Zamioculcas: rozmnażanie drzewa dolara za pomocą liści i innymi metodami

Zamiokulkas to popularna roślina domowa, ceniona przez ogrodników za dekoracyjność ciemnozielonych liści. Nie można go nazwać nastrojowym, ale rozmnaża się raczej niechętnie. Nasienie jest prawie niemożliwe, więc musisz uciekać się do wegetatywnych metod rozmnażania (możesz użyć wszystkich części rośliny), jednocześnie zaryzykując.

Jak wygląda Zamioculcas?

Zamioculcas (Zamioculcas) - rodzaj należący do rodziny Aroidae (Aroideae). Z punktu widzenia większości botaników jest to monotypia, posiadająca jednego przedstawiciela - zamioculcas zamyelistny (zamiifolia) lub Loddiges (loddigesii). Inne odróżniają od dwóch do czterech odmian.

W naturze zamioculcas tworzy ciągłe dywany o jasnozielonych liściach.

Ojczyzną rośliny są płaskowyże na południu i południowym wschodzie Afryki. Warunki według ludzkich standardów są tam ekstremalne. Ale roślina z powodzeniem się do nich dostosowała. Jak większość lokalnych przedstawicieli flory, zamioculcas jest sukulentem, co dla Aroidów w zasadzie jest nietypowe.

Podczas krótkiej pory deszczowej gromadzi wilgoć w grubych, mięsistych łodygach liści, łodygach i podziemnych bulwach. Ta „NZ” pomaga mu przetrwać długą suszę. Jeśli roślina ma naprawdę zły czas, upuszcza płytki liściowe, pozostawiając tylko ogonki i żyły (oś-rachis). Pomaga to zmniejszyć obszar parowania..

Nazwa kwiatu wynika z faktu, że jego liście są bardzo podobne do liści innej afrykańskiej rośliny - zamia (dosłownie przetłumaczone jako „zamiokulkas” - „zamie-like”). Ostateczne imię nie zostało natychmiast zatwierdzone. Pierwsza opcja („amyloid calydium”) należała do słynnego brytyjskiego miłośnika egzotycznej flory, Conrada Lodgesa. Po raz pierwszy opisał tę roślinę w 1829 roku, ale nie będąc specjalistą od botaniki, błędnie zawarł ją w rodzaju Caladium, chociaż nie mylił się z rodziną Aroid.

Niedokładność została naprawiona dopiero w 1856 r. Przez jeszcze bardziej znanego botanika z Austrii, Heinricha Wilhelma Schotta. Wyizolował roślinę w osobny rodzaj, „ochrzcił” Zamioculcasa i nazwał ją imieniem odkrywcy. Od początku XX wieku w literaturze powstała wersja pośrednia - Zamioculcas.

Oprócz oficjalnej nazwy roślina szybko zyskała wiele pseudonimów - „drzewo dolara”, „wieczna” lub „palma aroidowa”, „perła Zanzibaru”. Szczególnie uwielbiał Zamioculcas w Chinach. Tam uważany jest za symbol Nowego Roku, a nauki Feng Shui łączą z tym dobrobyt właściciela..

W Chinach, gdzie Feng Shui jest szczególnie popularny, Zamiokulkas jest często używany do dekoracji wnętrz pomieszczeń biurowych, przyciągając w ten sposób szczęście w biznesie

Miłośnicy roślin domowych doceniają to za piękno liści. Są błyszczące, ciemnozielone, cienkie, ale raczej trudne w dotyku, o złożonym kształcie.. Talerz z liśćmi pocięto na 8–12 osobnych „piór” - w przypadku Aroidów jest to również wyjątkowe zjawisko. Małe rozmyte plamy atramentowo-fioletowego koloru pasują do normy. Z daleka kwiat wydaje się na ogół sztuczny, ponieważ liście są bardzo równe, jednowymiarowe.

Liść zamioculcus o złożonym kształcie nie jest oddzielnym liściem, ale całą „płytką”

Zamioculcas nie różni się tempem wzrostu, ale w domu jest bardziej prawdopodobną zaletą. Często odrzuca stare liście szybciej niż tworzy nowe. Maksymalna wysokość w niewoli wynosi około 1 m.

Zamioculcas ma rozwinięty system korzeniowy. Składa się z potężnych bulw i wystających z nich grubych korzeni w kształcie robaków. Jeśli roślina nie zostanie przeszczepiona przez długi czas, ciasna doniczka, która utrudnia dalszy wzrost, może nawet pęknąć pod ich naciskiem.

