Karmienie gnojowicy

Gnojowica

zwany płynną częścią obornika, nawozem składającym się głównie z moczu bydła, a także powstałym podczas rozkładu obornika. Nie należy mylić zawiesiny z dziewanny (wodny roztwór odchodów krów). Gnojowica jest bogata w azot i potas, co stanowi jej wartość dla rolnictwa. Składniki odżywcze zawarte w oborniku są łatwo przyswajalne przez rośliny. To także plus. Ale ponieważ substancje te szybko odparowują podczas dostępu do powietrza, nawóz należy przechowywać w zbiornikach z szczelnie zamkniętą pokrywą.

Skład gnojowicy

W odchodach bydła:

• 0,26 azotu,
• 0,12 fosfor,
• 0,38 potasu;

W uboju świń:

• 0,31 azotu,
• 0,6 fosforu,
• 0,36 potasu;

W dziewanny z dziewanny:

• 0,09 azotu,
• 0,03 fosforu,
• 0,28 potasu.

Zastosowanie

W książce „Nawozy i zaprawy” (autor: O. Petrosyan) ta metoda aplikacji jest podana gnojowica do żywienia roślin:

• 5-15 litrów gnojowicy na 10 metrów kwadratowych. Jeśli nawóz zostanie zastosowany bezpośrednio na bruzdę, nie trzeba go rozcieńczać. Wygodne jest wlewanie zawiesiny do rowków lub otworów wykopanych wokół rośliny. Aby azot znika mniej, do zawiesiny można dodać 15-20 kg superfosfatu na 1 tonę.

W innym źródle zaleca się hodowanie gnojowicy w wodzie w stosunku 1: 4.

Gnojowica jest często używana do wytwarzania kompostu z torfu. Torf jest podlewany płynem w ilości 0,5–2 ton na 1 tonę torfu. Wcześniej do torfu można dodawać nawozy fosforowe (30–40) kg superfosfatu na 1 tonę torfu. Do kwaśnego torfu dodaje się dodatkowo 1-2 limonki. Dobrze, jeśli torf jest wysuszony.

Głównie gnojowica jako nawóz i nawóz stosowane na gruntach ornych. A w letnim domku przydatne jest dodanie zawiesiny do kompostu lub nawożenie go truskawkami, pomidorami, ogórkami, agrestem, cebulą, a także dziewanny, jako górny dressing azotowo-potasowy.

W podręczniku „Warsztaty ogrodnicze” zaleca się wprowadzanie gnojowicy bezpośrednio pod uprawę przedsiewną i zaprawianie roślin warzywnych. Wskazane jest stosowanie go do kompostowania z różnymi odpadami rolniczymi.