Filoksera winogronowa

Filoksera winogronowa

Klasa: Owady - Owad

Skład: Diptera - Homoptera

Rodzina: Filoksery - Phylloxeridae

Złośliwa filoksera winogronowa

Występuje we wszystkich obszarach uprawy winogron. Gatunek pochodzi z Ameryki i przybył do Europy w latach 60. ubiegłego wieku. Filokserę dzieli się na dwie formy, w zależności od metody odżywiania: liść i korzeń.

Jeśli winorośl jest zasiedlona liściastą postacią filoksery, wzrost roślin spowalnia, asymilacja liści i spada wydajność. Kiedy forma korzenia jest dotknięta, filoksery na korzeniach pojawiają się obrzęk w postaci dziobów (guzków). Korzenie obumierają.

Wraz z rozwojem starych korzeni w miejscach, w których przyczepiony jest szkodnik, pojawiają się guzy (tuborozyty) i wrzody, w które wnikają bakterie i grzyby. Dwa do trzech lat później umiera roślina dotknięta filokserą.

Morfologia filoksery winogronowej

Samica formy korzeniowej osiąga rozmiar 1,0-1,2 mm, wydłużony, owalny, zielony lub brązowo-żółty; anteny składają się z 3 segmentów; trąba jest długa; na górnej części ciała znajduje się około 70 brodawek, ułożonych w rzędach.

Samica w kształcie liścia (żółciowa) ma bardziej zaokrąglone ciało, żółtawo-zielone, na ciele nie ma krótkiej trąby. W rozwoju szkodnika występują formy pośrednie: skrzydlate nimfy i pokolenia biseksualne (amfigon). Larwa pierwszego wieku o wielkości 0,3-0,4 mm, jasnożółta.

W azjatyckich i europejskich odmianach winogron filokserę rozwija się tylko na korzeniach. Na odmianach amerykańskich i niektórych mieszańcach winogron filokserę rozwija się zarówno na korzeniach, jak i liściach, przechodząc pełny cykl rozwojowy, w tym formy pośrednie.

Grape Phylloxera Development Biology

Filoksery winogronowe zimują w stadium larwalnym w pierwszym, czasem drugim wieku. Kiedy temperatura osiąga 11-13 ° C, larwy zaczynają budzić się z zimowego zdrętwienia i zaczynają się karmić. Po 20-30 dniach larwy zamieniają się w samice partenogenetyczne bez skrzydeł. Po złożeniu do 100 jaj umierają.

Wyklute larwy przechodzą przez 5 wieków i stają się partenogenetycznymi samicami. W ciągu sezonu rozwija się w ziemi od pięciu do ośmiu pokoleń. Jedno pokolenie latem rozwija się w ciągu 17-25 dni. Pewna liczba larw (spacerowiczów) czołga się na powierzchnię gleby i przechodzi do korzeni sąsiednich krzewów winorośli.

Roczny cykl rozwoju postaci korzeniowej filoksery winogronowej kończy się we wrześniu - październiku. W tym czasie larwy pierwszego od czasu do czasu drugiego wieku przechodzą na zimowanie. Gdzieś od drugiej dekady czerwca część larw w wieku 3 i 4 lat tworzy nimfy. Te nimfy wyłaniają się z ziemi i przekształcają w uskrzydlone osadniczki.

Skrzydlate samice natychmiast składają od jednego do czterech jaj na nadziemnych częściach winorośli. Złożone jaja różnią się także wielkością: od dużych jaj - 0,4 mm, pojawiają się samice, a od mniejszych - 0,25 mm, pojawiają się samce.

Samice godowe składają po jednym jajku w pęknięciach na drzewie, po czym umierają. Wiosną larwy liścia założycielskiego tworzą wylęg filoksery z jaj. W amerykańskich odmianach winogron i mieszańcach larwy pełzają po młodych pąkach i przyczepiają się do młodych liści. Ale, jak w przypadku europejskich i azjatyckich odmian winogron, larwy nie są w stanie przylgnąć do liścia i umrzeć.

W miejscach, w których żeruje szkodnik, tkanka rośnie na dolnej stronie i tworzy żółć. Wewnątrz żółci rozwija się larwa. Po 17-26 dniach staje się partenogenetyczną założycielką. Na środku żółci składa się około 200-500 jaj i umiera..

Po 6-8 dniach larwy wyłaniają się z żółci, czołgają się po liściach i przyklejają, tworząc nowe galasy.

W zależności od strefy klimatycznej filoksera winogron daje od około pięciu do siedmiu pokoleń. Niektóre larwy drugiej generacji przenikają do gleby i osadzają się na korzeniach. Liczba larw formy korzeniowej filoksery wzrasta w każdym kolejnym pokoleniu, ale w ostatnim pokoleniu prawie wszystkie larwy przechodzą do gleby. Larwy pozostające na liściach giną wraz z nadejściem zimna. Rozprzestrzenianie się larw w kształcie liścia odbywa się za pomocą wiatru, wody, narzędzi do uprawy roli, na odzieży roboczej.

Amerykańskie odmiany winogron i hybrydy są odporne na formę korzeniową filoksery, dlatego w miejscach jej szerokiego rozpowszechnienia są one wykorzystywane do zaszczepiania odmianami europejskimi w celu uprawy wysokiej jakości odmian winogron.

Środki ochrony filoksery winogronowej

Terytorium zakażone filokserem jest podzielone na trzy strefy w zależności od stopnia dystrybucji: wolne od filoksery winogronowej, częściowe i ciągłe zakażenie.

Do rozwoju filoksery winogronowej nie nadają się gleby gliniaste o zawartości gliny.

W strefie pozbawionej winogron filoksery europejskie odmiany winogron uprawia się bez amerykańskich szczepień i przeprowadza się pewne kwarantanny, aby zapobiec przenikaniu szkodników.

Na terytoriach z częściową i ciągłą infekcją filokserą stosuje się chemiczne środki ochrony w celu kontroli.

Środki kontroli chemicznej. Najczęstszym sposobem kontrolowania filoksery w glebie jest stosowanie heksachlorobutadienu i emulsji siarkowodoru..

W walce z liśćmi filoksery winogronowej rozpyla się środki owadobójcze. Na początku pączkowania przeprowadzana jest pierwsza obróbka, druga przeprowadzana jest podczas kwitnienia na łodygach od dziesiątego do dwunastego liścia:

• Actellik 500 ke - 3,0 l / ha-
• Angio 247 c.p. - 0,18 l / ha.