System korzeniowy Zamioculcas jest bardzo rozwinięty, to w bulwach roślina magazynuje główne zapasy wilgoci i składników odżywczych

Kwitnące zamioculcas nie tylko w domu, ale także w naturze - niezwykle rzadkie zjawisko. Można tego oczekiwać tylko od dojrzałych dorosłych roślin. Następnie kolbę pokrywa się dużymi jagodami, z których każde zawiera jedno ziarno.

Zamioculcas ma alternatywny, prawie unikalny sposób rozmnażania. Podstawa liści, które spadły na ziemię, stopniowo pogrubia, zmieniając się w bulwę, która następnie tworzy korzenie i schodzi pod ziemię, uwalniając nowe pędy.

Ale nie powinieneś się martwić brakiem kwitnienia. Spektakl zdecydowanie nie jest wybitny. Małe żółtawo-kremowe kwiaty są zebrane w grube ucho, szczelnie owinięte bladozielonym lub jasnobeżowym welonem. Kwiatostan znajduje się w dolnej części rośliny, w zatoce jednego z liści, więc jest prawie niezauważalny. ZNazwy w domu nie są z zasady powiązane, nawet jeśli „pomagasz” kwiatowi sztucznie zapylając go. Zgodnie z doświadczeniem najbardziej doświadczonych miłośników roślin domowych kwitnienie często oznacza natychmiastową śmierć tego okazu.

Kwitnące Zamioculcas - zdecydowanie nie najatrakcyjniejszy widok na świecie

Wideo: wygląd i inne charakterystyczne cechy zamioculcas

Co musisz wiedzieć przed rozpoczęciem procedury hodowlanej w domu

Propagując Zamioculcas w domu, przede wszystkim bądź cierpliwy. Proces ten gwarantuje rozciągnięcie przez kilka miesięcy. Faktem jest, że początkowo roślina tworzy wystarczająco mocną bulwę, a dopiero potem zaczyna gromadzić zieloną masę.

Należy również pamiętać, że podobnie jak wszystkie Aroidy, zamioculcas jest trujący. Liście zawierają sok, który w kontakcie ze skórą i błonami śluzowymi powoduje podrażnienie, zaczerwienienie, wysypkę. Jeśli masz skłonność do reakcji alergicznych, możliwe są nawet poważne oparzenia, a jeśli dostaniesz się do żołądka, poważne zaburzenia trawienne. Dlatego każda praca z rośliną rozpoczyna się tylko w rękawiczkach, a po zakończeniu dokładnie umyj ręce.

Pomimo teoretycznej obecności nasion w domu roślina rozmnaża się wyłącznie metodami wegetatywnymi. Ich uzyskanie jest problematyczne, a procedura kiełkowania jest bardzo skomplikowana, czasochłonna i nieskuteczna.

Bulwa rośliny nabiera masy, wysysa składniki odżywcze z sadzonek, liści, części łodygi. Dlatego fakt, że część anteny zmienia kolor na żółty i zmarszczki, jest to normalne zjawisko, a nie znak wskazujący na niepowodzenie operacji. Długo trzeba czekać na świeży wzrost.

Niezależnie od wybranej metody, przyszły zamioculcus otrzymuje ciepło i jasne rozproszone światło. Pojemniki są umieszczane w domowej mini-szklarni lub przykryte szklanymi nakrętkami ciętymi plastikowymi butelkami, umieszczone w ciasno związanej plastikowej torbie. Lądowania są nadawane codziennie, ale podlewane bardzo umiarkowanie, tylko nawilżając podłoże wzdłuż krawędzi doniczki.

Mini-szklarnia jest idealna do ukorzeniania sadzonek Zamioculcus

Ważne jest, aby wybrać odpowiednią glebę dla młodych roślin. W ciężkiej glebie gliniastej zamioculcas degeneruje się, liście stają się mniejsze i zdeformowane. Odpowiednie podłoże dla kaktusów i sukulentów lub ozdobnych roślin liściastych w pomieszczeniach. Ale nie jest to idealna opcja, dlatego lepiej jest mieszać ją samodzielnie z arkusza ziemi, torfu i piasku (1: 1: 1). Przydatnym dodatkiem (5–7 całkowitej objętości) jest wermikulit, perlit, kruszony pumeks, okruchy starych czerwonych cegieł, małe kawałki węgla drzewnego (najlepiej brzozy). Materiał pochłania nadmiar wilgoci, zapobiegając rozwojowi zgnilizny. Ułatwia także glebę, stwarzając możliwość dobrego napowietrzenia..

