szybko rosnącą: musztardę, rzepak, facelię, wyka.