Zimowa mucha

Zimowa mucha - Leptoylemia (Delia) coarctata.

Zimowa mucha jest powszechna w stepie leśnym, w północnych regionach stepu i na Polesiu. Niszczy pszenicę ozimą, żyto, rzadziej - żarliwe uprawy polowe i dzikie trawy.

Owad o długości do 8-10 mm. Ciało jest czerwono-szare, z dużym czarnym włosiem, skrzydła są żółtawe - nogi są czerwono-żółte z czarnymi nogami, ciało jest w czarnym włosiu i włosach. Larwa - 7-11 mm, prawie cylindryczna. Tylny koniec ciała jest skośnie ścięty, umieszcza się na nim płaty w kształcie błony, poniżej dwa dwa wierzchołki i dwa stożkowe mięsiste narośla. Puparium - 7 mm, żółto-brązowy.

Larwy zimują w skorupkach jaj w górnej misce gleby (do 3 cm) na uprawach ozimych. Wczesną wiosną larwy wyłaniają się z jaj i przenikają do młodych łodyg. Często uszkadzany jest również węzeł krzewienia, z którego umiera nie tylko łodyga, ale cała roślina. Larwa może przechodzić od rośliny do rośliny. Uczniowie w glebie w pobliżu korzeni na głębokości 5–10 cm Wylecieć pod koniec czerwca. Po nakarmieniu roślin kwiatowych nektarem i pyłkiem muchy zimą składają jaja w górnej misce gleby.

Jedno pokolenie rozwija się przez cały rok.