Zamioculcas wymaga jakości gleby - gleba powinna być lekka i luźna

Nie zapomnij o drenażu. Warstwa rozszerzonej gliny lub małych kamyków powinna mieć grubość co najmniej 4-5 cm.

Doświadczeni hodowcy kwiatów zauważają, że w glebie tworzenie bulw Zamioculcus jest szybsze, ale można również ukorzenić się w wodzie

Instrukcje krok po kroku

W domu do rozmnażania zamioculcas, liści lub ich części stosuje się sadzonki łodyg, bulwy. Każda metoda ma swoje zalety i wady, które należy ocenić przed kontynuowaniem procedury..

Sadzonki

Zamiokulkas Shank - część płyty liścia z dwoma przeciwległymi lub trzema „piórami” (jeśli to jest wierzchołek). Możesz sadzić pojedyncze liście, ale im większa łodyga, tym szybciej ukorzenianie się skończy.. Najlepszym czasem na uzyskanie materiału do sadzenia jest późna wiosna lub wczesne lato..

Sadzonki Zamiokulkas - część płytki liściowej, w zasadzie wystarczą dwa liście, ale im większa, tym szybciej przebiega proces rozwoju bulw

Roślina dawcy musi być dorosła (minimum 5–6 lat) i być absolutnie zdrowa, podstawa pędu, z którego pobierany jest liść, jest częściowo zdrewniała. Nowo nabyta Zamioculcas nie będzie działać.. W sklepach kwiaty są często traktowane stymulantami wzrostu i innymi chemikaliami. Takie leki zmniejszają prawdopodobieństwo zrootowania sadzonek prawie do zera. Musisz poczekać co najmniej rok, aby liczyć na sukces..

Sadzonki zamioculcas można ukorzenić zarówno w wodzie, jak i glebie, ale obecność „szklarni” jest obowiązkowa w obu przypadkach

1. Wytnij liście, podziel je na sadzonki zaostrzonym, zdezynfekowanym nożem.
2. Pozostaw materiał do sadzenia do wyschnięcia na 2-3 godziny. Plasterek należy przykryć cienką warstwą „korka” (zwijanie).
3. Napełnij małe pojemniki materiałem drenażowym (1/3 objętości) i mokrym piaskiem, perlitem, wermikulitem, drobno posiekanym mchem torfowym. Odpowiednia jest również specjalna gleba do uprawy Saintpaulias (fiołków) i kaktusów. Alternatywą jest zrootowanie w wodzie w temperaturze pokojowej z dodatkiem kilku tabletek węgla aktywnego, kryształów nadmanganianu potasu lub dowolnego środka grzybobójczego.
4. Posyp podstawę ogonków sproszkowanym biostymulantem. Sadzić w ziemi, pogłębiając około 2-3 mm. Delikatnie uszczelnij podłoże.
5. Zapewnić nasadzenia o niższym ogrzewaniu, wysokiej wilgotności (70 i więcej), temperaturze około 22-25ºС. W miarę wysychania podłoża zwilżyć je słabym roztworem stymulatora korzenia, ale bardzo łagodnie. Pierwszy raz - nie wcześniej niż 3-4 dni po lądowaniu.
6. Po około dwóch tygodniach powinny pojawić się pierwsze korzenie. Następnie podlewanie można nieznacznie zwiększyć.
7. Nowe bulwy powstają w ciągu 7-8 tygodni. Następnie przestaw Zamioculcas na stałe, uważaj jako dorosła roślina.
8. Pojawienia się pierwszych liści można spodziewać się w najlepszym razie za 5-6 miesięcy. Norma wynosi 7-8 miesięcy. Jeśli są skręcone i pokryte czerwonawym filmem, jest to normalne.

Wideo: rozmnażanie zamioculcus przez sadzonki

Ukorzenienie liścia „piórkowego”

Znaczącą wadą tej metody jest powolny rozwój nowej rośliny. Nawet jeśli stworzysz optymalne warunki sadzenia, w ciągu roku nie pojawią się więcej niż trzy liście.

