Piece do domów i domków wiejskich

Każdy, kto spędził lato we wsi, pamięta białe piece, w które wyposażony był każdy wiejski dom. Być może inni słyszeli o piecach, „piecach z brzucha”, które rozgrzewano w latach wojny. Nasza krótka wycieczka poświęcona jest tym i innym typom pieców..

Bez względu na to, jak nowe urządzenia do ogrzewania prywatnych budynków mieszkalnych obfitują w nowoczesny rynek budowlany, większość mieszkańców WNP wybiera dla siebie piece i kominki. Obsługa i konserwacja tych urządzeń jest znacznie łatwiejsza niż w przypadku pojedynczych kotłowni zasilanych gazem, olejem napędowym, energią elektryczną lub jednym z materiałów na paliwo stałe.

Trochę historii: projekty pieców z XX wieku

Piece i kominki są znane ludzkości od około XV-XVI wieku. Były używane do ogrzewania domów i gotowania. Żyj ogniem, wygodnie bawiąc się w piecach, ożywiając codzienne życie, niosąc ciepło i pozytywną energię do każdego domu.

W starych domach w Moskwie i Sankt Petersburgu zbudowanych przed 1917 r. Zachowały się przykłady wnętrz, pieców kuchennych i pieców, z których korzystali zarówno burżuazja, jak i klasa robotnicza..

Ich masywny wygląd, artystyczna dekoracja z płytkami kaflowymi, wewnętrzna konstrukcja pieców i kanały obiegu dymu znacznie różnią się od stosowanych w nowoczesnych piecach. Zachowane piece tych lat należały do ​​urządzeń o dużej i średniej pojemności cieplnej. Dlatego zostały zbudowane w budynkach mieszkalnych i instytucjach.

Budowa pieca w drugiej dekadzie XX wieku, związana z wybuchem I wojny światowej, uległa znaczącym zmianom. Potem pojawiła się wyraźna potrzeba oszczędności paliwa i zmiany właściwości cieplnych, higienicznych i ekonomicznych pieców. Projekty zaczęły się zmieniać nie tylko w Europie, ale także w USA i innych krajach świata.

Kominek organicznie wpasowuje się do wnętrza każdego pomieszczenia - od kuchni do sypialni, ponadto w domu może znajdować się kilka kominków

Modernizacja doprowadziła do porzucenia budowy wysokich, grubościennych, masywnych pieców z ślepym paleniskiem i bardzo długimi zygzakowatymi kanałami dymnymi poruszającymi się w górę i w dół. Urządzenia grzewcze zaczęto wytwarzać bez ekscesów architektonicznych: ozdoby, różne gzymsy, pasy, półki. Zmniejszyć wysokość i masywność pieców. Komory wewnętrzne zostały przekształcone w otwarte, poprzez otwory, które stały się dostępne do łatwego czyszczenia..

Zmieniła się również objętość i wysokość pieców: stały się mniejsze. W tych samych latach pojawia się termin „napięcie przestrzeni pieca”. Długość ścieżki gazów z pieca jest zmniejszona. Są one wysyłane nie w górę, do studni podnoszenia, ale w dół, wzdłuż bocznych ścian pieca i do kanału dmuchawy w celu ogrzania dna pieca i zwiększenia temperatury w piecu z poprawą jego wydajności.

Poniżej kilka rodzajów ówczesnych pieców wewnętrznych. Ich schematy zostały opublikowane w pierwszym tomie podręcznika profesora B.M. Ashe „Heating and Ventilation”, opublikowane przez moskiewski Gosstroyizdat w 1934 r.

On rycina numer 1 przedstawia okrągły piec w żelaznej skrzynce. Jest wyposażony w wewnętrzną płaską komorę (oznaczoną literą „E”), „platerowaną” żelaznym pokryciem dachowym. Komora znajduje się między studnią podnoszącą „B”, wzdłuż której wznoszą się gazy z pieca, a dwiema równolegle pracującymi studniami opuszczającymi „B”. Na prefabrykowanym knurze gazy „G” są odprowadzane do kanału dymowego.

Ryc. 1

W tym projekcie zastosowano już wyrafinowane ściany, zaczynając od paleniska, a także od pierwszego podnoszenia i dwóch opuszczających kanałów do obiegu dymu. Ta konstrukcja przyczyniła się do bardziej równomiernego ogrzewania pieca. Tam, gdzie temperatura gazów była niższa, ściany stały się cieńsze.

Główną wadą tego projektu jest całkowity brak dostępu do kamery „E” w celu jej wyczyszczenia. Interakcja z powietrzem w pomieszczeniu została przeprowadzona za pomocą 4 sieci, pokazanych w sekcjach a-b. W dwóch dolnych kratkach zimne powietrze wchodziło do pieca, a przez dwa górne już ogrzane - opuszczało piec.