Fakt, że zakorzenione „pióra” żółkną i wysychają jest normalny, karmią bulwy formujące

Liście wybrane do ukorzenienia powinny być absolutnie zdrowe, nie zdeformowane, o jednolitym kolorze. Im są większe, tym szybciej roślina się rozwinie.

Bulwy osiągają rozmiar grochu po około 2-3 miesiącach

1. Za pomocą ostrego, czystego noża odetnij liście pod kątem około 45º. Niech wyschną na jeden dzień.
2. Posyp dolną jedną trzecią mieszaniną sproszkowanego węgla aktywnego lub pokruszonej kredy dowolnym biostymulatorem.
3. Sadzić liście w wilgotnym podłożu - mieszaninie wiórów torfowych i piasku (1: 1). Muszą być pochowani w ziemi o około jedną trzecią. Nie zaleca się ich ukorzeniania w wodzie - bulwy i korzenie są słabe.
4. Pokryj lądowanie. Podaj temperaturę 22-24ºС. Codziennie wentyluj „szklarnię”, spryskaj glebę podczas suszenia.
5. Po około 2-3 miesiącach liście wyschną. Ale powstają małe bulwy o wielkości grochu.
6. Po pojawieniu się pierwszego nowego liścia (średnio sześć miesięcy) przesadzaj rośliny do doniczek o średnicy 7-10 cm, wypełnionych ziemią pod figowiec lub palmy. Nie zapomnij o drenażu. Dalsza opieka rutynowa.

Z czasem posadzony liść całkowicie wysycha, powstają nowe bulwy

Wideo: jak ukorzenić pojedyncze pióra

Rozmnażanie przez części łodygi, hodowla według gałęzi

Metodę tę stosuje się stosunkowo rzadko. Liście Zamioculcus znajdują się na łodydze dość gęsto, dlatego aby uzyskać kawałek o długości 5–8 cm, trzeba będzie pozbyć się znacznej liczby z nich, zapewniając w ten sposób bardziej „tradycyjny” materiał do sadzenia.

„Łodyga” Zamioculcus - dolna część ogonka liściowego

Procedura nie różni się od zrootowania poszczególnych „piór” z jednym wyjątkiem. Części trzonu są umieszczane na podłożu i nie są zablokowane pionowo. Gęsta skóra jest wstępnie pocięta w kilku miejscach za pomocą żyletki lub cienkiego skalpela. Głębokość wycięcia pierścieniowego wynosi nie więcej niż 0,1-0,2 mm. Te miejsca są posypane ziemią..

Jak rozmnażać, dzieląc bulwy

Nadaje się do tego roślina o wysokości co najmniej 50 cm, po zakupie minie co najmniej rok. Najlepszy czas na procedurę to od połowy kwietnia do końca września.

Podział bulw odbywa się jednocześnie z przeszczepem. Korzenie rośliny wyekstrahowane z doniczki są delikatnie odkręcane przez ręce, poszczególne bulwy są oddzielone. Staraj się minimalizować wyrządzone im szkody. Wszelkie „rany” natychmiast się przetwarzają.

Spróbuj ręcznie utkać korzenie zamioculcas; musisz użyć noża tylko w ostateczności

Jeśli w doniczce jest tylko jedna bulwa, możesz spróbować ją wyciąć tylko wtedy, gdy są na niej co najmniej dwa punkty wzrostu (rodzaj „pąków”). Ale doświadczeni hodowcy kwiatów zalecają, aby nie ryzykować utraty zamioculcas, ale także poczekać, aż roślina utworzy kilka bulw.

Podczas cięcia pojedynczej bulwy Zamioculcas istnieje realne ryzyko utraty obu roślin

1. Wysusz materiał do sadzenia w ciągu dnia. Bardzo duże bulwy mogą potrzebować 2-3 dni.
2. Napełnij doniczki o średnicy 10-12 cm mieszanką żyznej murawy, gleby liściowej, piasku i okruchów torfu (równomiernie) z dodatkiem małej ekspandowanej gliny i próchnicy (5 całkowitej objętości). Warstwa drenażowa jest wymagana na dole.
3. Sadzić bulwy w pojemniku, zakopanym w podłożu nie większym niż 3-5 cm. Zadbaj o dorosłą roślinę, całkowicie eliminując górny opatrunek i zastępując podlewanie przez opryskiwanie. Pierwszy nawóz można zastosować po 4-6 tygodniach.
4. Dwa do trzech liści rocznie na ustaloną bulwę jest normalne. Po około roku przeszczep Zamioculcas do gleby dla dorosłych roślin..

Po podzieleniu bulw przeszczepionego Zamioculcas nie należy karmić przez 4–6 tygodni.

Dbaj o młode rośliny

Aby przyspieszyć rozwój nowej instancji zamioculcas, musisz odpowiednio o nią dbać.

• Młode rośliny naprawdę nie lubią przesadzania, więc procedura jest przeprowadzana nie częściej niż raz w roku i tylko przez przeładunek. Następnie drzewo nie jest podlewane przez 3-4 dni.
• Roślina lepiej toleruje brak wilgoci niż jej nadmiar. Regularne przepełnienie szybko doprowadzi do gnicia bulw. Nawet w upale wystarczą tylko dwa podlewania miesięcznie, a warstwa wierzchnia w doniczce wyschnie.
• Bezpośrednie światło słoneczne i brak światła są równie śmiertelne dla młodych roślin. W pierwszym przypadku młode Zamioculcas otrzymają oparzenia, w drugim - pędy rozciągną się, liście stracą intensywność koloru, posiekane. Idealny dla niego - jasne, ale rozproszone światło.
• Najlepszym opatrunkiem jest preferowany dolistny. Są one przeprowadzane nie częściej niż raz na 15–20 dni, opryskując liście roztworem dowolnego złożonego nawozu mineralnego do dekoracyjnych roślin liściastych w pomieszczeniach. W rezultacie sadzonki są zagęszczane, liście zyskują bardzo piękny nasycony odcień.
• Regularne ciepłe prysznice pomogą utrzymać dekorację Zamioculcas. Ale myją tylko część nadziemną, pokrywając podłoże folią.

Możliwe problemy i rozwiązania

Na podstawie faktu, że ojczyzną Zamioculcas są gorące afrykańskie tropiky, możemy słusznie stwierdzić, że roślina jest bardzo odporna. W rzeczywistości jedynym zagrożeniem dla młodych okazów jest zgnilizna. Często winien jest sam kwiaciarnia, która zmienia ziemię w doniczce w bagno. Jeśli w tym samym czasie pokój jest dość chłodny, pojawienie się patogennego grzyba jest prawie nieuniknione.

Aby uniknąć zgnilizny, musisz przestrzegać wszystkich zaleceń dotyczących pielęgnacji rośliny, szczególnie tych związanych z podlewaniem

Młode zamioculcases należy regularnie badać. Niepokojące objawy - czarno-brązowy „płacz” szybko rozprzestrzenia plamy na bulwach, łodygach i ogonkach liści. Możesz uratować roślinę tylko na wczesnym etapie choroby. Jeśli uszkodzone części można łatwo oddzielić, gleba staje się spleśniała, dostaje nieprzyjemny zapach gnilny, nie ma szans. Takie zamioculcas można wyrzucić tylko. Dlatego musisz działać szybko.

1. Odetnij wszystkie zgniłe liście i pędy. Nóż musi być ostry i zdezynfekowany. Posyp „rany” zmiażdżoną kredą, węglem aktywnym, siarką koloidalną.
2. Wyjmij roślinę z doniczki. Przez 25-30 minut moczyć bulwy w jasnoróżowym roztworze nadmanganianu potasu lub w 1. roztworze dowolnego środka grzybobójczego (płyn Bordeaux, KhOM, Kuprozan, Skor). Pozwól im wyschnąć przez 2-3 godziny.
3. Przeszczep roślinę na nową glebę i sterylizowaną doniczkę. Dodaj do gleby granulki Gliocladin, Trichodermin.
4. Przez 2-3 miesiące podlewaj Zamioculcas nie wodą, ale 0,5-metrowym roztworem Alirin-B, Fundazolu, Previkura.

Zamioculcas lub „drzewo dolara” jest często uprawiane w domu, nie tylko ze względu na piękno, ale także ze względu na związane z nim znaki i przesądy. Roślina jest uważana za świetny prezent. Jednocześnie nie musisz wydawać na to pieniędzy - kwiat dobrze się rozmnaża w niewoli. Konieczne jest jedynie wcześniejsze zbadanie niuansów procedury, poświęcenie jej wystarczająco dużo czasu i ostrożne obchodzenie się z młodą rośliną.