Rycina numer 2 - Jest to typowy prostokątny piekarnik wewnętrzny, którego wzór mogą zbudować miłośnicy starożytności w nowoczesnym domku lub wiejskim domu. Jego ściany były wyłożone kafelkami..

Ryc. 2)

Główną różnicą między tym projektem a pierwszym jest to, że ściany wewnętrznej komory „E” są zbyt duże, z boków i z tyłu osiągnęły samą podłogę w pokoju. W tym momencie zainstalowano dwie kratki, przez które wchodziło powietrze. Studnia „G”, w której opadały gazy, była ułożona z cegły, umieszczona na krawędzi, w skrzynce wykonanej z żelaznego pokrycia dachowego.

Innym interesującym rozwinięciem późniejszego okresu może być piec z bardzo wysoką paleniskiem.

Rozwój ten pochodzi z 1930 roku i należy do biura projektowego Moskiewskiego Instytutu Termotechnicznego. Palenisko, oznaczone literą „A”, rozciąga się na całą wysokość pieca i wchodzi do studni podnoszenia, takiej samej jak palenisko o przekroju poprzecznym. Wysoka konstrukcja pieca przyczynia się do równomiernego i równomiernego rozkładu gazów w dwóch studniach opuszczających „B”, które docierają do podłogi i są połączone we wspólny kanał podnoszący. Piec tutaj jest bardzo głęboki, co pozwala na wykorzystanie nie tylko drewna, ale także węgla w brykiecie do spalania.

W Rosji było wiele projektów pieców. Rosyjskie piece wiejskie były szczególnie znane ze swojej pojemności cieplnej. Przeważnie ogrzewano je raz dziennie, ale przez długi czas utrzymywały ciepło, gotowały jedzenie, pieczone pieczywo, aw zimowe wieczory całe rodziny osiedlały się w piekarniku.

W latach rewolucji cywilne i II wojna światowa, nieelastyczne piece metalowe i żeliwne były bardzo popularne wśród ludności. Nazywano je „piecami na brzuch” i wykonano z żeliwa, żelaza lub z metalowych beczek, do których przymocowano drzwi i rurę do usuwania dymu. Do ogrzewania dużych pomieszczeń ich pojemność nie była wystarczająca. Ogrzewali tylko niewielką przestrzeń wokół.

Nowoczesne piece stały się piękniejsze i bezpieczniejsze, ale zachowały podstawowe zasady działania burżuazji

Te metalowe produkty są kompaktowe, nie zajmują dużo miejsca, wyróżniają się prostym montażem i instalacją. Są one wyposażone w półki do przechowywania drewna opałowego i innych małych przedmiotów. Wygląd każdego pieca tego typu jest indywidualny.

Długi piec płonący składa się z dwóch komór. W pierwszym przypadku drewno opałowe lub inny rodzaj paliwa stałego jest spalane przy niskim stężeniu tlenu. A w drugim piecu zachodzi proces spalania gazów uwalnianych podczas spalania paliwa.

Długie palenie pieca jest rzadko stosowane na świeżym powietrzu ze względu na małą intensywność wytwarzanego ciepła.

Ten rodzaj metalowego pieca doskonale nadaje się do ogrzewania małych pomieszczeń. Jednak właściciele tych urządzeń twierdzą, że promieniowanie cieplne występuje wyłącznie w momencie spalania. Po spaleniu drewna piec szybko się ochładza.

Niektórzy krajowi rzemieślnicy zaczęli okładać te piece ogniotrwałymi cegłami piecowymi, które chłodzą się znacznie wolniej niż metal. Dzięki takiemu projektowi ciepło w domu jest znacznie opóźnione, a ekonomiczny „piec” nagrzewa się na zasadzie tradycyjnego pieca opalanego drewnem.

Na którym modelu pieca zatrzymać letniego mieszkańca

Wybierając model pieca opalanego drewnem lub pieca o długim paleniu do domu w ogrodzie, każdy właściciel musi wyraźnie określić rozmiar obszaru, który musi ogrzać, io której porze roku urządzenie grzewcze będzie działać. Weź również pod uwagę swoje możliwości finansowe.

Jeśli planujesz mieszkać w wiejskim domu tylko w okresie wiosenno-jesiennym, wówczas wybór konstrukcji pieca można i należy położyć nacisk na urządzenia grzewcze o średniej pojemności cieplnej. Jeśli spodziewasz się przebywać w wiejskim domu przez cały rok, powinieneś dostać mocny piec opalany drewnem lub własną kotłownię zasilaną różnymi rodzajami paliwa.

Ceglane piece lub piece z kominkami o różnych wzorach są budowane w domkach letniskowych w większości regionów WNP. Ale nowoczesne metalowe piece do ekonomicznego spalania w domach wiejskich nie są już cudem, ponieważ młode pokolenie stara się nadążać za postępem technologicznym.